Alle inzendingen van Jonhy Donovan

ik heb alles al gezien of tenminste al van gehoord liefde, oorlog of een moord een naakt meisje van achttien wat kan mij nu nog laten blozen van wat krijg ik nog kippenvel een horrorfilm in een oud hotel of een bruidsboeket van wilde rozen een liefdeslied op een rare fluit zou mij misschien nog kunnen boeien of een vrijpartij terwijl we…

geloof wat je wil maar verander nooit je dril God laat je wel stil…

jong en fris reizen met tijd maken plaats voor oud en wijs niet getreurd want ieder op beurt maakt wel kennis met verdwenen jeugd herinneringen lachen en zullen niet sterven want het levensverhaal wordt fris en jeugdig...wel verder verteld!…

het knopje" uit" gedrukt vanavond geen tv voor mij te veel oorlog en razernij mijn laarzen aan en ingerukt… de avond valt zo mooi gestaag wandelen langs de waterkant het maanlicht schittert zo charmant zo'n stille avond die voel ik graag vogels zingen hun laatste lied zoeken slaapplaats in de bomen ik luister en… begin te dromen over…

o, moeder natuur rein en zo puur de wind en de zee spelen gedwee met aarde en zand scheppen een band de zon en de maan een storm of orkaan bloemen die bloeien dieren die stoeien ze laat alles begaan een hemel op aard is er ontstaan!…

wat een kont, wat een kont ze draait zo lekker in het rond wat een kont, wat een kont het water loopt nu uit zijn mond ja, vrouwen zijn zo welgebouwd hun kontje spant perfect vertrouwd in een blauwe spijkerbroek zijn zelfbeheersing nu wat op zoek hij kon het echt niet laten zal dit misschien wel later haten hij wou per se wat van de grond…

de redactie beslist we breien allemaal een klein applaus gedicht verwerkt in een mooi verhaal zal het ons wel lukken de jury wat op te winden de vruchten te plukken door juiste woorden te vinden dan wacht er een oorkonde dat is zeker… niks flauws want winnen in een eervolle ronde verdient een welgemeend applaus! Johny Donovan,2017…

blijmoedig, bontgekleurd en zo bloeiend slenter je lachend langs de waterkant opgeruimd, opgetogen en zo opgewekt met je voeten spelend in het warme zand zingend begroet je de stralende zon de bloemen in je haren verwelkomen het leven bruist en kleurt alles zo keurig fideel…

nostalgie op een speciale zomernacht met de radio op zacht speelde er muziek van de jaren tachtig… verwende mijn geest zo krachtig nostalgie kwam op de proppen spontaan stroomden vele tranen waren nog moeilijk te stoppen… en ogen creëerden zilte oceanen dus… alleen op mijn kamer op mijn vertrouwd gebied er vloeiden vele tranen…

stilaan maar toch zeker komt vroeger weer terug de tijd van nu wordt bleker valt weldra van de brug stress wordt alsmaar groter in je leven van achttien je karakter smelt als boter wie niet weg is, is gezien de hippietijd van lang geleden werd fel bekritiseerd vooral dan hun ideeën werden echt globaal geweerd maar toch kunnen…

Erdogan maakt vele mensen bang zijn extreme uitspraken laten me kotsend braken hopelijk blijf hij niet al te lang de ideeën van deze man zijn een gevaarte waarmede hij oorlog en geen vrede provoceert deze machtswellustige tiran!…

wel heel lang… geleden ik was een jaar of zeven de Paasklokken uit Rome zouden bij ons thuis komen plots… werd hard op de deur gebonsd en vele zoetigheden vlogen in het rond ik snelde naar de deur en greep de klink kreeg die niet open, vond dit wat link een oude man vluchtte haastig naar het buitentoilet geschrokken, bleef ik geduldig…

beleefdheid verliest zijn waarden op de bus en op de tram weinig plaats nog voor bejaarden en dat verbaasd gevoel… maakt mij wat bang want vele jongeren staan op met tegenzin ze palmen liever alle vrije plaatsjes in lachen uit en zitten wat te grienen want… ook oudjes moeten hun plaats verdienen wat troebel kijkend door hun ogen beslissingen…

"mijn liefde voor jou zwelt aan" waren mijn woorden die onbezonnen mijn grote mond verlieten jouw verbazing was groot moeten nu echt ...alle kledingstukken uit wanneer jij twijfelt aan oprechtheid!…

wandelen gaat al een tijdje niet meer goed door de vele operaties aan mijn rechtervoet maakt iedere stap kennis met helse pijnen maar mijn lach gaat daardoor niet… verdwijnen positief zoals ik ben, blijf ik het steeds proberen om nu één dag… zonder die pijn te mogen marcheren maar voorlopig kan ik het alleen maar hopen dat ik ooit weer…

een oude foto in zwart wit verraste mij een ogenblik door tijd wat geel gekleurd de randen wat bruin besmeurd een lieve man in uniform klaar voor de grote storm een mooi plaatje totaal maar wel met een eigen verhaal gelukkig is dat al lang geleden de jaren van verplicht soldaatje spelen… wat hang je daar zo mooi in 't kader de verkleurde…

ik hou niet van klaprozen en watermeloen de dag weet niet wat de nacht nu gaat doen ik hou van de lach in je stralende ogen je twinkel behaagt, dat is niet gelogen het donker laat zien wat de klaarte niet kan je neemt me goed vast, wat is dan je plan de maan beslist in naam van de zon bedeesdheid ging falen en durf overwon mijn hand reikte…

vliegen en zweven op de vlucht voor je leven kleuren bewegen!…

ze verscheen in lingerie en wou naar haar divan ze schrok en werd hysterisch het vrouwtje van mijn buurman ze wist niet dat ik daar was ik wou enkel maar wat vragen wat uitleg over kookwas maar ze bleek zo aangeslagen ze schrok en wou gaan lopen maar gleed uit op het parket haar been dat leek gebroken en dat was absoluut geen pret…

zeg het met bloemen weef ze door je haar verklaar het met zoenen strooi ze naar elkaar laat de mensen horen wat je hart nu echt voelt schreeuw het vanaf de toren het lied voor elk bedoeld laat iedereen maar weten hoe het wel zou moeten zijn want de liefde mag nooit ontbreken in deze wereld vol van… pijn!…

er zijn toch van die mensen die alles naar de bliksem wensen door jaloersheid in eigen aard spelen parten onvervaard oordelen vellen zonder basis aspect van hun ware beeltenis engel en duivel zijn uit balans het goede krijgt geen enkele kans het kruis kan heus wel stellen dat door nijd en verhalen te vertellen onschuldigen worden…

een vrouw op de trein wou iedereen hun aandacht ze zong en bracht gein op een schitterend refrein haar gesprekken zinloos veel woorden banaal haar Nederlands foutloos haar gedachten loyaal hij zag ze iets anders die vrouw amicaal hij kikte en hunkerde zij verzon het verhaal!…

je past je aan aan de waarden van jouw levensidealen je werkt je echt te pletter in deze opgejaagde wereld je neemt geen pauze je neemt geen tijd om te praten met mensen van wie je echt wel houdt mijn vader vertelde me eens: jongen, in het leven is er maar één ding wat echt van belang is zaai zoveel mogelijk de liefde uit want je oogst…

veel lichter als veder dwarrelend in blauwe lucht een losgekomen pluisje geniet van zweven speurt naar goede aarde op zijn eenzame vlucht door speelse wind wat verder afgedreven... strandt op rotsgrond in de luwte het voelt meteen, dit is niet mijn thuis beseft zijn lot, maakt een kruis mijn leven is sterven op het zwarte gruis...!…

medelijwekkend mimiek en huichelarij prachtig toneelstuk!…

gelukkig bestaan kleuren om dingen op te beuren zonder hen was alles zwart eentonig of ietwat apart de grijze muur die wil ik wit de zilveren stoel die ik aanbid de gouden schijn van het maanlicht geeft blij gevoel, een fraai gezicht de hemel verf ik altijd blauw de zon zingt geel, ik hou van jou het gras dat kleur ik in 't fel groen…

wanneer de zon straalt in mijn kamer en de vogels zingen hun mooiste lied dan weet ik dat de winter mij verlaat omdat lente voluit bloeien gaat dan open ik alle ramen en deuren en zing ik uit volle borst mijn… lied terwijl ik volop kan genieten van een jonge lente die priemt... in al zijn geuren en kleuren…

gure mannen willen meisjes dwingen zich in bepaalde richtingen te wringen een keurslijf wordt hun aangepast en ze verhuizen naar een hoerenkast moeten geld verdienen voor de pooier want dat maakt zijn leven zoveel mooier meisjes, in dat milieu wordt best niet gelogen want anders… gratis een koppel blauwe ogen!…

Antwerpen steekt als eerste van wal nee, niet met hun haven of met hun voetbalploeg unicum in het land: "de vervuilinglast" een absurde geweven taks die oudere auto's moeten weghouden uit het centrum van Antwerpen wanneer hun dieseluitlaat te hoog uitvalt discriminatie eerste klas want fabrieken rondom de stad mogen gerust vuile rook…

schaduw in je hart vluchten voor het leven te bang om veel te geven schaduw in je hart…