Alle inzendingen van Jouke

Door de gordijnen somber licht Blij voor zo-even in het donker Ogen sluiten in de schemer Achter dubbel glas de stilte Rook en as, de zoveelste sigaret Wazige gedachten, troebel zicht Lege fles Whiskey, zwaar hoofd Hanenpoten op grijs papier, te dronken…

"Bom er op", zo klonk het praatje van de buren Na het maaien kostelijk klagen in de avonduren Over de heg luidruchtig elkaar opsolferen "Terroristen moet je bombarderen" Al snel gooide buur meer uitspraken te grabbel "Grenzen dicht" vervolgde de buurtbabbel "IS, Assad en Round-up" schalmden ze luid "Uitroeien, dat doen we ook met onkruid"…

Geacht verstand, Ik ben moe door gezeur en gezemel van geïndoctrineerd gewemel en op kritiek punt aanbeland Beste synapsen, Ik ben moe door nonsensicaal gedaas van betweters en zeveraars en toe aan een hersenscan Zeer geëerd onderbewuste, Ik ben moe door amicale façades van bedrieglijke mombakkes Zo moe, welterusten…

Gras van maag naar speen In karton zuivel gewit Ons dank weidekoe…

Antroplogisch onderzoek toont aan Gelijkslachtig gedrag heeft altijd bestaan. Hedendaags bestaat echter een trend Nieuw geborenen door een spermavent. Als een supermarkt voor het donorkind Een nieuw tijdperk en bewind. Opvoeding ver van de vrouw gepasseerd Doch geen man die ooit ovuleert. De beschaving verandert in subculturen Zijn…

Door een zuchtje wind Knakte de boterbloem Van ’t zondagskind Jong, veel te jong Maar zo verliefd Op mij en de bloem Aangedaan, gekliefd Ze was enkel in haar hoofd Waar wolken stapelden En schapen zwart werden Enigszins verdoofd Ik zag dit alles op afstand Ogen traanden, echo’s zongen Ik zocht naar bloemen in ’t land We spraken…

Mijn passie staakte Door jouw harde woorden Die mijn ego raakten Die mijn hart vermoordden Mijn liefde stikte Door jouw brute klappen Die je tegen m'n zieltje mikte Ik ging naar adem snakken Mijn goedheid smolt Door jouw moordende manieren Mijn bloed dat stolt denkend dat het je plezierde... Ik zeg je nu met deze woorden Ik pak…

Als ik god was Dan was jij er niet Jij bezorgt pijn En zaait verdriet Als ik god was Was jij er niet Als ik toveren kon Dan herschiep ik jou Van strenge winter In zachte lente In dampende warmte In plaats van die kille kou Al was ik god En jij er niet was Dan nog die pijn En het verdriet Jou ijzige kou Klinkt door In het oneindige…

Let nu toch een op! Het is pure verspilling Diep in mij een boze rilling Al die olie in't ruime sop En wie ruimt dat nu op? Ik weet dat dat niet gebeurt Het heeft mijn natuur besmeurd Met een laagje vet erop Ik verstik in die dampen van benzeen! Naast mij ook de vogels en de vissen Ach, die kunnen we best wel missen Al sta ik in sarcasme…

Zo ver als afstand in een echo klinken kan Zo ver ben ik bij jou vandaan Zo ver als het heelal die de kosmos omhelzen kan Zo ver ben je uit mijn levensbaan Zo ver als de zon die zich achter de maan verschuilt Zo ver ben je nog nooit geweest Zo ver als de melkweg die in het donker schuilt Zo ver voel ik de pijn het meest…

Ver verdwaald in het oppermachtige ego zoek ik een pad door de mistige mythe van mijn bestaan Voorbij alle ontberingen sluimeren gedachten Die wederom met het ego oog in oog komen te staan Hoe bewust ik ook ben van deze kracht De mist is te dik om het pad te vinden De mythe is de fabel van mijn leven Het ego houdt mij sterk in haar macht…

Al die energieverspilling Na het teruglezen van mijn creaties Al mijn woede en frustraties Op papier een levenloze uiting Verschrikkelijke gedichten Alle behalve één Die ene dichterlijke edelsteen Die ene die wonderen kan verrichten Die ruwe diamant is nu geslepen Ik wil nooit meer een akelig gedicht Eén die bevriest en verstikt Ik…

Bespottelijk gewoon! Jij monsterachtige, Vuile gnoom! Wat mot je? Waarom leef je? Doe gewoon! Jij walgelijk Persoon! Jij bent een vrek Een bijtertje Het echte werk! Hoe kan jij bestaan? Tyfus een eind op! Stomme stomste Stop!…

Al zal er ergens nog een laatste strootje liggen Begraven onder kilometers zand van geschiedenis Ook Hij die voor onze zonden het loodje moest leggen Gaf na z’n dood door aan de mens zijn grote ergernis Want met de juiste woorden van de kerk Het op de juiste toon intoneren, het vakbekwaam zeggen Dan Hij zelfs zich in zijn kribbe zou omdraaien…

In niets beduidende gesprekjes gevangen Van je; hij zei en zij zei Rollen gespeeld naar eigen onverlangen De wijze, de luisteraar en de lakei Deels alle rollen huizen diep in de ziel Vragen uiten zich naar boven Wie wil ik zijn, wie wil ik zijn Er huist zich steeds meer onvermogen Onvermogen om mij zelf te zijn Maar wie ben ik? En wie…

Alles is zoals het is Niets is meer dan dat Alles gaat zoals het gaat Alles is niet meer dan dat Ik voel mij zo Zo en niet meer dan dat Ik leef mijn leven zo Zo gaat dat in mijn leven Zo en niets meer dan dat Is dit het dan? Dit en niet meer dan dat? Is het leven zo gewoon Zo gewoontjes als dit en dat? Ik weet het nu Nu ik het weet…

De scherpte van een zwaard gevoeld in mijn nek Gevoeld de steken in mijn hart Bebloede emoties, vertrek! Ga weg uit mij! Donder op, rot toch op! Waarom doen jullie zo naar! Welk kwaad mens kan zoiets doen? Die een ander z'n leven zo besmet? Waarom die donkere grove kant? Geen liefde in hun hart? Waarom die ongevoeligheid? En daarmee een…

Vandaag was dood in mijn leven, morgen zal rouw zich melden. Rozen zullen komen en spoedig verwelken. Het wordt een dichte kist, zwaar en donkerzwart. Jij bent gegaan, verwoest is mijn hart. Waarom jij? En niet ik? Geeft God mij geen antwoord, omdat ik bidden vertik? Hoe kan ik je nou nog altijd voelen? Zal je ziel nog ergens anders schijnen…

De lach die warmte schiep voer langzaam door, wervelend met trotse snelheid. Mensen zagen, ervoeren, behaaglijk op't terras, haar passionele stappen warmden de straat. Oprecht was de stemming, Warmte straalde van uit haar heupen, wiegend met haar achterwerk. Oprecht was het, zo was het echt..…

Duizelingwekkende theorieën Van gekken en genieën Geven kennis en gebreken Omdat ze statisch en rationeel bespreken Hoe de wereld functioneert; Het gevoel wordt genegeerd Ze denken in ouderwetse termen Proberen hun eigen macht af te schermen Abstracte begrippen zijn hun enig erfgoed Het zijn geld-instromen die hun ideeën voedt Als…

Waar is vrijheid toch gebleven? Ik heb het toch gevoeld? Zweefde ik dan heel even? Of is vrijheid zo bedoeld? Bestaat er eigenlijk wel zoiets? Zou het dan materie zijn? Of bestaat vrijheid gewoon uit niets? Zou het dan wel vrijheid zijn? Zal de vraag een antwoord vinden? Of vindt het antwoord misschien de vraag? Zal vrijheid zich dan aan…

Passioneel bevlogen Jij kuste onbewogen Een kus van kille dood Lijkbleke lippen waren rood Het voelde als een dorre woestijn Als een soort afstandssein Of als zout in mijn wonden Alsof we niet meer kussen konden…

Vibrerende hormonen in een lijf van een man Stormen door het bloed in filevormende vaten Hier en daar nog wat opstoppende passanten De hersens zijn volledig in de ban Gehypnotiseerd door dat ene stukje bloot Die gemene en opzwepende geuren Odeurs die vrouwen als kwelling kleuren Het is lang geleden dat de man genoot Dan die knalrode…

Zo wazig een oog kan zijn Één blik traant zorgeloos onafgebroken Zo zwart de wereld in mijn ogen Dat ik steeds verder in het donker kwijn Zo helder blijkt het 'niets' op te staan Verder en verder zweef ik door een leegte Zo blind deze passieve engte Zo zorgeloos die traan…

Bijzonder Ik kijk naar de lucht de zee en de meren En de dijken die het water keren. Vol van blijdschap en ontzag Het woeste water als een veldslag. Het mooie landschap de natuur Voelt zo warm als haardvuur. En de dieren op het land Het houdt allemaal stand. Wolken of een blauwe lucht Of de plant met hun vrucht. Alles is zo mooi gemaakt…

Geen verbinding, geen verbinding Signaalsterkte veel te laag Zo gaat het ook met onze binding De binding waarnaar ik jaag Mijn geheugen een computer Een virusvolle schijf Maar als ik denk aan het mooie vroeger Dan denk ik aan je lijf Dan denk ik in clusters In enen en in nullen Dan ben ik een typische man Met hitsige leeuwenbrullen…

Elk individu kijkt met andere ogen Sommigen recht, sommigen gebogen Maar weet je wat het meeste van ons zegt? Dat we allen kijken met argusogen We willen toch niets geloven! Neem nu een oorlog in het Midden-Oosten Waar wij door economisch handelsrecht, wapens loosden Weet je wat dat van ons zegt? Dat we allen kijken Niet gebogen en niet recht…

Tijdens dauwige dageraden na liefdevolle nachten na prachtig ontwaken onder de dekens die het licht verzachten vindt de geur van brood de weg bij de bakker vandaan en zoekt sluierig een weg door een openstaand raam Liefde zwijmelt mee op de dauw gelukzaligheid en liefde te samen in de vorm van croissantjes en in de vorm van jou.…

Sabbelende lammetjestongetjes met krullende vliegstaartjes in een grasruikend tafereel blèren hun geluk en onwetendheid de wereld in met wazige oogjes enigszins scheel Die je aan lijken te kijken met de woorden van: Kijk mij, kijk mij, ik spring wel vijftig centimeter hoog! Een geweldig aangezicht die heerlijke onschuldige elan Wél vijftig…

Zo subtiel: Met rollende ogen die naast me staren je lach kietelt me in m'n onderbuik Heb mededogen met mijn liefdesblaren stop voordat je me in je leven zuigt Je heerlijke lijf met perfecte fouten je onbewuste dans klopt ritmisch met m'n hart Heb mededogen want ik neig naar dezelfde fouten een versmeltingsdans van jouw en…