ze dicht mirakels

poëzie haar zang
tonen dragen verre verten
toomloos temperament
haar letters
houden ’t niet binnen
schreeuwen het uit
schreien zouten over schermen
resoneren
voor eeuw’g
op ’s mensen huid

zelfs dan nog
is zij ingesnoerd
haar zegging
springt buiten zinnen
hangend aan haar mouwen
ziet men haar altaar
alles is uit vouwen
spett’rend van elkaar

Schrijver: jos zuijderwijk, 2 november 2005

zuyde038planet.nl

de dichtster heeft m haar pathos is onbed wij zijn de verbaasd

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.4 met 38 stemmen 5.433