Alle inzendingen van Josefien Niesten

Wanneer je leven mooi was je omkijkt naar een rijk bestaan wanneer de tijd gekomen is om van hier weg te gaan wanneer je laatste glimlach mij nog steeds verwarmt weet dan dat juist jij in liefde wordt omarmd…

de ochtendnevel sluiert een nieuwe dag hierachter vaag verscholen de prille, groene bruid ze lacht nu nog verholen haar aarzelende lach maar straks wanneer de zon deze dag zal breken is al haar schroom plotseling geweken…

ik leg je vast in het hier en nu wat later vroeger is zodat ik kan zien hoe mooi je was toen ik je nam op dit moment…

als in een sneltreinvaart dendert het leven aan mij voorbij meegesleept door jouw kracht vooruitkijkend losse momenten in een rij vluchtig genot voor zolang het duurt met jou als chauffeur die m'n leven bestuurt…

hoger en hoger aan de hemel klimmend vanuit zacht pastel steeds warmer en steeds feller zachtjes prikkend op mijn vel rood oranje achter mijn leden knipperend het zonnelicht filter ik het verleden en doe eventjes mijn ogen dicht genietend van dit zonnig moment koester ik de geschiedenis van mijn bestaan wetend dat aan alles een einde komt…

Je trekt je spoor over het groene veld mijn ogen volgen je soepele pas weet dat mijn ogen je immer zullen volgen welk spoor jij ook zal gaan ik zal altijd van je houden en altijd achter je blijven staan zodat je met mijn liefde het leven leven kunt dat is wat een moeder haar kind het meeste gunt!…

zoals je daar ligt je aarzelende glimlach net ontwaakt op je gezicht je klamme haartjes plakken tegen je hoofd vochtige loomheid nog half verdoofd ik til je uit bed dicht tegen me aan ruik ik jouw zoete warmte en blijf even zo staan een moment van ons samen stil en sereen intens houden van zoals jij is er maar een!…

ongrijpbaar verlangen kluwend in mijn hoofd had ik ze maar op een rijtje van mijn helderheid beroofd ongrijpbaar verlangen vult de leegte van mijn bestaan slechts de weg van verlangen is mijn weg om te gaan ik grijp het verlangen met twee handen vast zo intens en zo hevig even alles uit de kast onbegrijpelijk verlangen waar komt het…

Krakende, kronkelende aders doorsnijden het koude land zwarte diepten tegen het scherpe wit diep gebogen dans ik in jouw ritme uitzicht op je strakke kont spannende spieren blij dat ik niet voor maar achter je rij!…

Neem me mee op het ritme van je golven jouw wassende water reinigt mijn geest leeg wil ik zijn zodat ik zijn liefde weer kan voelen want dat niet meer kunnen voelen dat mis ik het meest Wat je mist zit in jezelf de bron van liefde is je eigen hart laat je warmte stromen opdat je je eigen liefde niet meer met dat van hem verwart…

wanneer je wereld grijs is de zon je dagen niet meer kleurt wanneer verstild verdriet jou keer op keer verscheurt wanneer de pijn je leven alsmaar domineert weet dan dat ook voor jou de zon eens wederkeert want ook jij zal weer kunnen lachen blij en ongecompliceerd gegroeid in jezelf door wat pijn je heeft geleerd ---------------------…

hetzelfde bloed stroomt in ons hart verbonden door het leven vanuit eenzelfde moederschoot met elkaar verweven ik hou van jou en jij van mij zo gewoon zoals het voelt verbonden met jou zoals zusjesliefde is bedoeld…