114 resultaten.
Thuisloos
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 40 thuisloos zonder dak
boven het hoofd
kille winterwind
over zijn schouders
gedachten verdoofd
zwerft hij haveloos
met een hopeloze kater
thuisloos zonder bezit
op zoek naar tabak
thuisloos en alleen
raapt hij peuken
van de stoep…
Kerstdag
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.186 Er was niets anders
dan de witte dag vandaag
in de wintertuin
zag ik onzichtbare dieren
nog voor het sneeuwen
in een droom verdwijnen
in een ander, onvervangbaar leven
deed ik
net alsof je nog leefde
nooit werkelijk dood
was gegaan
en niets anders dan dat
droomde ik, in mijn waan
van de witte dag vandaag.…
Als voor een laatste dag
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 162 Moet ik je bij me houden
in het dorp waar de rivier
onze liefde in smart verdronk
of in verloren zakdoeken
vrouwen die liefde zoeken
tussen droge beweringen
en al wat beklijft voor de nacht
zal ik tussen de lakens vinden
een nieuw jaar, vol liefde waardig.…
Schizofrene zwaan
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 1.024 Ik koester geen romantische gevoelens
tegenover het bestaan van de zwaan
het zwanenmeer was in mijn jeugd
spiegelmeer van angst en doodsverlangen
mijn vader was een schizofrene zigeuner
die langs de oevers liep om verzameld hout
mijn moeder continu in perkament
blies kleine veertjes van zijn schaduw
er vielen soms dauwdruppels
van mijn…
Mystieke vogels
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 218 Meer spreeuwen dan ik tellen kon
verzamelden zich boven een hoge kerk
vol onbezonnen kinderdromen
en een lachende maan achter de bomen
een tante die ik nooit had gekend
stuurde een blonde kinderspiegel
in een brief zonder postzegel
naar een vriend, die mij bijzonderde
mystieke vogels vlogen die nacht
naar een onbestemde horizon
met veel…
Geloof in bloemen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 232 Geen geloof meer
in religieuze abstractie
of absurditeit van bloemen
in afscheid van armoede
geestelijk achtergesteld
op ondergrond van gelijk
wanneer zielsverwanten zwijgen
met muzikanten van stilte
geen geloof meer in lucht
slechts een dwalende duif.…
Vreemde ouders
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 307 Vader volgt rivieren
donkere schaduwen van zijn land
hij leeft zonder toekomstdromen
eerzucht verlaten in zijn hand
moeder, binnen gebleven
kan niet meer lopen zonder pijn
het zat haar tegen in het leven
geluk zal nooit meer bij haar zijn
mijn ouders zijn nu vreemden
in geen jaren, dat ik ze ergens zag
we zijn allemaal ontheemden
zo triest…
Over de dood gesproken
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 339 De vleugels van vader
zijn gestorven in teugels
van handarbeid, huisvlijt
moeders zwarte garen
stug, in winters leeg behangen
bond schaatsen
onder onze kleuterschool
toen praten nog niet kon
is mijn broertje jong gestorven
hij was niet van mijn ouders
maar kwam uit de boerenkool.…
Achter de horizon
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 248 Achter de horizon slapen zwanen
en moeders in japonnen
kinderen onder luchtballonnen
bij het water dromen vaders
in tranen die rivieren maken
en oceanen zonder zon
staren naar bomen
die woestijnen benijden
mieren die olifanten berijden
in een land dat niet bestaat.…
Droombestaan
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 180 Dankzij het droombestaan van mijn jeugd
ben ik uiteindelijk tot het leven bekeerd
ik geloofde eerst de woorden niet
zo tegengesteld als ze waren in uitersten
was de ooievaar waarschijnlijk blind
en de boerenkool weer vol met rupsen
in zichzelf gekeerd in automatisme
droomde ik bewegingen, beweringen
veranderingen die niet voorgesteld werden…
Droom zwerven
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 148 Het droom zwerven
van mijn deels vergeten jeugd
herinner ik met volle teugen
door een natuur die in mij is
een gevoel van ziel bevrijden
en in de echo van de droomschaduw
slapen er vlinders op paddenstoelen
in het donkerste duister van het bos
heb ik mijn buik vol van herinneringen.…
Zomerdagen
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 187 Soms,
die zielssnikkende heimwee
naar de warme zomerdagen
toen mijn ongekuiste jeugd
zijn eigen dromenvleugels kreeg
en ik als jongen om mij heen keek
vaak tijdens het ouder worden
het ontoereikende verlangen
naar die vrijheid zonder vragen
alleen, met ongevulde rugzak
en indianentooi op pad
naar een land zonder horizon
eenzaam dromend…
Herinneringen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 196 Herinneringen aan mijn jeugd
lijken soms
in mijn geest vervreemd
alsof ik toen een ander kind was
dan ik nu zou willen zijn
en ik herhaal soms de vraag
die ik mij als kind zo vaak stelde
wat heeft het allemaal voor zin
als er echt niemand van mij houdt
dan draai ik het geluid van de radio
wat zachter richting regenwoud
en beweer dat…
Afgrond
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 101 Ik heb de afgrond bezien
met het afgrijzen
van mijn schoonheidswanen
zag ik Goddelijke diepte
in de ogen van de spiegel
en het sentiment verzwakte niet
werd zelfs heviger
naarmate
het toenam in intensiteit
bezag ik de afgrond
met al mijn zwakte
van aangeboren argwaan.…
In kale vleugelslag
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 183 De dominee die de emoties
van mijn verwarde moeder
onder controle hield
duldde geen pottenkijkers
tussen de wijkende muren
van de oude boerderij
nam hij een ei mee
uit het kippenhok
in kale vleugelslag
verloor hij zijn veren
verliet hij de hoeve
op zijn kreupel paard.…
De doden
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 133 Dikke mist domineert de ochtendtuin
die dichten doet, dichterbij de duinen
en in de smeltkroes van emoties
slaapt de dood nog steeds in duisternis
luisteren de doden steeds opnieuw
naar het fluisteren van de nacht.…
Ravenspel
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 560 Er was iets ouderwets in mijn jeugd
ik deugde niet voor zwarte raven
ze loerden altijd naar mijn ogen
er zaten er twee, goedgebekt
op de grijze nok van een schuur
ze leken tegen elkaar te praten
in een gesprek over mijn ouders
sloeg mijn vader haringen
aan gort
bij het graanveld
waar de tent waarin we woonden
wind verdroeg
liet mijn…
Het dodenboek
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 618 In het boek der doden
speelt weer die jongen
die voor zijn sterven
de zon toelachte
in het dodenboek
waar een vlinder droomt
over levenloze nachten
zonder bezoek van dagen
die de dood verzachten
met het blonde, lieve meisje
dat na hem ging naar de wolken
in een eenzaam dood vertolken
in het boek tekent stilte
het droevig einde…
Het dodenlied
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 340 Herkende het dodenlied niet
aan het vallen van de bladeren
was voor mij iets tijdloos verbonden
een gevoel zonder heen gaan van dromen
ik dacht ook niet aan jouw stem
toen ik iets hoorde in de wildernis
was er heel ver weg liefde
een echo van stilte in een droom
herinnerde mij geen enkele noot
of muzikaal verlangen
toen je nog naast me…
Dodenbloemen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 238 Ik ben
zoals de dodenbloemen
op jouw graf
ik zwijg wanneer er stilte heerst
waai mee met de melodie
van de herfstwind
als er ergernis is
laat ik mijn kleuren vallen
ik verlies mijn hart
mijn meeldraden
trillen in leegte
mijn kromme stengel
bedroefd zijn lengte
in bekentenissen
die zich verlaten
zoals de dodenbloemen
op jouw…
Wespennest
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 189 De zomer had de buurman te pakken
toen moeder even achterom keek
stak vader de hark in een wespennest
de dominee van onze jeugd had vele vragen
maar niet een daarvan werd beantwoord
door de wespen die naar de buurman vlogen
er kwam een hiaat in het ooit zo frisse denken
en we sloegen het boek dicht in een droom.…
In vroegere seizoenen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 753 Wat ooit verwarring was
in vroegere seizoenen
en nu als zielsverwantschap
door deuren gaat
neem ik mee
in een lentebewonende brief
met alle eenvoud daargelaten
bewaar ik kerstspullen
op een vliegend tapijt
verkoop ik mijn dromen
aan de zon.…
Vleugellam
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 160 Vleugellam,
zou zich de geschiedenis herhalen
met gedichten over de dood en het verval
en liefde die bleef zwijgen in alle talen
zelfs hoop, toch ooit een vriend
bevond zich dwalend in een dal
waar het hart sprak als een mond
en het brein zweeg over pijn
sliep een taal zonder venijn
vleugellam,
hadden we willen beweren
maar de mystiek…
Pacifist
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 91 Wat gebeurt er
met het woordgeluid
wanneer kanonnen bulderen
en stromend bloed
de nacht inluidt
voor doden en gewonden
waar is de stem
die vrede liegt
terwijl geweervuur
steeds meer harten grieft
mensen niets meer vragen
dan doden-loze dagen
is er geen zin
geen woord of taal
die einde maakt
aan dit verhaal
van wreken
en verdelgen…
Hemelkleurig
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 3.717 De heimweekleuren achter de horizon
bereiken geoefende schildershanden
met jouw onbekende verlangen
zou je deze kleuren willen benoemen
als hemelkleuren voor een onbevreesd gedicht
tijdens een leefbare droom
met als zielsgewichten
wind, maan en sterren
achtervolg ik jou met een vogelkleur
en blijf ik nooit zonder beweging.…
Stilte van de heimweehut
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 185 In stilte van de heimweehut
zat jij niet langer in de put
gedachten gingen nergens heen
daardoor was jij met God alleen
het oergevoel waarmee je kwam
was uit een ander toneelstuk
een wereld waar ik niet aanwezig was
zelfs niet in de brieven die jij in stilte las.
Een stoel stond op een andere plek
het schilderij was van een vreemde gek…
Voelbaar in herinnering
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 305 Soms,
wanneer ik in schemerlicht
peins over het alleen zijn
vrees ik weer de eenzaamheid
die tijdens mijn adolescentie
zo onvruchtbaar voelbaar was
in eigenzinnigheid van dromen
ik keer dan terug
in de wilde rozentuin
probeer gevoelens
over diep verlangen
in brieven te omschrijven
na iedere zin voel ik de droomvlucht
erotiek van…
Het doodspapier
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 655 De herfst treedt weer toe
in mijn belevingswereld
‘t vergankelijke seizoen
van jouw trieste dood
het doodspapier wordt weer
opnieuw gelezen, en tranen wellen
uit bron van innerlijke nood
een doodsgedicht
door jou geschreven
over passie, sterven
en dagelijks brood
de laatste uren
van jouw beklemmende leven
onze gezamenlijke waarheid…
Vanaf de horizon
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 355 Het gras kleurt grauw
waar jij dromen verspeelt
slapen zeemeerminnen
op vaste wal, vervreemd
golven klotsen tegen kadekust
dromen hernemen liefste lust
en jij schrijft brieven aan de toekomst
vanaf de horizon tot aan het heelal
voor wie het hoort, de zondeval
is door jouw ogen droomgestoord
maar het leven is geen carnaval
door liefde…
Aardse sferen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 205 Of ik je ooit weer ontmoet
na een sterven in de toekomst
wanneer we zonder leven zijn
en het gemis geen pijn doet
zal ik vragen aan de herfstvogels
als ze afscheid nemen
en ik beloof je
in aardse sferen
tijdens dit herdenken
ben ik mezelf
en blijf ik aan je denken.…