Barbara bekent haar zonden
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 
178
178Als een wilde roos worstel ik in gekwelde
bewegingen. Bewogen door hebberige handen die mijn
Habsburgse borst kneden, word ik het leven
moe. Ik hoest, ik hoest. De bezoekingen van kleine mensen
storen mijn uitkleden niet. Ik spuug op hen.
Diep kerven de koraalkettingen in mijn
lijfeigenennek. Ik ben niet Cleopatra,
niet de minnares van Caesar…
Bezig met laden