De letters in m'n hoofd
vlechten zich - twijgen aan een boom
tot manden vol met woorden
in felle kleuren - rood en bruin
zo ook de blaren in de toppen van een kruin
ze dwarrelen naar beneden
in zinnen vol verhaal en leven…
De vlechten van jouw haar
golven zachtjes heen en weer
als treurig riet en
in de ogen van jouw lichaam
lichten sterren van verdriet
een bittere trek speelt om je lippen,
en kreunend loopt je lijf haar laatste dag,
geen ziel kan hier aan tippen,
geen mens die iets vermag.…