Alle inzendingen van Jeroen

Eén deeltje is hier én hetzelfde deeltje is daar En oneindig daar en daar eventueel Het lijkt zo raar, want kijk je er naar Dan zijn alle extra deeltjes plotseling teveel En is het ene deeltje ‘slechts’ weer één geheel Waar ben IK nog? Men zegt: “Het is echt waar!” Ze tonen foto’s in film en boek*… Tenslotte schrijf ik hier, zonder dat men…

Als de avond valt Is hij de donkere schaduw Als hij een blok op het vuur gooit Is hij het droge hout Als hij de gordijnen sluit Is hij de stille nacht Als hij naar bed gaat Is hij de sleutel in de deur Alles kan hij zijn Terwijl de sterren stralen In een donkere nacht Hij denkt aan morgen En hij is de trap naar boven Hij zet een raam…

gevormd door mijn verleden lijkt het heden zonder toekomst blijkt de tijd die mij nog rest slechts een fractie van een leven dat voordat het echt begon gedoemd was op te geven…

Hoe alles verandert in een ander licht Alles maakt me blij vandaag Van de liefde tot de kroeg Het schuim op het bier Tot de vogels ’s ochtends vroeg En het stuk in mijn kraag Alles droom ik mooi vannacht Van de trap naar omhoog De kelder licht en droog De sprong voordat ik vloog En er is iets waar ik op wacht Het tempo ligt een beetje…

zij ruikt zijn adem hij haar oksels en haar roos zit in zijn haar spreek gerust van ware liefde als je zo opgaat in elkaar…

Elke zondag rookt hij zijn Toscaanse pijp Heel veel mensen zeggen dat ik op hem lijk “Sprekend je vader, je hebt echt zijn gezicht” Papa schrijft dan stiekem wat, in een klein gedicht Ik zal hem alles gunnen Maar als hij dingen schrijft die niet, of nog niet kunnen Dan vind ik dat hij te ver gaat, Omdat ik er nog niet ben, zijn kind nog niet…

Een huis dat honderden jaren staat Stille ramen waar verkeer langs gaat Vensters maken buiten en binnen Als zwart het wit verstaat Twee geliefden verhouden zich tot elkaar Als het glas waardoor je kijkt Hetzelfde lijkt Als ze beminnen Een huis dat honderden jaren staat Stille ramen waar verkeer langs gaat Een kind dat er opgroeit en…

Een vallende ster doorklieft de lucht ik kijk jij kijkt op een speciale manier verbonden ik wens dat ik hetzelfde wens als jij…

- Als een kat niet naar buiten kan, staart hij uit het raam - De televisie staat aan Shows en sterren Reclame en glamour Zien we wat we missen? Ik adoreer geen beroemd acteur Die het onbereikbare voorhoudt Hij is ook maar werknemer In een grote spiegelfabriek Nee dan liever nog de kat Die met één sprong Een rustig plekje vindt Op…

omgebogen geeft het aan waar mijn ogen bleven staan maar waar ik weer beginnen wil de geest vraagt meer het hart zoekt stil naar ongelezen woorden…

starend naar die duizenden lichtjes in een heldere winternacht ontstaan er evenzoveel gedichtjes geïnspireerd door al die pracht dan denk ik soms heel even zo turend naar daarboven zouden daar nog anderen leven en zouden die in ons geloven…

Toch weer iets geleerd Hoe loopt het als je protesteert Onderwijs kost knaken Als een scholier niet aan kan haken Vernieuw dan flink wat zaken Zodat het gezond kan blaken Politici blijven kwaken In een pak van laken School is geen uren schaken Van saaiheid moet men braken De jeugd wil er voor waken Met enthousiaste kaken Schreeuwt…

zij vond mij een god en ik geloofde haar schiep een wereld om haar heen een koning, een keizer en ik beloofde haar de aarde als geen één.. .. maar mijn eigendunk beroofde haar van ’t leven naar het scheen…

Ze willen meer genieten Meer ‘leuk’ kopen Ze willen niet meer lopen Ze willen meer kredieten Meer ‘meuk’ consumeren Ze willen niet meer leren Ze willen strakke tieten Meer ‘neuk’ en alcohol Ze willen niets dan lol Ze verliezen na ‘t kussen Naast hun maagdelijkheid Ondertussen ook hun waardigheid * In maart 2005 doet een zwakbegaafd…

"Iedereen gaat stroomafwaarts, stroomafwaarts met de tijd." Je kwam verder dan verwacht Werd je moe, dan dreef je zacht En van de zon genoot je Je kon wel tegen een stootje Meegaand met de stroming Op de golven die er waren Je gebruikte al je kracht Zelf had je het niet gedacht Je greep het laatste strootje Toen legde je het loodje…

in schoonheid stierf de schrijver zijn zinnen kleuren rood en hoe ik ook naar woorden zoek het rijm loopt telkens dood een leven lang geletterd geliefd en onbemind en hoe ik ook zijn woorden lees naast hem ben ik nog kind met woordeloos genieten begraaf ik mij in tekst maar hoe ik ook mijn woorden kies zijn woorden zijn behekst…

In veelheid van verdriet traant zij zonder snikken mascara uit wimpers kleurt haar ogen zwart in tijdloos tranendal dreigt zij te verstikken in woorden in liefde treurt haar ogen hard…

“Vandaag wil iedereen weer veel. Veel meer kan men niet doen.” Geef me één dag. Geef me er één dag voor terug. Een gewone dag graag, voordat het misging. Toen ja. Toen het nog goed was. Er was een dag dat alles klopte. Alles was in verhouding: ‘Ik’ en ‘dag’ waren nagenoeg gelijk aan elkaar. Plus een dag. Plus een maand. En een…

Over koesteren van wat je hebt Wat gaan de dingen snel voorbij Ik lees de krant van een dag terug Voor even ben ik even bij Wat gaan de dingen vlug Wat zijn de dingen gauw vergeten Ik nader snel hetgeen nog komt Vliegensvlug een hapje eten Intens contact dat snel verstomt Wat verliezen dingen snel hun waarde Zoals een herhalingnieuwsbericht…

Daar sliepen eens zo elegant Drie zwanen aan de waterkant Ik dacht ik loop eens verder want Ik zie ze straks in dromenland.…

een kussen gedrenkt in tranen geurend naar verfrissend vocht dat als een vleugje adem een weg naar haar geheugen zocht…

ik boom mijn weg door gapend bos waar slapend mos ontwaakt door fluisterend blad en droom mij weg langs paddenpoel een paddenstoel verraadt mijn zwijgzaam pad…

Zoals een verloren reiziger in een ijzige storm Slaat mijn kompas in het rond gevoel van richting volledig kwijt Wat blijft is die terugkerende gedachte als een tunnel van knipperend licht Jij was het noorden de bestemming van mijn reis…

zij schetst lijnen met haar lichaam in de ronding van mijn O zuchtend luister ik vol passie trommel zacht de maat op Bo…

Ze is nog jong En ze is zo ziek Haar wereld past zo'n beetje in haar bed Ze wil zo graag En ze wil zo veel Ze is al blij als jij een kopje thee voor haar zet Ze wil graag heel veel leren Ze wil het tij gauw keren Ze wil kansen nu creëren Maar ze kan het niet alleen Ze krijgt zo haar medicatie Je ziet geen pijn aan haar gezicht…

hoe tevreden kan ik zijn als jouw wereld niet de mijne is mijn wereld een gedachte en wij beiden niet bij machte die toestand te veranderen gelijk miljoenen anderen…

Een zachte wind waait bladeren tussen de spijlen Een merel wipt langs en blijft er even zitten Een fietser gooit een klokhuis in de richting Een voorbijganger leunt er tegen aan Waar ben ik voor? denkt het hek Mensen lopen voorbij Een lekker stukje appel, denkt de merel De voorbijganger voelt aan het hek De bladeren wanen zich een windstilte…

de tijd die nog moet komen lijkt achter mij te liggen wellicht dat doelloos reizen mijn eindbestemming is hoe werkelijk zijn mijn dromen hoe schijnbaar mijn ontwaken ik voel mij de fantast die windmolens zo mist…

blind mijn hart doof mijn oren ik zwijg zinnen zonder horen luister slechts naar wat ik weet en weet dus niets…

De koude wind vangt mijn tranen Het zout vermengt zich met de regen Druppeltwinkels liggen in de zon Omdat ik je zo mis Al lacht de dag me altijd toe En omarm ik alle nachten Na elk gelopen uur ben ik verder weg Omdat ik je zo mis Is er een route terug Naar de dag dat jouw leven stopte? Je bent zo’n groot gemis In kleine stukjes…