Alle inzendingen van Jos

de nacht is doorgehaald tussen bevroren rotsen gletschers grote massieven schreeuwend ijs lacunes immense lawines dreigend d'herinnering aan wat ooit misschien en onzeker was is niet meer gehemelte met ijsstoppels waar tanden zaten kiezen innerlijke tranen gestold in pegels die niemand ziet die nimmer open wonden liet toegedekt…

katrijn en jan klaassen hadden jong geleden klaverjas met pasen ze gingen op kwatrijn zij wilde mannelijk vers met van binnen thijm hij knittel vers in Weh uit Stephanheym 't werd Romançero Instigado de Cicero abricots in balsamico colorado ponceau au tricolore hyperbolo de Francorchamps op geglaceerde vlammetjes tot conclut…

hoe zou het zijn alle dagen zang in diep gewelf van binnen als vanzelf door de mond naar buiten? zou het samen kunnen met d'and'ren niet meer enig maar vereend in koren vol met dichters vol uit bezongen d'harmonie desnoods met fanfare nog daar bij? zou dat dan echt uit zelf komen voelen van?…

wat doet de doordraver op het dichtersveld anders dan piet lutten zich zelf oppoetsen met fragiele woorden van echte dichters met gevoelens dichters zij zoeken worden bezocht door woorden om secuur te verwoorden wat krinkelend dicreet hun binnentuin beleeft de doordraver oh neen hij draaft 'r dwars door heen navrant gescheurd …

hij kreeg geen lucht adem stokte hij dacht waar is de ware geest morgen is geweest terwijl 't zojuist gister was geweest…

leven met d'overgang is onrust aan de vloedlijn stormen woeden eb is onbekend van alle kanten slaat ontketend golven op je teder ongestel steeds wilder aan nooit uitgerust reeds lang naar verre doemeilanden weggewenst resteert d'uitwijzing naar nieuwe oorden zonder woorden weg met d'herinnering onweg gewoven vrijheid moet…

We speelden treintje met echte rails kind’ren nog Peter die was trein ‘fuut fuut fuut daar komt de trein’ ik was stoplicht en Chef van ’t station bordeaux rode pet zelf geverfde pollepel Peet was echter Eigenwijs hij riep ‘wijntje is in trijntje boem boem boem’ ons treintje liep zomaar van de rails lag te spartelen als ’t omgevallen…

d'echte nummer één van de wereld is met de bal getrouwd de topper die echt eerst met een dame is getrouwd zit FOUT Pele Maradona Best Di Stefano altijd balcontact maar Cruyff in München.. Danny deed ons de das om dat is het geval zeggen kenners van de bal…

naar waarheid leven vaak uitgeschreven 't verraadt vervuilt om 'm heen ziet liever de korf aan gemuild dagen slijten ook zonder sprekend spook laat hem zijn onvergank'lijk zijn in stilte van den verlaten buitenwijk waar men met auto's plat rijdt naar de pleinen van de supermarkt waar de mensen bulderen met honden zonder zakje…

de cirkel is rond les extrêmes se touchent zelfs twee rechten zonder beginpunt snijden elkaar minstens twee maal vrijheid van d’één begint bij d'onvrijheid van d’ander d’één z’n brood d’ander z’n dood wie wat bewaart heeft wat jong geleerd is oud gedaan wie schrijft die blijft…

de AIVD maakt heel wat mee maakte nachten werk van Rob Oudkerk pas nu gelezen dat de Dienst immer waakt voor ‘t onmantelen op straten bij ‘t kantelen ook in bordelen bij het minnen en ’t strelen van ministeriëlen een beambte zei zojuist ongeritst maakt ongeflitst was het maar waar ze flitsen juist de ritsloze nummers…

poëzie haar zang tonen dragen verre verten toomloos temperament haar letters houden ’t niet binnen schreeuwen het uit schreien zouten over schermen resoneren voor eeuw’g op ’s mensen huid zelfs dan nog is zij ingesnoerd haar zegging springt buiten zinnen hangend aan haar mouwen ziet men haar altaar alles is uit vouwen spett’rend van…

zij was een keurig mèske van weleer toen nog op de hoek Thorbeckelaan ze stond daar maar zo alleen te staan druilend in de regen dat doet hartezeer dus vroeg hij haar achterop de fiets naar ’t tentje aan de Laan van Poot spreken van wat haar zo verdroot dat wilde hij - verder helegaar niets nat in fluister kwamen ze steeds dichter buiten…

d’Arena klaar voor de yell tien tien supporters geloven niet wat ze zien in de blind willen ze aan d‘n bril met beter zicht blijft de bitt’re pil ach mensen geen prietpraat flauwekul ajax speelt nu op safe voor de nul nul…

de mens is als zijn auto kijkt hij alleen in z'n vooruit de wagen gaat full speed zonder bochten nooit achterwaarts rivier nooit gezien plomp verzopen spieg’lende mens ziet gewonden op de weg verscheurd zet hij zijn auto weg hij gaat zitten bij stille mijm’ring z’n miroir los geschroefd ziet hij aan het water hoe achter hem…

leve de kronkel van de waterlijn altijd in de weer eb of vloed trekt of woedt golven rollen schuimend koppen eeuwig is ’t soppen van grijze wolven brullend voor de Heer d'dichter bij 't water vol in luister ’t wordt steeds later verweert in 't duister zuid wester in z'n sonnet met zee die bergen verzet…

Dierb're Landgenoten, Wij spraken reeds jaren Oov'r oogsten door ‘t baren Van ons nieuw vérgezicht Nieuw is nú ’t inzicht Van Buro Stád-dus-tík Dat d'ouderen mens Te werk gesteld Bij 65 plus Eerder z'n loodje legt Sterker nog vaak al Uit eigener beweging Z'n leven al heeft uitgeleefd Zichzelve t'uitgeput door VUT Voor z'n…

Toen z’uit Shang Hai per boot eertijds vertrokken naar Europa’s lage landen aan de Noordzee waren we slechts bekend met Chinese thee al waarden ook daar spaanse griep en waterpokken Nu bij herfst ziet men hen echter steevast verkassen gaan geil op trek voor paai zeg bijtjes bloemen om later op hun hom en kuit te kunnen roemen gaan voor zout…

Toen z’uit Shang Hai per boot eertijds vertrokken naar Europa’s lage landen aan de Noordzee waren we slechts bekend met Chinese thee al waarden ook daar spaanse griep en waterpokken Nu bij herfst ziet men hen echter steevast verkassen gaan geil op trek voor paai zeg bijtjes bloemen om later op hun hom en kuit te kunnen roemen gaan voor zout…

eerste vraag is wat doet den Rabauw als hij niet slaapt vervolgens hoe met wie verstaat het onmens zich en zweert hij samen in snode vormen en wijdse vertakkingen dit vastgesteld hebbende - lieverd van me - doemt als vanzelf de kernvraag hoe wij hem kunnen vernaggelen zo dat wij niet in eigen vlees snijden onszelf en de reglementen…

lang in lief verloofd klaargestoomd of gaar gestoofd op waarlijk hartenvuur je wordt draadjesvlees langzaam uitgekookt na lichtjes aangebrand water Javaansche suiker druppelend zuur van natuurazijn laag de sudderpit als sukade je wordt mals en fijn zo groeit ‘n echt paar langzaam naar elkaar gaart liefde in ondertrouw voor't leven…

jij hoort er helemaal bij zij aan zij zullen wij dwalen langs d'eeuw'ge baren grijze wolken kolkende waat'ren vuurstralen lichten weer biddend gaat 't hart tekeer in tijd vergeten zullen wij elkander heten dagen die gaan lengen - niet zonder ons - - niet zonder ons - in d'onverbrekelijkheid onzer wenk in waardigheid zal er liefde…

nazomer alles plast verwaaide terrassen groene tafelpoten stuifzand op hopen golfbrekers palen meeuwen hangen in winden mensen dralen wel of niet afdalen aan het strand buldert de zee bij strandpaal zeven-honderd-zeven kwam er het besef van zijn geloof de aarde was niet rond maar plat hij kon er van af kukelen…

wat is het voordeel van het vrijelijk verkeren in een lichte kooi als toch al vrijwel vast staat dat je ‘r bij lichtuitval kort gesloten uit gaat valt over donkere knaapjes je lelijk zult bezeren open gaat ’t doosje je contact is naar de knoppen knettert weer licht je was te laat bij ‘t stoppen…

in het Glutenland van Cactus en Papaver ziet men zon of ziet men zon niet feitelijk ziet de Gluut zon als maan in nevelen sterren wazig en van verre alles zweeft draait beweegt alleen de mens oh hoe draaierig staat stil uren eeuwen minuten tijden in rekening worden niet bekeken door Gluten anders dan als dom mensen gereken…

een rubriek getitteld "wat voelt een heer" gelezen de heer geeft daar gevoel weer tjeempie hij heeft geen gevoelens meer (men ziet dat vaker: mensen schrijven over koken nadat ze uitgekookt zijn and'ren worden veel zeggend sinds ze niks meer te zeggen hebben - schrijver dezes) maar je moet wel half gaar zijn om dat publiek…

voor dag en dauw gaat dan d’n malle vent vorig najaar als vrijer in bijslaap thuis genood vandaag traant zij tere treurnis bij 't avondrood hij ging - zij werd nimmer uit zijn hart verwend blad’ren vallen bruin vaal van hunne takken op straat de mens kijkt naar donk’re luchten weg van den dromer wie ziet hem zuchten tergend traag zwaar…

was zijn terugkomst niemand had hem ooit zien komen niemand had hem ooit zien gaan met Desiderius aan zijn zijde kwam hij fris en vrolijk gedecideerd weer staan gelukkig maar waar?…

alles wat natuur is in dit land wordt kastanje bruin behalve bij de buren zo mooi hoe baby bruin kan zijn uit de kunst in pampers heeft de toekomst…

Ruban Elstar in Cwastresse Double bij Winter Banana Keulemans zo Mispel voor Cox Orange Pippin de President van Drievoet in Trezeke Meyers Joseph Musch Dubbelt Bellefleur de La Paix Winston Mutsu in Gloster de Grenadier met Godivert Jacques Lebel met Reinette Evagil Bramley's seedling in der Roter Trier met Reinette de Parmentier…