Alle inzendingen van L

Vrijdag - de dag nadat de witgeblauwde lucht de vogels tegemoet kwam en ze vertelde over dat wat ik je altijd al wilde zeggen. zaterdag - was een dag van rouw een dag om niet of juist wel bij stil te staan ik rouwde om wat ik was verloren. zondag was de dag dat ik was gaan beseffen dat ik de wereld wilde spreken - ze toe wilde schreeuwen…

sluwe ogen kijken door de gaten van ingedeukt prikkeldraad. mensenmassa's zijn vervoerd door treinen die de dood voor ogen hadden. niemand wist waar ze het lot zouden vinden niemand wist of ze de vlaggen van de vrijheid nog zouden zien. achter het gaas liggen massa's doden en waar het prikkeldraad ophoudt stierf jij-…

'k versier je graf met tranen van glas die zo breekbaar zijn als porselein. en ik hoop dat de sterren je naam al kennen zodat je veilig kan rusten in de armen van de maan.…

Als ... je nu bij mij kon zijn, Kon je me troosten. Als ... je nu bij mij kon zijn, Kon je me liefhebben. Als ... je nu bij mij kon zijn, Kon je van me houden. Als ... is een oneindig mooi woord.…

Ik zie haar dansen in wateren van heimwee ik spreek haar aan met luidkeels verlangen. Ze staart me aan en reikt haar hand uit naar de mijne. Oh dame van de nacht, wat doet me het afscheid onnoemelijk veel pijn.…

de hartmonitor piept piept piept om je in leven te houden vandaag- je ogen staan bang de hartmonitor piept piept piept. tot het stopt midden in de nacht gestopt- met leven.…

mensen verliezen is een stukje van je hart dat sterft... helaas is me dat naar mijn gevoel te vaak gebeurd. een spiegel wat weinig mensen zien breekt... zomaar... zomaar zonder gevoel. maar vol emoties...…

stilletjes waren de tranen over wangen van oorlogskinderen die de toekomst niet zeker waren en vroegen om een hand. bruine ogen staarden naar de maan biddend naar de enige die naar ze luistert misschien- de donkere huid is grijs van het wachten op wat hoop van betere harten- ze halen kracht uit wat zand en de zee die altijd blijft golven…

Een droom was over totaal vernield zo in gedachten en zo vernederd. niet in staat om verder te komen zo gebroken was haar hart. totaal alleen zichzelf verdronken in haar tranen van zwart.…

Jij met je schitterende ogen bent van mij - nu met een ring verbonden. samen zullen we zijn in mooie en slechte dagen - net zoals jij mij 't beloofde.…

een middag in mei waar vogels hun nesten bestuderen en bewonderen. de stilte proef ik op mijn rode tong van de aardbeien. begroet de zon met de kracht van lichte ogen. en bedenk me hoe heerlijk gewoon kan zijn.…

met je groene blaadjes en je kelken zo lief ben jij voor mij meer dan miljoenen gouden kusjes. in het zonlicht ben je zo mooi zo wonderschoon en zo vol pracht voor mij meer dan schitterend.…

vanmorgen telde ik droomelfjes die van sprookjes in mijn kamer zweefden. ze maakten bochten om mijn oren rondjes om mijn hoofd en toverden met droomwater een glimlach om mijn mond. ze lieten mijn ogen lachen en brachten mij meer dan vreugde. vanmorgen heel vroeg nog knipoogde er zelfs één terug.…

toen ik in je kijkers keek zag ik hemelbomen en luchtwateren een blik vol van lichtjes. vonkjes die de duisternis omhelsden en me meenamen naar de dag dat jij voor eeuwig voor me zou staan.…

Er blinkt iets Een nieuwe sleutel tot geluk Maar ook een kleine traan van iedere herinnering De deur gaat dicht maar niet van het hart dat dit huis omsloten heeft De deur gaat open Een nieuw begin Geluk & liefde een traan blijdschap Vult de kamer…

de natuur toont het winterweer en vlokte alles wit. elk dak mocht voelen hoe de kou binnendrong. elk dier en elk mens mocht weten van de wattenlaag. en ohja, zelfs ik voelde de prikkels van elke windvlaag langs mijn oren zo guur, zo fris zo december.…

Ik zag haar staan, ze keek me aan met tranende ogen. Maar er verscheen een glimlach, toen ik een glimlach terug gaf. Met haren zo vet alsof ze jaren niet gedouched had met kleren die kapot waren, niet om aan te zien. Maar gelukkig was ze door het kleine beetje liefde dat ik gaf.…

daar gaan we dan met zijn allen op jacht naar oude herinneringen zoekend naar juist dat kleine beetje decembergevoel- die gezelligheid. jammer dat het niet voor ieder geldt in het donkerste van donker- zitten mensen zonder lichtjes zonder feestmaal zonder alles...…

langs de stenen van de woning aan de zee van onheil- waren ramen zwart gelakt en de muren donkerbruin gekwast. daar achter een kleuter met hemelsblauwe kijkers. zo jong en zorgeloos zó zoals het moet zijn maar de zwarte tinten bederven het zicht op licht.…

je kunt lachen als een vlinder die van bloemblad tot knop zich vermaakt met maskers en onschuldigheden vol geluk. je kunt met je ogen stralen maar het helpt niet als ik allang heb gezien dat verdriet je lichaam in bezit heeft. je kunt praten alsof je de gelukkigste bent van allen maar als ik toch doorheb dat het niet gemeend is wat…

Zit met m'n hoofd in het zand af en toe kijk ik om me heen of niemand ziet hoe erg ik de fout in ben gegaan.. Elke keer weer, eventjes op adem komen en dan weer die verdomde fout. Steeds weer & weer. Iets wat me elke keer weer wil laten leren van m'n fouten maar wat niet lukt. Vallen en weer omhoog krabbelen. Elke keer weer, nooit…

ik heb nagedacht over later als de ijspegels je gezicht bevriezen en niet meer ontdooien zal ik mijn vers voorlezen. als een warme kaars met een gele gloed zal ik één voor één de letters lezen. ik zal bij je zitten tot de lichten doven ik zal je verwarmen met mijn strelingen alles voor je doen om je tranen te stelpen en dan tevreden weten…

Ik maak een rit met mijn beste kameraad Ik hoop dat hij me nooit meer vallen laat Hij weet waar hij me mee naartoe neemt Daarheen waar ik zijn wil Ik maak een rit met m'n beste vriend Wij vliegen hoog We kijken naar de wereld die ons passeert met een boog Wil er nooit meer komen daar beneden Wil met m'n voeten nooit meer die grond betreden…

kom in m'n armen en dans met me in de wind. dans met me ik troost je ik troost je in mijn armen. dans met me mee naar de wolken waar de zon schijnt. huil en schuil maar ik neem je in mijn hart mee.…

men kiest hier vrij een laatste plek onder boom of struik dus verwacht hier geen geordende stek... wel verwondering over de opschriften op de zwerfkeien die dienst doen als zerk van het eenvoudige "EVA" tot een spreuk zonder schroom "I love you in de blubber" doch voor wie zich daaraan stoort is er altijd nog het crematorium…

ik verdrink struikel en val neer op de vloer. wat klungelig sta ik op en zie bloed. rood gekleurd levensbloed. krampachtig probeer ik het te laten stoppen. voorzichtig druk ik tegen de wond dat al bloedde voor het gebarsten was. het druppelt naar onder naar het eeuwige wat eeuwig te noemen is. weg van mij en weg van mijn eeuwige…

'k weet niet eens of ik wel weet of je de glimlach om mijn mond meent te herkennen en of je mijn ogen twinkelen ziet in het zonlicht zou je mij misschien heel even een teken willen geven van leven of tenminste van bewondering zodat ik weet dat jij mij ziet zoals ik jou al een tijdje zie want met je ogen en je lach heb je mijn hart laten…

Niet te geloven hoe dingen kunnen lopen! De ene dag nog zo aanwezig, De andere dag ineens niet meer hier. Gevonden achter je computer `s ochtends vroeg op je bureaustoel. Je had naar drugs en alcohol gegrepen. Daardoor is je lichaam gestopt met werken. Je was pas 17 jaar oud. Je hele leven nog voor je. Hoe kon het zo snel gebeuren? Zomaar…

Donkere dagen worden voorspeld Aan de hemel drijft een eindeloos wolkenveld Maar vandaag is toch anders. Zo anders.... In mijn ogen schijnt de zon en speelt muziek Op gezichten tref ik, de vrolijkste mimiek En de bomen, die wuiven me toe. Ik voel me goed, maar toch ook moe. Interpreteren, door fantaseren Over de prachtigste meren. en een…

herken mij eens zoals ik werkelijk ben en blijf verwen mij niet: dat heb ik niet nodig. zie mijn kanten die ik benut met mijn brein dat zo vaak ook verward is.…