Alle inzendingen van José

Ik zie de mannen van tachtig Stoer willen ze nog zijn Zo verdringen zij hun pijn Wanen zich toch machtig Zij schuilen bij elkaar Bij het bankje op de hoek Eentje slaakt een vloek De ander rookt sigaar Daar loopt een jonge meid De blikken buigen mee Vol vergane viriliteit Zo verglijdt hier de tijd Tot in de eeuwige zee Van de eenzaamheid…

Zolang er ruimte is en stilte om te schrijven Zolang ik mijzelf kan denken in de blauwe lucht gaan liggen ‘t licht kan eten en ‘t donker vasthouden Zolang witte kou in mijn kamer staat en ik met volle ogen ‘t ochtendlicht voel steken Zolang durf ik elke dag mijn huis uit te gaan mensen te groeten en verder te lopen met mijn lach…

Het zandpad langs de akker krek twee bunder Gert, de oudste, niet de slimste van de drie broers ging die middag maaien Ik, stadsjongen, mocht mee op de zijplaats van de tractor gebogen staal, rood geverfd met ronde gaten ruikend naar ijzer Heen en weer, over het land strook na strook steeds keek ik naar het huis dan weer naar de andere…

Bladeren vergelen, kleuren dansen in de zon het ochtendbos ontwaakt, het licht herwon ik volg de paden, fiets op golvend terrein kijk steeds rondom om hier stil te zijn De vogels vliegen, eenden in de sloot Een moeder brengt hier haar jonkies groot De schapen grazen, blijven rustig staan Laten die fietser gewoon maar gaan In dit bos kan…

vriendschap gaat in fases zoals eb en vloed elkaar afwisselt afstand neemt en zich weer mengt…

Niet kunnen krijgen in wat je gaf Niet kunnen geloven in wat onzichtbaar was Niet kunnen denken in wat ondenkbaar was Niet kunnen vertrouwen in wat goed leek…

Het verleden achtervolgt je terwijl je niet om durft te kijken Het verleden benauwt je terwijl je snakt naar adem Het verleden laat je zwijgen terwijl er zoveel te zeggen valt Het verleden vormt je terwijl je je leven zelf vorm wilt geven…

Ogen die vrolijk kijken met een hart dat pijn doet Ogen die eindeloos staren zoekend naar een antwoord waarom Ogen vol tranen van wat er in tijden is gebeurd Ogen die zich sluiten omdat ze het niet meer kunnen zien…

het loslaten van datgene dat zo belangrijk was het loslaten van de gedachte die zo mooi was het loslaten van het gevoel dat zo warm was het beetpakken van de toekomst vol onwetendheid…

Je lijf een beetje ouder, je geest soms wat verward. Maar het zien blijft hetzelfde, want dat doe je met je hart.…

Je was een man, een vader, een zoon, Je was er, heel gewoon Je was er altijd voor je gezin Niemand zag daar iets bijzonders in. Toch hebben wij het steeds geweten Wij zullen het nooit vergeten Je was een goede man, een vader, een zoon Je was er, heel gewoon Je was. Wat zullen wij je missen…