Alle inzendingen van Ladylove

Papa lieve papa jouw leven is geëindigd en jouw zijn voorbij Papa lieve papa opgewacht door wit licht woon je voor altijd dicht bij mij Papa lieve papa dank voor al je hebt gedaan blijvend verbonden door 't lot Papa lieve papa omringd met liefde laat ik je gaan leg je terug in de handen van God…

Ga nou nog niet pap geef nog niet op pap ik omarm je met al ik ben en wil het nog met je hebben over dit en over dat, en dat om je te laten weten hoeveel intens veel ik van je hou en je niet missen wil je zou willen beschermen tegen al het kwaad kon ik maar, kon ik maar ga nou nog niet pap hoeveel tranen het ook kosten zal, zal…

nee, nog geen grijze haren daar ik heb besloten niet meer te verjaren maar alleen nog maar te verjongen…

het plan gesmeed koffie om elf uur ik zou haar daar zou treffen daar waar de koffie lekker geurt 't Zonnetje scheen verwelkomde mij en een ieder die 't plan had gevat al vroeg uit de veren te zijn lieflijk te begroeten daar aangekomen waren de stoelen koud en onbezeten al wie er kwam negentig min bleef absent, de gepleegde telefoontjes…

zijn het jouw ogen doch is koning blind zijn het onuitgesproken woorden die onhoorbare zinnen vormen voor hen die ons geheimschrift niet kennen waar wij schrijven over liefkozen op een hoger plan niet te vangen door de wind noch te raken door regendruppels maar omarmd door de zon weten wij dat ze geen taal behoeft onze zielen hebben elkaar…

De zon slaapt een gat in de morgen zachtjes streelt de wind haar haar niemand maakt zich grote zorgen totdat men haar vinden zal aldaar zal men geschokt zijn, uitzinnig van verdriet liet zij 't leven daar liefde haar verliet…

Ik hang al jaren aan je lippen onthou steevast jouw gezicht samen dansen we nachtelijke uren tot in 't vroege ochtendlicht langzaam open ik mijn ogen en herinner me onze nacht kleurt mijn buik vol mooie vlinders daar waar jij stilletjes op me wacht ieder jaar opnieuw op deze dag hoop ik dat jij de mijne zou willen zijn om dan samen te…

Ik hang aan de lippen van 't tij dat van geen wijken wilde weten we stroomden heen en weer totdat ik me ontdeed van dat wat mij weerhield om vers geboren vleugels uit te slaan, me te laten vervoeren naar daar waar het leven nog puur en onaangeroerd was langzaam op zou gaan in het prille dat nog geen naam mocht hebben…

Zul je mij vangen als ik val als ik de sprong durf te wagen om die afstand te overbruggen van nu naar straks niet wetend wat de uitkomst zal brengen, wat ook niet hoeft gewoon doen met beide benen hoplakee opdat ik me laven zal aan hetgeen ik ontbeer, en pas zal verdwijnen wanneer die glimlach daar is, en mijn ziel schittert…

Ik schrijf met tranen tranen van de zee over hen die in alle vrijheid leven daar waar grenzen onzichtbaar in elkaar overvloeien waar weelde oeverloos is en kracht immens ik schrijf met tranen tranen van de wereld over hen die oorlogen creëren die kogels gebruiken in plaats van woorden om hun verschillen mee te beslechten ik…

ik heb ze opgehangen de roze linten van je haar dat wanneer je de weg terug zoekt naar toen je alleen de linten hoeft te volgen zodat je daar zal komen waar jouw hart altijd al was verpand gerede twijfel ligt al even begraven daar waar helmgras wiegt in de snerpend koude wind…

mag ik jou lieven van een afstand zeker niet te dicht opdat ik epistels zou mogen schrijven allemaal aan jou gericht mag ik jouw dromen dan betreden in het holst van de nacht om jou te laten weten dat er een lieve naar je lacht…

men is druk met doodgaan bemerkte ik vanmorgen in de wacht hing hij in de wacht hing zij na het drukken op 't menu het is de dood of de gladiolen of 'n boterham op mijn bord dan lijkt de keuze snel gemaakt…

verleidt je versiert je bespeelt je pleziert je bedanst je bestiert je begluurt je ommuurt je daagt je plaagt je duwt je schuwt je verwacht je bedacht je lust je kust je iedere keer weer dezelfde maan…

wanneer de nacht valt schitteren ontelbare sterren aan een immens blauwe hemel is het wachten op de lichtshow van oogstrelende kleuren die uren dansen zonder akkoorden toch bollen hun rokken op en gaan deze feilloos over in elkaar tot de Dagvorstin het stokje overneemt…

het ritme van de taal verschilt per kleur zo vervaagt zwarte inkt zienderogen nog voordat woorden uitgesproken en wel zijn neergeschreven vreemd eigenlijk was het niet gemeend of anders bedoeld dan dat het klonk blind het antwoord…

Vandaag zijn de hemelpoorten open om de ziel te ontvangen die mij zo lief is twintig lentes maar en ik overmand door een zee van tranen die ik gaf aan de wind nu schenk ik je aan Moeder Aarde en huis je voor altijd in mijn hart mijn kind…

Het bericht dat het waar is het bewijs daar is dat er nog 'n hartje klopt het prille begin Die vreugde zal ik nimmer vergeten nu mag de hele wereld 't weten er groeit 'n kindje binnenin Met liefde heb ik jou gedragen ook al had ik duizend en één vragen over hoe het zou zijn een eigen gezin Vol spanning wachtend op jouw…

verdwalen in de nacht die mij omsluiert met vergetelheid zodat de ochtend niet te vinden lijkt en de zorgen van morgen mij niet zullen ontwaren, laat mij nog een nacht in de waan alles komt goed…

nee, nog niet ga nou nog niet we hebben nog zoveel dingen te doen, te bespreken jij staat aan het begin van jouw leven en langzaam spreid jij jouw vleugels totdat je zelfstandig vliegen kunt niet wetend dat jouw vlucht voortijdig zou worden afgebroken, nee ga nou nog niet mijn lief…

Het is oorlog vogels vliegen verschrikt over niet wetend waar te landen voor even men krimpt ineen oren suizen toch zijn paardjes niet bang zelfs aaibaar het leven rijdt door mensen glimlachen in het voorbijgaan en prijs mezelf gelukkig het is oud jaar…

er woedt 'n gevecht in mijn hoofd nu mijn hart in duizend stukken aan mijn voeten ligt hoe kan ik de onrust in mezelf blussen, begrijp je dan niet dat deze papieren vrede voor mij geen vrede is jullie gewoontes zijn mij vreemd ook al ben ik nu veilig brandt de strijd nog altijd binnenin…

als je heel goed luistert hoor je hoe de ezel de os toefluistert over ornamenten die verhalen moelijke zinnen van de drie koningen vertalen hoor, de herdertjes blij van zin, blaten dat kreeg engel Gaybriël in de gaten en blies met al zijn kracht de loftrompet, voor allen te horen de aankondiging dat er weer een schaapje was geboren…

Ik teken sporen van te voren ontrafel zorgen in jouw gezicht weerleg de vragen aan de komende dagen nu de schijnwerper op jou is gericht blijf je stralen of zul je verdwalen in dit vroege ochtendlicht…

het brein speelt 'n vals spel de uitputtingsslag ontloken dagen verruild voor nachten sinds slaap uit logeren ging het grote malen gestart geen begin noch eind kleuren alle dagen grijs en vervaagt de scherptediepte wandelend door dagen die niet meer de hare zijn nauwelijks meer waarnemend verdort zij langzaam…

om jou te lieven een leven lang de hoogste toppen mee te beklimmen drijven op de zee die roerloos lijkt te glimmen de wereld opnieuw geboren mee zien te worden te dansen op het ritme van regendruppels om op te gaan in dichterlijke zinnen waarin men schrijft over nachtelijk beminnen zo wil ik zijn met jou mijn lief…

mijn hand laat ik leiden door de streken van de wind zo penseel ik liefdevolle wolken aan elkaar laat ik golven dansen hoger dan te voren waarin vissen vogels vangen volgen voetstappen elkaar naar het maanlicht waaraan ik mezelf langzaam overgeef en me in op krul tot de geboorte van 'n nieuwe dag…

Bestaat toeval of is alles vooraf bepaald onzichtbare draden verbinden zielen, geven inzicht in dat wat tot dan toe verborgen was gebleven Bestaat God die staat voor liefde en vergeving waardoor geluk eerder haalbaar lijkt dan jezelf verliezen in dat wat leven heet…

met haar hand in de jouwe wandelen ze blootsvoets door het iet wat hoge gras de zomer omarmt ons doet haren wapperen in de kleurrijke wind voelend dat de tijd daar is om voorzichtig los te laten volgt zij met gepaste tred…

onbezonnen en blij danst zij door het leven opgroeiend in een jonge vrouw wier schoonheid verborgen blijft onder fleurige doeken tot het moment waarop realiteit haar bruut overvalt hij vraagt haar (op veel te jonge leeftijd) doch blijkt 't geen vraag maar een eis die geen tegenspraak duldt en beantwoordt haar afwijzing met zuur…