Alle inzendingen van L

Ik zag een boom vol bladeren zijn takken trots omkaderen, en bijen door te zoemen hun voorkeur niet verbloemen. In water zag ik vissen hun eigen koers beslissen. Van al die mooie dingen moest ik spontaan gaan zingen. Dat deed een vogel besluiten mijn liedje uit te fluiten. Waar haalde ik het lef vandaan om hier mijn eigen gang te gaan…

de boodschapper heeft het gedaan met pek en veren overgoten erft hij de pijn en het verdriet... is er nog iemand die het ziet..?…

wat is verveling meer dan in gepeins verzonken zijn het is een wachten op iets dat spoedig zal komen bijvoorbeeld de trein die door onbekend oponthoud wellicht wat later aankomt doch soms is oponthoud een onontbeerlijk moment van overpeinzing zoals ik in het begin van dit gedicht al schreef…

is het koud vraagt mijn vader niet veel aan zegt mijn moeder zuinig als altijd op haar woorden daarmee is het gesprek bevroren aan mij de taak de grenzen te verleggen een weg te banen door 't ijs doch wat rest er nog behalve kou en weerbericht misschien een storm op komst maar ik zeg tegen beter weten het zal het voorjaar zijn…

sommige mensen worstelen zó met hun gewicht dat ze liever iets opvreten dan wat uitvreten…

De dagen schuiven voorbij waarin ik besef dat geluk een ver van mijn bed show is geworden. Stilletjes kijk ik steeds vaker uit het raam - iets wat me zegt dat de kracht niet te vinden is soms zoals vandaag. Mijn hoofd speelt een spelletje met mij en ik speel mee door de chaos er maar opnieuw te laten zijn. Het is me niet meer zo…

's Avonds bij het schemerlicht zie ik je in gedachten staan, je blik enkel en alleen op mij gericht. In de nacht, dan sluit ik mijn ogen, laat me meenemen door vele dromen en voel opnieuw hoe wij samen bewogen Wanneer de zon dan weer aan de hemel staat met zijn stralen op mij gericht, voel ik, nog heel even, je handen als afscheid op…

Ik wil het niet weten wil niet weten wat jij weet. Ik begrijp mijn eigen weten niet eens. Ik wil niet horen wat je zegt wil niet begrijpen wat je bedoelt Mijn eigen teksten hoor ik niet eens. Ik wil niet zien wat jij ziet en zeker niet hoe jij het ziet. Mijn eigen beelden moet ik nog leren zien. Ik wil niet voelen wat jij voelt…

Het was tijdens de schepping op de zesde dag dat op de reeds geschapen wereld de man voor het eerst het levenslicht zag. "Vader, zou ik misschien mogen, een gezellin voor het leven? Want alleen is toch maar alleen. Ik wil u daarvoor in ruil een stuk van mezelf geven". Dus ging de Heer aan de slag, met een rib uit de man zijn zij. Maar…

Jij.... hé, jij daar! Ja, jij daar in de spiegel. Kom, zet nu je masker maar eens af, en laat me je eens goed bekijken. Jij...hé, jij daar! Ja, jij daar daar in de spiegel. Zeg me nu eens wat je ziet?…

Ik weet het niet meer, mijn gedachten zijn leeg. Woorden die niet meer willen komen, zinnen die niet meer bestaan. Herinneringen zijn onzichtbaar geworden, het verleden een onbekende in mijn zijn. Slechts flarden van beelden schieten voorbij niet te plaatsen, onherkenbaar voor mij. Maar ergens, diep daar benee, voel ik ze wroeten, klauwen…

Jij, jij hebt mijn hart gestolen! Zonder dat je het merkte en zonder dat je het wist, onwetend van, heb ik de weg van vele bladzijdes, letters en verhalen, moeiteloos genomen. Je neemt me mee van het uiteinde der aarde, naar universa hier lichtjaren vandaan, naar het heden, verleden en de toekomst, van grote vreugde, naar immens verdriet…

Ik hou nog steeds van je, tenminste dat denk ik. Maar misschien mis ik wel het houden van. Ik mis nog steeds onze gesprekken. Maar misschien mis ik wel een goed gesprek. Ik mis nog steeds de vreugdesprong van mijn hart als ik je zag. Maar misschien wil ik gewoon weer vrolijk kunnen zijn. Ik mis nog steeds je meedenken in. Maar misschien…

De vroegte van de dag kwam Langzaam op gang De zon kroop omhoog Als een difuus licht Dat vocht Voor een vaste vorm De zon won Werd rond en krachtig Wolken wijden uit Gaven ruimte Door juist daarin op te gaan In de middag brak het groen door Nerven waaieren uit In de wind Een omvangrijke tak Van de familie Bloeit Richting de verte…

Ze had de oplossing voor alles De ultieme ontsnapping Had zij bedacht Maar voor ze de gevolgen Op waarde had kunnen schatten Was ze al ondergesneeuwd In een veel te witte droom…

Ik wil je niet verliezen als de dood zelfs niet als de eeuwigheid het toelaat want dan ben je altijd weg dan ben ik je altijd kwijt. Nee ik vermijd dat liever wil liever genieten van je terugkomst als je bij me weg bent geweest en me zoekt in de dagen die je eenzaam telde. Ja, dat is mooier dan de dagen tellen de dagen tellen maakt alles…

Storm Als het buiten stormt En het binnen donker is Verstop ik me het liefst Om de wind niet te voelen En de regen niet te zien Mijn handen dichtgeknepen En met ogen als onweer Staar ik nergens naar Om niet te merken Dat de storm harder raast Plots verandert het weer En de donkere wolk breekt Een lichte warme gloed Indringend en…

Als ik aan je denk dan is er bovenal het strand Het meisje van zo zeventien Een rode zakdoek en een wenk Haar voeten in de branding Die komt en gaat en drijft Het natte zand is alles wat er over blijft Je blonde haar weerspiegelt in het water Tot het later voorgoed in mijn ziel boven drijft Het is of mijn gedachten voor altijd…

Liefste, heb jij al gehoord dat ik gelukkig met je ben? Het is alleen jammer zó jammer dat ik je niet ken. Kan je mij vertellen wie je bent? dan kan ik misschien begrijpen waarom ik je niet kan bereiken. dan weet ik dat ik nog even alleen ben. Als je eraan toe bent kom je dan bij me zitten? liggen mag ook hoor maar als je dat ongemakkelijk…

beef golf, huis golf schok golf schud, vloed golf als dode vissen op het water dreven ze weg huizen werden gronden waar vroeger gezinnen onstonden zijn nu voor eeuwig ontbonden ruis. verrast overvallen schokkend die eeuwigheid misschien evensnel vergeten als gekomen als zalmen terugkeren naar hun plaats van ontstaan…

Ik zie de sporen nog van oom die zijn tassen moest omgooien voor die hufters van het Duitse. Ik heb hem nooit meer gezien want hij is vast vermoord door die lastpakken van het Duitse. Ik kan ze wel rauw eten omdat mijn oom verdwenen is en niet meer dansen kan. Ik bid nog steeds voor hem dat hij toch is gespaard door die rotzakken van…

Kalkoenen en fazanten, Maar pauwen nog het meest, Zijn steeds zo mooi, als moesten Zij daaglijks naar een feest. Geen kleur is te bedenken, Geen glans heeft schoner gloed Dan die van deze vogels De veêren schittren doet. Roodgoud met groene weerschijn, Azuur en hemelblauw, Paars, violet en purper, Die kleuren draagt de…

Ik liep weg, om te kijken of je achter me aan zou komen. Ik keek achter me, maar waar was jij? Jij zag iemand anders, iemand die mijn plek kon innemen. Je keek me nog aan, ik kon mijn blik niet van je afhouden. Maar je ogen zeiden dat je niet zoveel van me kon houden als ik van jou. Ik ging langzaam zitten. Ik voelde me leeg. Ik keek nog even achter…

Kent u de gang van de liefde? van vlinders die u hoofd hebben bereikt en zo de lucht weer gaan verkennen? ik niet- of misschien een beetje. Want weet u, ik houd het liever bij mezelf en mijn eigen ik heb ik nog altijd het meeste lief.…

een zuil van zucht het geeft iets van verlichting hier klopt iets niet of toch..? een nest van heteluchtballonnen uit het niets hangen ze in de lucht boven Oldenzaal…

een kinderstem sprak de wereld toe niet meer te vechten - met haar sprekende ogen wist ze ieder mens te raken. haar mond was en is nog steeds stil omdat doden nu eenmaal niet praten. maar de klanken van dit meisje heeft iedereen diep ontroerd - met een pen kon zij precies omschrijven hoe harten werden ontnomen en ontvoerd.…

Staande aan de rand kijk ik langs de punt van mijn schoenen naar de afgrond onder mij In het zwart dat mijn gedachten nadert, een oase van rust wil ik niets liever dan me storten in het onbekende Liefste, vaarwel treur niet treur wel Staande aan de rand schuifel ik dichterbij ik kon het niet want de ware afgrond dat ben…

De najaarszonne sprankelt Op 't gelend loverdak Haar schoonste toverkleuren, En speelt langs 't vijvervlak. Een vlucht van bonte kraaien Strijkt neder in het bos, En nog een enkle vlinder Zweeft waprend over 't mos. In 't effen water spieglen Twee zwanen, blank van veer, Uit dons gewrochte gondels, Zacht wieglend op het meer. De…

de dagen schuifelden voorbij zonder jou en zonder mij- ik was mezelf niet en zocht naar kalmerende woorden voor het kindje in de wieg. ik kon haar niet troosten hoe zou ik dat moeten doen? ik had geen middelen om te wiegen- ik had alleen mijn armen die ik als een mandje vouwde. het gekrijs werd als maar erger want het kind had pijn-…

ik herinner mij duizend en één woorden- ze vliegen in mijn oren en flitsen voor mijn ogen alsof de donkere nacht me meeneemt. ik val vanaf de hoogste toren die ik ken zo de diepte in en vang mijn eigen gedachten. soms zou ik willen zweven als een vogel dan zou ik mij vrijer dan vrij voelen- kan ik eindelijk beseffen hoe het is samen met…