Onze Vesper
netgedicht
Ontwaak! De ochtend, in de schoot van de nacht
Heeft het vuur ontstoken dat de sterren verdrijft
Voor de verbeten zon die deze dag lacht
En ons kloppende hart met liefde beklijft
Aanschouw! Het geluk, de vred’ en de rust
Van de zoete roes die ons nu doordringt
En die onze voorhoofden zachtjes kust
Met het leven waarvan onze liefde drinkt…