Alle inzendingen van Joëlle

Als ik geen hart of geweten had, dan verzon ik wel wat wrangs. Als ik geen angst of vrees bezat, dan ging ik nog eens bij je langs. Als ik niets meer heb te verliezen, en vind ik het leven niet meer fijn. Dan zou ik voor de wraak kiezen. En mag jij ook eens bang gaan zijn. Maar jij hebt een enorm geluk, omdat ik zo van het leven geniet.…

Groot, belangrijk imposante man, Blank, trots, met zoveel macht Werd bekend door een bijzonder plan Een plan door hem zelf bedacht. Zwarte man, zo pienter, zo wijs. Leefde ooit in ver verleden. Kwam door een plan aan een bewijs. En wordt er nog steeds voor aanbeden. Beiden werden belangrijke mannen Worden niet herinnerd om hun tint, Zij…

Met het penseel in de hand, staar ik naar het platte land, wat op het doek staat afgebeeld. Met deze gekleurde stukken, probeer in verf uit te drukken, wat er op het landje afspeelt. Er staan koetjes in de wei, In mijn boeren schilderij, Te grazen levenslang. Nog een haal dan is het klaar. En hangt mijn schilderijtje daar, heel mooi te…

In mijn zondagse krant Staat een foto van jou, Midden op de voorkant, Die ik net lezen wou. Ik denk aan hoe je was Hoe jij mooi vertellen kon Daar voor in mijn klas Waar jij onze aandacht won. Hoe jij verhalen aan ons richtte Bijna poëtisch in het oor. Dus dat jij bent gaan dichten Dat was geen verassing hoor Ik lees dus in het zondagsblad…

Voor vrijdag zijn de plannen, relax met een alcoholische tint. Op de bank, lekker ontspannen. Omdat het weekend dan begint. Zaterdagochtend, even bewegen, In het bos of langs het strand. Zaterdagavond, kwart voor negen. Schud ik vrienden van mij de hand. Zondag laat ik niets van me horen. Tot de klok het middaguur slaat. Daarvoor mag…

He, moet je nou eens komen kijken, Waar vind je mijn gezicht op lijken? Grote neus en het voorhoofd heel hoog. En verander ik mijn hoofd van richting, zo in de gekleurde kerstverlichting, dan kleur ik als een regenboog. En lach ik dan mijn tanden bloot, zien die ineens enorm groot. Al draaiend vervormt mijn gezicht. Ogen groot en wangen bol…

Ongedwongen beweegt zijn lijf, Niet geheel op de maat. Ongecontroleerd, ietwat stijf, Lachend om zijn daad. Men kijkt hem aan, Hoe hij zichzelf vermaakt. Uitgeput blijft hij staan. Hij heeft zijn dansje afgemaakt. Eenmaal buigt hij naar de man Die halverwege de straat Een foto van hem nam En van het lachen vergaat. De dansende man dacht…

Soms is die drang zo aanwezig, Om poëtisch aan de slag de gaan. Maar dan lijkt mijn inspiratie afwezig. Alleen motivatie lijkt nog te bestaan. Met dat beetje motivatie En de nodige concentratie Vorm ik een nietszeggend gedicht Dan ook aan niemand gericht. Dat het dus toch mogelijk is, terwijl ik inspiratie mis, toch een gedicht te beginnen…