resultaten voor 'Jean-Pierre Roosen'

Ik maakte een kanttekening bij het pikante geschenk. Zij droeg de mooiste lingerie van het noordelijk halfrond, vond zi...

Ik schrijf om te vergeten Ik schrijf niet om te vergeten Ik schrijf om niet te vergeten Ik schrijf niet om niet te ve...

Mijn lippen zijn verzegeld. De zin zoekt onderhuids uitvalswegen. Kunnen tedere, troostende woorden aan de oppervlak...

Destelbergen, verenigd, gekneld Tussen snelweg en klavertje vier. Auto’s razen en snellen voorbij. Zij blijven er n...

Hoogwater. Vruchtwater De Schelde ontplooit zich Zijn naakte spiegel bedekt nu De matte en laffe rand Bloemen re...

Ik ben de kleine frontsoldaat en wou de bres op voor mijn volk. Van winstbejag werd ik de tolk. Nu prijzen ze mijn he...

Vlaggen draaien dol de dodendans rond hun paal : eer en geweten werden er geslachtofferd ; de wind laat valse vic...

Het overkoepelende maatschappijbeeld vergast in de 2de wereldbrand en ontschorst in Vietnam en andere haarden ... r...

In de hoofdstad van ons hart Op de Heizel, staat een monument, Niet het armzalige Atomium Met amper negen bollen Maa...

Met horens voor schut gezet ontwaakte het beest in mij. Als een stier loop ik storm, bedaar ik maar herinneringen...

Ik heb de nacht gedicht. Het vrat mij stilaan aan. Nu wil ik de dag openen met meer dan een blik vat. Te veel st...

Veel volk op straat. Geen bekenden. Een tsunami van herinneringen Baant zich een weg In de zee van mensen Tussen...

Als baby stond zij vlug op eigen benen. Later gingen haar gedachten op de loop. Gaandeweg sloegen zij steeds meer op...

Jij en jouw sieraden blinken uit: schitterend! Dromende gedachten knopen onze eindjes aan mekaar, vurige vonken zi...

Wij volgden elkaar op de voet Wij zaten op mekaars lippen Wij namen de woorden uit elkaars mond Wij waren scherp van...

Aan de rand ergens ten velde. De torens van Gent prikken mijn aandacht steenvast op de stad. Zij wenken: “Kom t...

De zweverige spitsen van bergen en wolken vormen een zandloper. Inhaalbewegingen van de zee weken niemendal los,...

als een vis in het water omzeilen de bladeren de schitterende olievlekken gevallen maar gedreven worden deze getui...

Pas weg onze wensen. Weer een kaartje. Meer tranen vloeiden dan woorden; die stokten. Pas een kind en geen leven m...

Grimmige mensen met drie benen, dimmig is het licht. De lucht, huizen en straatstenen, samen één grijze vlek....

Het versplinterde toeristenstrand spreekt een vreemdere taal, besproeid met glimmensen uit overheersende blokken....

Wij schetsten jouw beeld maar dit beeld kwam niet tot leven Wij keerden terug in het verleden Maar haalden jou niet...

De regen legde een loper ... ik op hol naar de zon, onder de regenboog met zijn Janustronie, het noorden kwijt....

Daar zit een oude dakloos in 't station verpakt. Hij reist niet meer en woont nergens. Hij zit enkel neer. Te kort...

Mensen borrelen op uit duistere dromen, elke morgen weer, en monden gelaten uit in de slurpende stad, steeds opnieu...

harde noten gekraakt: dommelend door de domme discodreun, trein trekkend naar het land van zero onderweg afgehaak...

HUIS BOOM Losse entiteiten in mijn heelal. Boom, vijver en rots zijn melkwegen, droompaden...

Een omgeploegde vlakte blijft een vlakte. Je kan maar beter dromen dan geloven dat de lente bloei brengt. Zijn...

De dag duurde 2 korte nachten De krekels vervingen de klok De wind maalde mij tot los zand En verspreidde mij over he...

De zee is een glinsterend schaakbord met meeuwen en boten als pionnen van een wind, een wind als een kind. Wolken...