Alle inzendingen van Ladylove

Nietig zijn zij die weerloos hulp kwamen bieden bekochten hun welwillendheid met bestaansrecht billijkt grootheidswaanzin het doel middels onrechtmatige daden…

ik heb logés logés in verenpak niet in de logeerkamer zij verblijven onder het dak ongevraagd ingetrokken doch nimmer ongezien wacht de spion van hiernaast zijn kans ze te verwezen sindsdien…

geschreven woorden jagen na wat anderen hebben laten liggen het concretiseren kleurt de horizon die zijn uitzicht duidelijk verbreedt passen regendruppels zich aan aan het ritme waarin zij vallen worden ongeschreven akkoorden geboren in het vroege ochtendlicht…

ruikt de vuurrode appel die vanaf de fruitschaal naar mij lonkt kleurt de liefde die in dit jaargetij spontaan ontluikt siert de sering die welig geurt menigeen verleidt geniet ik paradijselijk van deze schoonheid…

verstikkend het keurslijf waarin ze zich opgesloten voelt zij is niet iemand van regeltjes het zijn de vormen waartegen zij zich verzet graag wandelt ze op het randje om haar horizon te ontvouwen vergroot haar visie de speelruimte waarin zij zich laaft aan al het goede…

. . . . . . . . . . Toelichting: ~* Driek van Wissen rust zacht 1943- † 2010 *~…

irritatie voelbaar door de dag heen het dichtslaan verzacht heel even prikkelt lente de zintuigen een heel seizoen lang…

geduldig wacht het papier totdat het beschreven zal worden de schrijver overpeinst haar pen op te pakken om de inkt de vrije loop te laten zo te zien waar ze uit gaat komen…

spreekt pijnlijke boekdelen die van vervlogen tijden waarin het slijpen van messen nog vlijmscherp voor de geest staat men niet schroomde ze te gebruiken…

de vele keren dat ik je zocht in de dikte van de wolken vervormden ze tot verre verhalen waardoor ik nog meer vervreemdde van de waarheid…

ogen staan koud het gelaat verstijfd dondert het nieuws de wereld binnen dat er slechts één overlevende is het is 'n wonder…

het regent woorden heel veel woorden stuk voor stuk vang ik ze om je beter te doorgronden hoe ik ook tracht het grotere geheel te zien jongleer ik tevergeefs en verdrink langzaam in onbegrip…

zachtjes streelt ze me met penselen in haar hand zet ze een paar stappen achteruit en knijpt haar ogen toe net zo lang tot haar taal de mijne wordt, streelt ze tamponneert ze, totdat er een tevreden glimlach verschijnt…

laat me laven aan de gedichten van de wind op eeuwigdurende deining waar schoonheid zich bevind laat me vliegen met de zonnestralen over zee naar verre landen witte stranden deinen sierlijk golven mee laat me inspireren door de wolken hoog in de lucht teken grote vogels op linnen begeleid ze op hun vlucht laat me zingen over de ongeschreven…

jouw ogen lezen mijn woorden met zachte termen treed je mij tegemoet, raak je een gevoelige snaar zienderogen amendeert de sfeer ontpoppen vuurvlinders zich gracieus terwijl onze luim scharlaken kleurt spreekt het schaduwspel voor zich…

beelden indringende beelden vertaald in woorden zes miljoen woorden voor allen eentje eentje voor mij tekenen vele keren tekenen in grote boeken boeken vol vredige beloftes pas toen waren we vrij…

wind blaast ogen blind in zand verdwijnen schelpen meeuwen scheren vrij…

ik wil het niet ik wil het niet ik wil het niet weten over de oorlog over de geleden pijn de honger de angst het gebrek aan overvolle treinen geknakte bloemen in de knop ik wil het niet ik wil het niet ik wil het niet weten over de oorlog over het verzet gesmede plannen valse identiteit kaarten kampen vol onschuldigen bloembollen…

roze bloesemregen danst weelderig in het rond moeder natuur verleidt…

aaneengeregen woorden vormen zinnen van een boek waarin vroegere tijden nog witte strikken droegen werd er nietsvermoedend aan stoelpoten gezaagd zij die het gezag ondermijnde verraadde degene voor wie het levenslicht niet bedoeld was ideologieën door de strot geduwd maakte van de mens een beest met swastika als leidraad…

in lange draden was het gesponnen vele druppels beproefden de veerkracht had de storm aardig huisgehouden maar ondanks 't natuurgeweld hield hij potig stand toen de wind weer was gaan liggen bleek de hooiwagen allang gevlogen…

grote wolken kleuren statig grijs toch gebied ik hen hun tranen in toom te houden totdat ik daar ben…

het gemak waarmee ze golven wind beteugelen is er één om jaloers op te zijn…

Vang me met jouw woorden zoek me in het open veld hoor ik jouw akkoorden door vogels verder verteld Vind me in de wolken die vertellen hoe het was onderga ik graag jouw schoonheid in het veel te hoge gras Verf me op linnen schrijf me in het zand begroet ik je met zonnestralen of druppels van hogerhand Voel me op jouw lippen door '…

terwijl 't meer opkruipt voelen dijen warmer vooral waar de kousen overgaan in zachte huid die lieflijk verleidt miskende glimlach nodigt uit tot het kussen van haar nek tintelingen veroveren haar lijf dat in vuur en vlam staat hunkerend naar ...…

mijns inziens zit deze puzzel heel anders in elkaar wint de eigenwijs het van de overtuiging haal het garen opnieuw uit spin van voren af aan halsstarrig zullen de stukken passen want anders…

twee jaar, vierentwintig maanden, zevenhonderddertig dagen rooit ze het nu zonder jou ofschoon stilte kouder is, leegte dieper lijkt geworden voelt de zee aan tranen onophoudelijk zout intense ontplooiing op velerlei vlak maakt alledag dragelijker, dan toen toen ze los moest laten, met volle tegenzin op de rand van de einder rooit…

angstvallig vasthoudend aan wat ooit was manoeuvrerend tussen vier muren om niet te veel af te wijken van het dagelijks patroon daar vernieuwing graag op de loer ligt weer al het licht uit de kamer dat herinneringen niet zal doen vergelen noch doen aantasten zodat schaduwen op z'n plek blijven net als ik…

hoge poorten blijven gesloten niemand begrijpt me gevoelens veranderen veranderen mij iedereen is anders in deze te grote zee reikt niemand mij de hand echoën golven tot in de verte grote dieptes blijven onbereikbaar drijf onbegrepen naar waar jij je verborgen houdt onder water wil de hemel mij niet niemand geeft een zier kabbelt…

de schijnheiligheid is te lepelen van jouw gezicht gewraakte woorden kerven diepe wonden blijkt aarde drijfzand welke gehavende zielen gulzig opslokt…