Alle inzendingen van Jolanda

je bent gegaan in een zomerse nacht en je hebt een gat gedolven daar ligt nu heel diep in de donkere grond onze prille liefde bedolven je zegt nu ja want die liefde is dood je draait je om en gaat heen maar ik begrijp niet dat jij kunt vergeten hoe eens ook voor ons de zon scheen je voelt je bevrijd van de liefde en mij…

ik zag tranen in jouw ogen van oprechte smart je hebt me nooit bedrogen en rust nu in mijn hart we waren beiden samen maar jij vertrok voorgoed het eind kwam als het amen een gebed dat deed me goed nu sta ik alleen op aarde ik blijf je eeuwig trouw mijn leven heeft zo geen waarde want ik denk nog altijd aan jou…

niets geeft je garantie voor een gelukkig bestaan of je nu wel of niet naar het stadhuis bent gegaan het gaat om je zelf of je wilt nemen en geven zonder dat bestaat er geen geluk in het leven…

boeiend met je kruidige geuren suisende wind, unieke kleuren bladeren vallen op de straat takken die je achterlaat afscheid van wat is geweest het ontroert me nog het meest dat je bonte kleurenpracht 't gevoel van afscheid verzacht…

wie zegt dat er geen wonderen gebeuren die heeft nog nooit de zon zien ondergaan wie zegt dat er geen wonderen gebeuren die heeft nog nooit een boom in bloei zien staan wie zegt dat er geen wonderen gebeuren heeft nooit de schoonheid van een roos herkend wie zegt dat er geen wonderen gebeuren heeft nooit gezien hoe lief je voor mij…

zoals in alle nachten wanneer ik naar jou verlang voel ik me eenzaam en alleen gevangen in mijn eigen ban zoals in alle nachten kruipen uren traag voorbij alleen de gedachtte aan jou maakt me even gelukkig en blij zoals in alle nachten wanneer de slaap niet komt huil ik zachtjes en niemand die me troosten kan of me in de armen…

eens droomde ik van jou een stralende lach een blik vol vreugde en geluk je was als een parel in een oester vol mysteries maar iedere keer ik dichterbij kwam klapte je dicht toen zag ik hoe iemand je meenam en je aan een ketting hing mijn parel het was een droom en toch ben ik je kwijt mijn lief…

waar blijf je ik wacht een geluid een auto een voorbijganger maar niet jij kom je nog of blijf ik de hele avond eenzaam jij bent zo ver van mij verwijderd ik zie de muur groeien maar kan het niet verhinderen steen voor steen wordt hij hoger jij neemt een zijweg ik verdwaal zal ik de weg naar jou nog vinden ik zoek hopeloos reik…

het is zo moeilijk jou te vergeten om al die mooie herinneringen daar ver in het verleden achter te laten om steeds maar weer te denken dat je niet meer bestaat het is zo moeilijk om me gelukkig te voelen zonder jou om je te haten en toch te weten dat ik dat niet kan om te doen alsof ik niet meer om je geef het is zo moeilijk…

voor het eerst op weg alleen met helemaal niemand om me heen de regen klettert tegen de ramen we zijn nu niet meer samen de stoel naast mij blijft leeg en als ik de druppels van me gezicht veeg zal ik nu alleen zijn je gezicht niet meer zien van opzij maar ik voel me niet verloren ik zal je stem nog vaak horen het was een groot…

jouw leven was moeilijk moeilijker dan het al was je had een ziekte die nooit meer genas god had je dit vonnis gegeven en getekend was je voor je zo korte leven ik wil leven had je tegen mij gezegd en je hoofd op mijn schoot neergelegd open je ogen en kijk de wereld rond maar nu is alles afgerond je bent er niet meer met je liefde…

wij stonden in het zonlicht jij en ik toen je over je eigen dood ging spreken ik kon niets zeggen van de schrik de lach was uit mijn hart geweken je had je woorden rijpelijk overdacht ik zag je ogen groot en vragend staan stil drong je op een antwoord aan ik wist het niet je vraag kwam onverwacht lees dit nu als een veel te late…

zachtjes vallen de vlokken neer op mijn gelaat verbergen de tranen die ik ween de tijd is gekomen daarom zeg ik je ga nu heen je bent hard weet zelf niet wat liefde is jouw lieve gelaat met je mooie ogen begrijpen en vragen om vergiffenis maar bedenk dat ik je niet meer kan geloven de sneeuw zal stilaan smelten en mijn wonden…

wanneer de dag ten einde is en verandert in de nacht dan weet ik dat ik je weer mis jij die zoveel vreugde bracht telkens als ik denk aan jou en de eenzaamheid me kwelt wordt mijn wereld grijs en grauw ben ik alleen en uitgeteld vaak droom ik dat de lange wegen die liggen tussen jou en mij onder luid geweld van regen verdwijnen…

nooit tevoren had ik dit gvoel een gevoel iets te beleven zo echt en puur dat het waard is ervoor te leven ik ben van jou en andersom jij bent jij voor mij volmaakt en als je bij me komt vergeet ik zo gauw jouw huid de mijne raakt zacht zo met oneindig veel geduld zoek je met je vingers mijn figuur en ietwat ruw heb je me lief maar…

komt er een dag die ik kan beginnen met een lach waarop ik huil van geluk en bij mezelf denk gelukkig ben ik nog niet stuk zal deze dag voor mij nog komen waarop ik blijdschap vind tussen de bomen komt er nog wel een dag die ik kan beginnen met een lach…

zoals een kind een schelp koestert ijl en breekbaar als een schat zo heb ik jou ook liefgehad…

ik houd van het kind dat als een vlinder in de wind door mijn leven gaat ik houd van haar donker bruine ogen en van haar vermogen blijheid te scheppen in mijn bestaan ik houd van haar zwart golvend haar dat een gelaat omzoomt waarvan nog geen enkel mens dan ik ooit droomt ik houd van haar warme huid die geurt als het verse kruid en eerste…

iedere traan die ik om je heb geweend zal ik omzetten in tranen van geluk iedere bevende zucht van smart zal ik veranderen in een juichkreet ieder gebroken venster van je ziel zal ik met liefdevolle handen helen iedere rimpel die zich groefde in je gelaat zal ik wegtoveren met mijn kussen iedere glimlach met pijn beladen zal ik ombuigen…

die laatste avond ging langzaam voorbij uren vol herinneringen en pijn die laaste avond je hebt uitgehuild in mijn armen ik heb je proberen te troosten proberen je hart te warmen die laatste avond jouw hoofd tegen mijn hoofd nooit zal ik vergeten wat je me toen heb beloofd die laatste avond jouw tedere kussen die ik voelde het was toch…

het huis van onze liefde dat hier ooit heeft gestaan is spoorloos verdwenen de liefde is gegaan gegaan waar heen zal niemand weten misschien opgelost in de nacht of gestolen door een ander terwijl ik hier op je heb gewacht…

in dit kleine doosje geen zilver en geen goud het is veel kostbaarder omdat ik van je houd het gaat slechts om een woordje waar je zo op heb gewacht het hield je maanden bezig overdag en in de nacht het aller dierbaarste wat ik jou kan geven mijn oprechte vriendschap voor je hele leven…

sinds die droom ben je in mijn geest herboren je staat er duidelijker dan ooit tevoren jaren was je er zo goed als uit verdwenen nu ben je weer terug in mij verschenen men zegt oude liefde roest niet het lijkt de waarheid zoals je ziet oude liefde komt weer boven het is nauwelijks te geloven maar je leeft opnieuw in mijn hart zoals…

Een bloem bloeiend in het hoge gras de wereld schitterde alsof het een sprookje was Op mijn rug, luisterend naar de wind mijn ogen knipperend, door de zon verblind De zon als een stralende bol in de lucht geschrokken volgt een diepe zucht Mijn gedachten weer bij de werkelijkheid gekomen kijkend om me heen, ik heb liggen dromen Op mijn…

ik zou je zo weer plukken omdat ik nog zoveel van je hou ik zou je zo weer plukken als ik ermaar zeker van kon zijn dat jij me niet weer prikken zou…

zoals een kind een schelp ijl en breekbaar koestert als een schat zo heb ik jou ook lief gehad…

ineens was alles voorbij jij wilde geen liefde meer van mij ik zou je er om kunnen haten maar ach wat zou het baten ik zou kwaad op je kunnen zijn want onze tijden samen waren zo fijn maar ik zal me in stilte hullen want wat is er om de stilte te vullen de leegte die jij bij mij achter liet daarom heb ik nu veel verdriet terugdenken…

ik dacht dat je vertrokken was in de stilte van de nacht we hadden een ruzie gehad ik had het al verwacht na alles wat ik je verweten had was het begrijpelijk dat je was weggegaan maar de tranen sprongen in mijn ogen toen ik je smorgens voor mijn bed zag staan…

Jouw ogen zo mooi als de maan, Jouw ogen voel ik in mijn geheugen staan. Nooit zal ik je vergeten, Maar dat heb je altijd geweten.…