Alle inzendingen van Ladylove

De wind vertelt me verhalen meegereisd van verre oorden lispelen bladeren voorzichtig zodat er geen woord verloren gaat Omarmt door de zon wieg ik zachtjes al reizend val ik in een wereld die nog nooit de mijne was…

woorden zwerven door de ijle lucht kinderen wordt hun stem ontnomen prachtige zonnestralen bruut verduisterd pakken donkre wolken zich samen scholen vliegende vissen voor altijd op de vlucht voorzichtig ontluiken tulpen zich geel morgen is het vrede wordt er gefluisterd…

Als kersverse vader op weg naar huis opgepakt tewerkgesteld in Duitsland daar leiden de laatste sporen naar de Gestapo die jou verdacht van afgevoerd naar Lahde waar jij nog geen maand later het leven liet al wat rest is 'n 'Sterbeurkunde' ~ IM Opa Kees ~…

lege wagons kwamen terug beladen met verstomde verhalen die men horen kon wanneer men z'n oor ten luister zou leggen naast de rails dwarrelden afscheidsbriefjes onwetend of ze hen ooit bereiken zouden verscheurde gezinnen door gezaaide haat welke niet de onze was, maar opgedrongen de onze zou worden reden steeds vaker lege wagons het…

Ik tel de bielzen tel de bielzen een voor een tot aan Treblinka in de nacht Ik tel de bielzen tel de bielzen tot de laatste waar de dood geduldig wacht…

uitgestrekte kale vlakten waar dood over ligt uitgesmeerd omringd door een bomenrij die stille getuigen zijn maar voor altijd zwijgen zal…

Ik kan er niet bij dat Koninginnedag niet over mij gaat maar over een bij is het bijenvolk blij wanneer zij kunnen darren doch de imker is zo vrij hen te vangen zo vertelde hij legt de koningin menig ei hoor de werksters zoemen dat in bijna mei, intens genietend van 'n bijendanspartij…

pijnlijk de messen van vroeger die gedateerde littekens openrijten ooit getracht ze te verwijderen maar het leed is er niet minder om daar het lemmet brak gelijk mijn hart 't werd nooit meer de oude…

als rode gloed wil ik je groeten want jouw schoonheid is oh zo groot heb jou menigmaal willen ontmoeten mijn liefde zo devoot heb jouw stralen willen kussen teder omarmen op het strand nu ik jou uiteindelijk zie is mijn liefde niet te blussen ben ik door jouw kleuren overmand…

innerlijk verscheurd door gemaakte keuzes die buiten hem lagen heen en weer geslingerd door het lot zich afzonderend van de wereld die aan zijn voeten lag koos hij 'n eenzame uitweg ~ hij werd maar 12 jaar ~…

de leegte die door mij stroomt ontpopte op die groene heuvel waarvan de naam mij is ontschoten zwierden takken die kusten de grijze nacht die hen in evenwicht hield zwarte vogels cirkelden om de hoofden van degenen van wie de zin verloren had knaagden bevers zich een weg door het onoverkomelijke 'n naamloze hief haar kelk op…

't regent 't regent roze 't regent roze verdriet voor nu uitgebloeid doch hun schoonheid vergeten we niet…

grote koffer verraadt de reis die jij maken gaat, vol goede bedoelingen op weg de wereld te verbeteren draag je je kleuren met je mee door schade en schande wijs geworden vervolg je glimlachend jouw pad…

lees de vaagheid in je ogen ook in je partnerkeus lijk je onbewogen je kleding niet geheel flatteus heb je gekozen om niet te voelen zelfs te vluchten bovendien onze ontmoeting o zo vluchtig kan de waarheid lezen in jouw ogen kon ik het zien…

Teringg teringg hoor ik weer zo'n pokkeding ze zijn niet meer weg te denken teringg teringg gaat er weer zo'n kolere ding in de tram in de trein over hoe goedkoop 't fruit zal zijn teringg teringg nee niet weer zo'n riedel fout geswing zeg nou even waar je bent lekker belangrijk alsof je mij kent teringg teringg oh…

brillen zonnebrillen in den hand op het hoofd ook op de neus met logo zonder logo gezichten zonder ogen brillen als diadeem te grote brillen lijpe brillen het is weer brillenweer…

duizend stoelen met wat tafels mensen ontmoeten met paardenstaart op de racefiets strak in 't blauw met helm en mobieltje aan je oor lege glazen op tafel met een net uitgemaakte peuk, grote schaal versnaperingen geroezemoes spontane lach bedelend hondje bij haar baas rolt een buggy langszij vliegen duiven plots op als stoere motor wordt…

de kringen die je in 't water zoekt zijn al lang verdronken zo ook de naam die je hem gegeven had vlak boven het natte oppervlak danst 'n libelle sneller dan haar schaduw doch dat ontrafelt haar mysterie zeker niet eenden trekken 'n nieuw spoor hoorbaar is je zucht bij het achterlaten…

kleuren die jij in het water tekende varen zoetjes naar de overkant wind verstopt zich in het riet waar kikkers hun kelen schrapen landt de avond zachtjes in het natte gras geduldig wachtend tot de ochtend haar liefdevol wakker kust…

Zoete geur vol verleiding lokt me dichter sluit mijn ogen laat me meevoeren naar daar waar liefde door de kanalen stroomt wilgen niet meer treuren maar de verrukking omarmen bloemen aanlokkelijk hun kelk heffen vlinders het hoofd op hol brengen zoemt blijdschap tierig rond in deze weelde wiegen bladeren op het ritme…

hier 'n pas om te passen mevrouw en hier 'n pas om te plassen mevrouw dit is 'n pas om te eten mevrouw anders nog iets wat u weten wou hier is 'n pas om rijden meneer en hier 'n pas om te bevrijden meneer dit is 'n pas om te vergrijzen meneer graag tot ziens tot de volgende keer hier is 'n pas om te bewegen jongeman en hier 'n pas voor…

Nee ik wil niet van je houden nee ik wil geen echte vent hij heeft mijn hart al tien keer gebroken voordat ik hem werkelijk ken Nee ik wil niet voor je vallen nee geen luchtkastelen meer laat me niet meer in de luren leggen anders flikt hij het weer Nee ik wil je niet meer voelen nee ik wil je niet meer zien zal me tong voortaan afbijten…

toen de avond begon te vallen dansten we op paden die nog geboren moesten worden het grind vers met zoete grassprietjes die onze tenen kietelden bogen we ons voorover kusten we gezamenlijk de kleurrijke zonsondergang…

jij wees me 'n kant op die ik nooit meer op zou willen jouw kille blik deed haren rijzen aarzelend bewoog ik me richting het gevecht in m'n hoofd duidelijk zichtbaar middels parels de knoop in mijn maag trok samen deed me omdraaien en zette een stap voorwaarts "En als ik nou eens nee zeg" van nu af aan zou ik me niet meer laten leiden…

na lang aarzelen veel getreuzel slinkse omwegen die onderschept werden gaf jij mij ietwat weifelend en niet direct vol vertrouwen jouw masker aan pardoes smeet ik het op de grond laat nu je ware aard maar zien…

het gebrek aan erkenning doet de weegschaal overhellen naar donk're kant aandacht vragen wordt gewichtiger daar kritiek onbewust hun zijn bevestigt gaat men op zoek naar verdoving om het leed te lenigen zo de leegheid te omzeilen…

koud en kil de gang des doods gedachten van het waarom vermoord ontnam je hen die het leven liefhadden het licht in de ogen zij die daar waren niet wetend dat dat hun laatste minuut zou zijn sijpelde het leven zinloos uit hen even stond de tijd stil…

ze duwde hem tot het randje daagde uit, observeerde de reactie die hij geven zou rode vlekken werden geboren vuurspuwende ogen versus triomfantelijke glimlach kookte bloed van woede er viel een onvoorziene klap even was 't stil…

zie hoe het huist danst met gordijnen nog in de sponning overrompeld door oerkracht op de schaal van richter met golven als buren blijft de bestemming onbekend met foto's nog aan de muren op weg naar niemandsland zal het neerstrijken daar waar het land hoger is zal water zich terug trekken naar daar waar het vandaan kwam…

verstoten van huis en haard dwaalde ze onbegrepen door de velden van isolement waarin het rijk der schimmen de hare werd, zich ontpoppend tot 'n schaamteloze gebruiker kropen stemmen uit pakken melk overal afluister apparatuur de wereld was krankjorum geworden zij verdronk..…