Alle inzendingen van Jean-Pierre Roosen

Sneeuwpoppen, Bewakers, zij hielden Warmte binnen Dooi. Gedachten Kleuren doken op Vogels stoven op…

Wit het land, blank mijn hart Alles begraven onder sneeuw Bomen kreunen onder druk De vorst slaat tegen ramen Die laat hen koud; ‘t glijdt eraf Binnen heerst warmte Buiten rilt een sneeuwtapijt De kilte brengt ons dichter: wij zomeren onder de dons…

Oudejaarsavond. Geloof jouw oren niet Wat er komt uit een grote mond De buik is sneller rond dan je denkt Geef eerder jouw ogen goed de kost Voed jouw hoofd: heb er de neus voor! “Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder” Laat jouw stem horen in meervoud Tezamen taai en teder!…

Ik liet hen toe in mijn huis Niet in mijn hart, geen plaats De afstand was groter Dan meters tussen zetels Lachen breekt het ijs Niet de scheidingswand…

Toen jij nog leefde, Was het moeilijk praten Nu zeker: de urne blijft potdoof Wij maken er een kruis over Ooit waren wij vruchten aan dezelfde boom De appels vielen al dan niet ver van de boom Wel zeker: het waren verschillende appels De een aan de grond; de ander verbeten…

Klimaatjongeren zijn simplisten Beweren hoog klimaatrealisten Deze hebben Vesuviusuitbarstingen En bedelven gerichte maatregelen Met tonnen goedkope spot en hoon Een ecologische voetafdruk Groter dan hun lange tenen Een condoom over dwarsdenken Genieten, ja. Vruchtbaar niet!…

Smeltende ijskappen Doemdenken nergens voor nodig Opgelucht met fijn stof IJsberen verdrinken Hier gekoeld cava klinken Waarom ijsberen Ontbossing stopt ooit Nou, nou. Hout vasthouden Als wij verdrinken…

Van kwinkslag naar kaakslag Zij staan niet meer op goede voet Door mekaars of iemands lange tenen Veel toeters en bellen op sociale media Een kakafonie met weinig harmonie Weinig muziek … de muzes ziek?…

37 jaar samen Ook te vieren? Hoe te vieren? Toen betere tijden Nu coronatoestanden Speciaal om te vieren: Bloemenwinkels toe Restaurants gesloten Vrienden op sociale afstand Het gemaal van de tijd Dromen in stukken en brokken Keer op keer gestuit Vallende sterren met hopen Wij genageld aan de grond…

Tal van avonden tot middernacht Steeds langer en onbestemder. Mondt de nacht wel uit in morgen? Onvaste slaap baart zieke zorgen.…

Weer een jaartje wijzer Of is het alleen maar Het tikken van de wijzer Pijnlijke ledematen spreken Wijze woorden verzwegen Ervaring weegt door als de buik Ouder worden, zwanger van vergankelijkheid…

Wit het land, rein mijn hart Alles begraven onder sneeuw Bomen kreunen onder druk De vorst slaat tegen ramen Die laat hen koud; ‘t glijdt eraf Binnen heerst warmte…

Niet het verstand Herinnering is de band Ik verzakte naar diepere lagen Jij woelde naar luchtige hoogtes Samen op reis Wat een afstand…

Ik wist niet wat me nog te wachten stond Als ik mezelf na al die tijd daar weervond. Zou ik blij of boos zijn om het weerzien? Wie ziet zichzelf nu graag terug? Zou ik mezelf voorbij lopen? Op zoek naar de voorbije ik Vraag de weg aan mijn huidig ik Als de dood voor mijn komend ik…

Jij bent een worteltje: vurig oranje, onwetend groen en puntig af en toe, goed voor de ogen, zeer smaakvol en soms wortelend. Jij bent mijn worteltje: met jou in m’n schoen krijg ik de wereld, met jou als zaad schiet ik wortel.…

Ik had zo veel meer wijsheid in mij Om jou een en ander uit te leggen Jij had zo veel meer kunde in jou Om een en ander aan te pakken. Het draaide anders uit: Wij bleven bij de pakken zitten En bekten mekaar af Status quo en bekaf ……

Zij voelde zich daar Een vis in het water Zij dook alleen In de foute poel Troebel water. Zijn diepe ogen Een vergeetput Onbereikbaar Werd het licht Dit was haar slot.…

#blaasmijnholop Filosofische quote of scheldpartij, quod non?! Bevrijd de gesloten mijn. Blaas frisse ideeën in. Hol mijn tunnelvisie uit. Diepgang ondermijnd ……

Alles keert weer. Het was net achter de rug. Alles keert weer. Niet echt gevraagd. Alles keert weer. Dat was laatst gewenst. Alles keert weer. Moet het als compost? Alles keert weer. Verleden nog niet Verwerkt tot … toekomst.…

Kind zijn kan ik niet meer Spelen is wat ik verveeld wil Volwassenheid nu is het lot Kind worden lukt me ooit Als ik een en ander afleer In het land van moet nooit…

Wij zijn maten Al eeuwen lang Maar niet voor eeuwig Wij zijn maten In andere stelsels De voet is de meter niet Wij zijn maten De een breed De ander afgemeten Wij zijn maten Een maat voor niets Of samen waardevol…

Getekend zijn zij Toen nog een schets Nu met omtreklijnen Niet uit te gommen Voltooid, afgewerkt…

Dat is wat frustratie veroorzaakt: verspeelde energie zonder speelgenot. Een straat zonder einde van haat. Een stroom van horten en stoten … Een waterval van bittere gal. Een verzopen leven in vrije val! De moed zinkt in de schoenen. Ze lopen niet meer. Verstrikt.…

Door een woud van armen zoek je mijn mond en ik de jouwe, verdwaald in een oceaan van liefde, op zoek naar woorden in de ban van ondoorwaadbare vloed en overbruggende eb.…

De zondvloed duurt maar voort: 't regent reeds eeuwen Abels. Blijft er wel een Noach over, veel mensen hebben niet gegeten van de appel met kennis, of ... zwijgt hun verdrongen geweten? Torens van Babel, gebouwd voor verrijkende rijken, op het zweet van armen, in één wartaal: de ik-heb-zucht. David versloeg Goliath niet. Het gouden…

Takken zwaaien van de ene naar de andere kant het SOS en proberen te vluchten eer hun bladeren vallen. Deze worden begraven onder sneeuwen zerken. Ik laat mijn kale sporen na.…

met half gesloten ogen is alles maar een half open boek Ze sloeg de deur dicht en ging vastberaden weg, uitgewuifd door de klink. vroeger dacht ik: nu! vandaag de dag denk ik: toen. maar ergens sluimert: wanneer? De tapdansende wind en meestampende rolluiken in een gietende orgie vol lekkende goten. Kijken in de weerspiegeling…

Woorden kramen, innig Monden vol tanden, letters Oppoetsen tot verbeten zin…

Op de treden van de schaduw stap ik reikhalzend voort. Boven mij worden in het avondvuur plannen voor de ochtend gesmeed. Op sterrende ramen staan pinksterend de antwoorden van vallende vragen. Ondanks de kortwiekende maansikkel bereiken die meteoren toch mijn oren. Stil weergalmen luid in mij de vreugdeklokken. Gonzend doen ze konde van…

De woestijn, wat haatte ik dat strand immens groot zonder toeristen op vakantie zonder zee van verwachtingen. Ooit wenste ik een vloed van troost doch vond hier enkel een oase. Druppelsgewijs doordringend mij ...…