Hartenkreten

hartenkreet (nr. 51.508):

de nachttrein

het was laat en redelijk koud.
ik slenterde nog langs de sporen.
het was er eng, ik was benauwd,
om vooral thuis te komen voor het gloren.

dus ik alsmaar in de verte turen,
maar nergens een trein te bespeuren.
mijn gemoedstoestand was aan 't verzuren
en mijn mond luidop aan het zeuren...

de nachttrein mag nu stilaan komen.
het chromen staal met zijn wagons.
de nachttrein heeft mijn droom ontnomen.
ik sta bevroren op een leeg perron.

de maan en sterren hadden in de gaten,
dat ik ongeduldig stond te springen.
omdat ik niet op tijd thuis zou geraken,
dus begonnen we gezamenlijk te zingen...

de nachttrein mag nu stilaan komen.
het chromen staal met zijn wagons.
de nachttrein heeft mijn droom ontnomen.
ik sta bevroren op een leeg perron!