Netgedichten

netgedicht (nr. 20.383):

Naar een groene weide

Waar horen zij toch heen te gaan
Als woorden alsmaar zinken?
Waar gaandeweg de zinnen stroken
Met een vrolijk plichtsbesef

Zal zijn roep weerklinken?
Krachtig zwellend ochtendlef

Elke dag die onvermoeid
Een kreet slaakt die nog sterker groeit
Zich aan een schimmig tijdstip schoeit
Waar zinnen niet meer slinken

Zal zijn roep weerklinken?
Machtig lallend avondklef

De staldeur van het dichterschap
Staat open voor zijn zelfkritiek
Denken is als schamel oogsten
Schrijven met een riek-repliek

Hoe zal zijn echo klinken?
Prachtig in het nachtreliëf

Elk woord slaat als een paard op hol
Beslagen en voldaan voortaan
Grazen zij als zinnen vol
Zich rustig hier vandaan spontaan