Alle inzendingen van Jonhy Donovan

Positieve gedachtes Onzichtbaar, doch zo krachtig Sterk van wil en geest In een lichaam onbevreesd Trachten ruimte en de tijd In heerlijkheid te proeven... Enkel maar het willen leven Flatteert het woord “onsterfelijkheid”…

een simpel mooi meisje heel alleen op de wereld geen broers of wat zussen haar ouders gestorven zij woonde en weende met stiefmoeder en dochters moest wassen en plassen nooit geen liefde verworven maar dan voor éénmaal wat geluk in haar leven een prins kwam haar vragen een glazen muiltje te passen dus, ze ruilde haar leven…

waar kromgebogen bomen beschermen door lange rijen het wandelpad van je dromen want winter beheerst de contreien. waar kiezels van hagel en ijs fonkelen als ruwe diamant de weg wijzen naar het aards paradijs op een bedje van zilver en goudgerand. waar vele kleuren geuren naar koud in een lucht zo fris en zo blauw en waar iedereen elkander…

fee zilverwit gekleurd zij vlindert voorbij ik voel haar adem elfje…

pijn, ik voel zo'n scherpe pijn, in mijn hart, heel diep binnenin. als ik zie de gruwel en de onzin, het leed van dieren groot en klein. wat scheelt er met bepaalde mensen en waar halen ze het lef of het plezier. bij het dumpen van een weerloos huisdier, een kind ...zou dit zeker zo niet wensen. het lijkt misschien een zorg voor morgen…

Als ik bekijk mijn woordenschat, niet groot maar eerder wat beperkt. maakt dit het schrijven afgeplat, en blijft de tekst zo onopgemerkt. ik hou wel van jouw gedichten, want je woordenschat is rijk. alle zinnen schijnen en belichten, je poëzie meer dan goddelijk. maar ergens in de diepste verte hoor ik de roep naar meer. je echo weergalmt…

opnieuw vernielingen alom, oudejaarsavond in de kijker. met dwaze jongeren zo stom, Molenbeek, een schaduw rijker. voor de kik en het plezier, winkels plunderen en vernielen met het gedrag van een wild dier wat kan er hen toch bezielen? het is zo moeilijk voor hun ouders die daar leven en daar werken gaan omdat het droevig blijspel weegt…

in niks te doen momenten denk ik vaak aan jou. passeren dan die fragmenten ik denk dat ik van je hou. soms wil ik met je spreken maar ik kan je niet bereiken. misschien mijn kans verkeken je blijft me steeds ontwijken. ik zal je blijven zoeken door ruimte en door tijd... in diepe spleten of kromme hoeken, ja, zelfs tot in de eeuwige eeuwigheid…

met rasse schreden nadert plots het nieuwe jaar voor velen een feest maar voor anderen gewoon een jaartje ouder wezen!…

ik luister naar de fluitketel, sputterend op het gasfornuis. ik praat met mijn vergeelde zetel en tegen het houten kruis. het licht piept door de luiken, de morgen komt stilaan op gang. geur van verse koffie ruiken, twee muggen spelen op het behang. een boterham komt uit de kast zacht eitje met gerookt spek, ontbijt dat telkenmale wat…

eenzaamheid beroert mijn hart, komt zo plots en onverwacht. doch met vrienden op het werk is het sentiment nog redelijk sterk. het alleen gevoel is op zijn best, in combinatie met wat stress. mijn eenzaamheid gebruikt zijn macht in de vroege uurtjes... van de nacht. dan dwaalt emotie door mijn hoofd, "een fluister" die mijn elan dooft…

ze is heengegaan...mijn liefste, haar ziel huist nu tussen wolken. mijn hart huilt en treurt. het afscheid te laat... het was gebeurd. heel regelmatig staar ik naar de hemel, zie dan al die schapenwolkjes zweven en plots, zo nu en dan, zie ik haar gezicht verschijnen. ze glimlacht en pinkt een traan. ik roep en zwaai naar haar, maar een…

ik ben zo graag bij jou zelfs al is het even stil bij jou voel ik me goed we hoeven niet te praten het kijken zegt genoeg bij jou voel ik me goed er zijn de kriebels in mijn bloed mijn hart gaat wild te keer bij jou voel ik mij goed want die twinkel in jouw ogen van liefde, vrede en begrip verspreiden een zo'n warme gloed ja ,…

verontwaardigd, naakt en rechtopstaand met een spiegel tussen haar voeten staarde ze naar haar... gespleten persoonlijkheid!…

december en zijn donkere dagen maken veel mensen depressief. hartpijn of droefenis gaan dan knagen zelfs al hebben we onze dierbaren zo lief. de dood kijkt iedereen in de ogen, verschijnt plots vanuit een kerkgewelf. loop hem voorbij in wijde cirkelbogen, hou donkere visioenen niet voor jezelf. ooit moet iedereen wel eens sterven, maar…

het was laat en redelijk koud. ik slenterde nog langs de sporen. het was er eng, ik was benauwd, om vooral thuis te komen voor het gloren. dus ik alsmaar in de verte turen, maar nergens een trein te bespeuren. mijn gemoedstoestand was aan 't verzuren en mijn mond luidop aan het zeuren... de nachttrein mag nu stilaan komen. het chromen staal…

schemering die zich spiegelt in jouw trieste ogen, vertellen over onzekerheid, je voelt je wat bedrogen. tranen bollen naar beneden, ze kussen je zachte wangen. jouw ogen stellen vragen, hoe kan ik... de toekomst vangen?…

geboren worden om te sterven dat is het lot van alle mensen. maar wat je doet ertussenin... dat zijn wel jouw eigen wensen. de tijdlijn kan jezelf bepalen of je leeft verstandig en gezond, met een huisje, tuintje en een vrouw, je blijft dan wel gebonden … aan een paal, diep in de grond. of je gaat volledig in het rood met wat pep en liters…

“als het regent in mijn ziel dan voel ik me zo eenzaam. als het pijn doet diep in mijn hart dan wil ik dat je hier bent.” slaapdronken word ik wakker in de zetel, strompel dan voorzichtig naar de slaapplaats, waar ik dan iedere keer geconfronteerd word met een koude kamer en een kil leeg bed. gedachtes aan jou die komen spontaan telkenmale…

ze staan in slordige rijen te verstijven met wortels die zuigen uit volle macht, om toch maar overeind te blijven tegen deze meedogenloze kracht. een gure noordenwind voert veldslag tegen alle takken van ranke bomen, die plooien zich ongezien in een zigzag noch bladeren of twijgjes die ontkomen. het december bos in diepe rouw met alle bladeren…

Een mooi bakkersvrouwtje uit Overpelt doet het uit liefde maar niet voor geld ze bakt broden en taart geen moeite gespaard haar klanten tevreden dat is wat telt!…

het zijn mooie zinnen smeden met woorden zo haarfijn ze plaatsen in de juiste lijn om sierlijk je papier te kleden nu laat je een witregel vallen om zo een strofe te bekomen blijf dan maar even dromen en laat je inspiratie knallen zo wordt het gedicht stilaan geboren nu nog deze laatste strofe lezers, je moet mijn tekst geloven opdat…

ik link zwart niet aan sterven de kleur die geurt naar lijken. ook zielen kunnen zwerven in 't wit, dat zal hieronder blijken. want zwart als achtergrond, bepaalt hoe andere kleuren zich manifesteren in en rond het heelal, een schitterend en waar gebeuren. bekijk het zwarte van de nacht, verlicht door flitsende meteoren de zieltjes van…

bloemen bloeien vrij bijen zoemen op de hei honing...zoete brij!…

beklemmend gevoel het hart is onrustig gelukkig, borstkas als pantser … het hart wil eruit je moet weer op reis, op reis langs de hemel je wil dit vermijden tegen gelijk welke prijs maar niets kan het stoppen het gas verdooft snel daarna volgen schokken je geest in de knel met de dood in de ogen zweef je langzaam van de hemel naar…

zo vallen zaken uit de lucht onverwacht en ongewild je van geen kwaad bewust een peer werd je geschild je krabt maar in je haren en denkt aan een complot wie heeft hier dan bezwaren door wie word je bedot aan de trainer had je nooit gedacht alles verliep goed, je scoorde vlot maar nu zelfs geen plaats meer op de bank ja, je wordt behandeld…

ik speel piano met mijn tanden. en dans de tango op mijn handen. ik maak goud van oud spinrag. en moet lachen met wat zonneslag. ik streel netels met mijn lippen. en brei jarretels van kersenpitten. ik kan zwemmen als een glasaal. maar ook remmen met het gaspedaal. ik kan vliegen zonder vleugels. en ook liegen zonder leugens…

vuurrood gloeiende haard hij straalt warmte ik zie ijsbloemen smelten gezelligheid…

spiegelingen op het water tonen de dingen in realiteit geen foutje te bespeuren tot wind speelt met de werkelijkheid de lijnen deinen verder open verdwijnen door onzichtbaarheid rimpelend verlaat het beeld zijn vorm doch... zal het sterven in geborgenheid!…

rimpels op het water nochtans is het windstil geritsel in de struiken reeds in de maand april want een koppel wilde eenden peddelen vroom en vrij plonzen in de vijver ze maken elkander blij een woerd met groene kop zwemt naarstig rond zijn wijfje zo maakt hij haar het hof en ja …zij vindt dat tof!…