hemelblauw
over uitgestrekte velden
lijkend alsof hier
niemand eerder was
zo ongeschonden haast
als niets of
niemand kan zijn
mijn voorheen gebroken
lichaam heelt zich
duister wordt slechts
een vage herinnering
tot hij verdwijnt
je was er niet
toen genadeloos de kilte
mijn land betrad
maar het is hier
waar ik je vind
en ik begrijp…
nee ik laat je niet berusten
in deze tastbare duisternis
eindig zwart zo diep
tot geen taal meer in staat
kom hier wees welkom
ik heb je lief
wil je wat drinken
koffie misschien?
neem plaats aan mijn tafel
en ik zal je laten zien
ooit vernam ik wreed
van eenzaamheid
kom binnen wees welkom
en neem plaats naast mij
------------------…
het luchtledig zoeken
tastend in het duister
ontembaar verlangen
paden onbegaanbaar
je struikelt
je valt
terug in de waanzin van toen
je nog ergens goed voor was
naar ’t scheen
gebroken en getekend werd
eenzaam niet alleen
druk de waanzin uit
dan blaas ik de rook
en gooi de asbak leeg
omdat ik geloof
in eind en nieuw begin
in jou…