Alle inzendingen van Joris Olivier

In de herfst van zijn leven, Komt hij in gedachten ’t verleden tegen, Dwaalt hij door zijn rijk verleden, Met blik vanuit ’t heden. Die herinneringen als ’n caleidoscoop, Brengen fijne ontmoetingen, Ook al zijn in de tijd van ’t heden, Velen al heel lang overleden, Doen de positieve herinneringen Van liefde en geluk De negatieve…

November nat, grijs en stormig, Wandelaars diep in d’kraag weggedoken, Fietsers over hun stuur gebogen, Allen op weg naar de warme kachel thuis. ’t Snorren van ’t roodgloeiend houtvuur Overstemt ’t spinnen van de kat, De was hangt dampend voor de kachel, De beslagen ruiten druipend nat. Vader blaast de rook rond van zijn pijp, Moeder…

De winter nadert, De bomen zijn ontbladerd, Bloemen al verdord.…

Ik verlang nog immer naar, Een streling, een kus van haar, Degeen ik nog daaglijks mis, Nimmer uit mijn gedachten is. Als ik nu beî mijn ogen sluit, Verschijnt haar beeld, Komt d'r lach me tegemoet. Zij verhit nog steeds m’n bloed, En na zoveel tijd, Nog mijn hart en liefde steelt.…

D’avondbries waait z’n hoofd leeg, ’t Ochtendbriesje weer vol, D’ganse dag waaien gedachten heen, ’s Nachts betaalt hij de tol. De faun en de nimf wachten stil, D’elfen vieren hun jaarlijks feest Van de zonnewende die’s op til, De zomermaand bijna geweest. In droomland verhaalt de fee, Wat is geschied en komt, Neemt hem in haar sprookje…

Wachtend op ’t einde, Keerde hij terug, Naar ’t begin, Langs de weg, Hij door ’t leven ging.…

Langzaam verschijnt haar beeld, Dan meteen alle aandacht steelt, Mijn blik op haar als ’t ware fixeert, Zij mij dan binnenstebuiten keert. Dan verteert mij de prangende vraag, Ben ik op haar op slag verliefd geraakt, Een eenzijdig of wederzijds fenomeen, Is d’euforie voor ons beî of mij alleen. Het antwoord op die vraag blijft uit, Zij…

Mijn droom droom ik elke nacht, Ik blijf die droom dromen, Mijn dromen zijn nooit onverwacht, Kan mijn dromen dromen. Steeds komt mijn droomvrouw, Zij verwent mij elke nacht, Met hetgeen ik zo zeer van hou, Daarom zo naar smacht. Maar al drie nachten kwam ze niet, Ik heb elke nacht gewacht, Ik vrees dat zij mij voorgoed verliet.…

De blik schemert in het licht, Gedachten verduisteren, Het gebeuren rondom staat stil, De omgeving verkleint. Geluid alleen stilte, Het gekende is geheel onbekend, Muziek nog herkend, Het ik verdween in niemand. Waar het leven eens bloeide, Is nu alles verdord, Verdwenen uit het hier en nu. Toekomst ligt nu in ’t verleden, Heden…

De angst kneep zijn keel dicht, Hoe harder die kneep Des te groter zijn angst, Zonder hij wist 't hoe of 't wat. Gelukkig, nou ja, viel hij flauw, En toen hij bijkwam, Was zijn angst er niet meer, Zonder hij wist van d’hoed en d’rand. De vraag die nu aan hem knaagde, Wat is toch aan de hand, Daar kan hij niet bij met z’n verstand,…

De winter heeft dit jaar al vroeg De herfst verdreven. Bittre kou heerst alom, Vrees we ’n koude winter gaan beleven. Gevallen blad zit vastgevroren Aan de bevroren grond. De verwarming brandt volop, ’s Nachts ’n elektrische onderdeken, Of ’n warme kruik mee naar bed. De plantenwereld is in winterslaap, Net als d’egels en menig insect.…

Ik leef al meer dan ’n decennium in d’extra tijd die mij is gegund, Door mijn levensstijl of sociaal milieu, Is gekocht of cadeau gekregen. Alleen helaas was mijn levenspartner, Met ongeveer gelijke premisse, Geen extra tijd gegund, Wijl het DNA erg ongelijk is verdeeld. Ik mag nog van het leven snoepen, Ervan genieten dag voor dag, Wijl…

Hij was heel oud, Der dagen meer dan zat, Had ’t met z’n leven Zo langzaamaan wel gehad. Maar hij moest voort, Zijn doodswens ongehoord, Tot op ’n dag Hij het echt niet meer zag, Hij sprong in ’n gat, En dat was dat.…

Op deez mooie aardkloot Ik nu al een tijdje rondwaar, Is het verre van pais en vree, Maar ook vroeger was dit zo. Alleen er is met nu ’n groot verschil, Dankzij onze kennis en vernuft, Is er niet alleen onderlinge strijd, Wordt ook de aardkloot ondermijnd. En het raarste is, wij dat weten, Toch gewoon doorgaan met verkloten Van deez…

Eenzaam sta ik aan het graf, Lees zijn naam, zucht dan zacht. Al weer ’n half jaar in de koude grond, Las de naam hij niet verstond, Nooit meer van mij zou kunnen horen, Al zou ’k hem elke dag ermee storen, Want zijn oren zijn voorgoed doof, Zijn stem voor eeuwig doodstil, Alleen zijn naam leeft In mij voort.…

Zij had de wijsheid in pacht, Dat had hij al gauw van haar gedacht, Zijn mening erover bleek juist, Wijl zij ’t altijd had bij ’t rechte eind. Zij vond dat niet buitengewoon, Dat zette meteen de toon, Hij vroeg haar om d’r raad, Wijl hij dacht zij alle kennis had paraat. Dat bleek helaas niet het geval, Daarvan begreep hij dus niemendal…

Luisteren zonder te reageren, Is voor de spreker geen sinecure, Heeft geen idee d’luisteraar vindt, Of die überhaupt wel luistert. Daarom is belangrijk de luisteraar, Aan d’spreker respondeert, Al is het maar met diens mimiek, Die ’t gezegde waardeert. Communicatie, woord en geschrift, Is essentieel voor d’menselijke vooruitgang, Zonder…

O gut, o gut, Wat regent ’t, ’t Regent dat het giet, Dus, droog houd ik ’t niet. Ojee, ojee, ’k word drijfnat, Geen draad aan m’n lijf nog droog, Maar als ’k kijk omhoog, Zie ik helaas dat, Het regenen niet gaat stoppen, Nog bakken zullen komen, Daarna blijft ’t druppels droppen Van blaadren van bomen.…

Het water in de rivier Stroomt eindeloos in de zee, De zee verdampt eindeloos Zijn water naar de wolken, De wolken geven eindeloos Hun regen aan de rivier, De rivier stroomt door en door.…

Waar eens de liefde bloeide, Heerst nu d'verterende haat, Deze uitersten liggen zo na, Kan toch geen toeval wezen. Kussen en verwensingen, Zijn een hemel van verschil, Komen vanuit dezelfde mond, Waar liefde en haat ontstond. Leven en laten leven klinkt Als een toch zo simple daad, Meer in lijn dan liefde en haat, Waarbij men garen…

Mijn bedroefde koude hart Weent in diepe smart Om wat ik eer verloor, Ik lange koesterde daarvoor. Helaas, tant pis, het is weg, Ik had, heb ik niet meer, Ik mis dat node zo zeer, Het is echt een grote pech. Ik heb lang overal gezocht, Onder elke steen, In elke desolate krocht, Weet niet waarheen ’t verdween. Ik heb ’t zoeken nu…

Terwijl ik beî mijn ogen sluit, Verzucht ik, ooh, wat verlang ik Naar haar armen om mij heen, Zoals vóór zij voorgoed verdween. Voel ik haar lippen op die van mij, Verbeeld ik weer met haar vrij, Voel haar zachte lijf tegen mijn lijf, Wil dan, dat gevoel altijd blijft. Droom ik weg in mijn herinneringen, Beleef weer de tijd van toen…

Ik geniet van de regen, Kindren huppelen met hun laarzen Door ’n regenplas. ’n Meisje rent Op blote voeten in ’t gras. Rode en zwarte paraplu’s, Zelfs in mooie regenboogkleuren, Beschutten tegen de regen Zonder paraplu door en door nat, Ik draag ’n jas met ’n capuchon, Mij deert d’regen ook niet. Dan wijken wolken voor de zon,…

’t Hoofd hoogmoedig geheven, Kin omhoog, borst vooruit! Hovaardij is niet te benijden, Menig ging er door onderdoor. Rondom wordt alom gegniffeld, Gefronst en meewarig gegnuifd, Wijl zijn blik op oneindig gericht En zijn oren zijn dichtgestopt, Ontgaat rondom geschiedt, Blijft hij in zichzelve opgesloten, Onkundig wat over hem gezegd…

Je ziet ’t meteen, in één oogopslag, Haar borsten zijn fenomenaal, Niet te groot, ook niet te klein, Niet te week en niet te hard gevuld. Haar lieve rode mondje ’n genot Om te zien en vooral om te zoenen, Haar billen prachtig vol en rond, Draait ze verrukkelijk mee in ’t rond. Zij is waarlijk gelijk godin Aphrodite, Windt om haar…

Ik denk aan het meisje, Van wie ik zo heb gehouden, Nog steeds zielsveel houd, Ik zal blijven houden. Ik voel nog haar warmte, Haar kussen en strelende hand, Mis haar kozende ‘Ik hou van je’ En mijn ‘En ik van jou’. Nu al weer vele jaren niet meer, Alleen mijn stil verlangen, Weemoed naar de tijd van eer. De herinneringen smaken nog…

Mijn ogen zien achter het zijn, Het niet-zijn waarin wij niet zijn, Niemand ooit wederkeert, Zoals de geschiedenis ons leert. Wat mijn ogen daar ontwaren, Is door mij niet te verklaren, Niet te bevatten of uit te leggen, In eeuwig duister gehuld. Mijn taal schiet tekort, Mijn woorden niet toereikend, Wijl er te veel bij mij schort…

Gedachteloos staart hij doelloos Naar ’t eindeloze verre. Hij ziet niet, Wat voor zijn oog geschiedt. Het wereldgebeuren Gaat geheel aan hem voorbij. Kijkend in de verte, Met blik naar binnen gericht, Ziende blind voor alle schoons D’aarde hem biedt.…

Samen met jou hand in hand, Op blote voeten in het zand Langs de branding op ’t strand, Van ons mooie Nederland. Meeuwen vliegen krijsend rond Onze hoofden. Af en toe duikend In het zand of ’t water van de zee, Rallen rennen langs de waterkant. Op de vloedlijn bergen schelpen, Zeewier, schuim en ’n enkle kwal, Plastic flessen, netten…

Zij was eenzaam, Ondanks drukte om haar heen, Alle aandacht voor Haar natje en haar droogje, Niet voor haar wel en wee. Langzaam kwijnde ze weg, Niemand die ’t zag, Nu ligt ze in het koude graf.…