Alle inzendingen van Ladylove

benen kunnen mijn moeheid niet meer dragen tegenwind een te groot gevecht dus parkeer ik mezelf in de tram…

schijnheilig zonnetje speldt ons een andere waarheid op de mouw dan de Noordenwind…

omringd door roze bloesembomen wil toch niet zeggen dat de kerk ineens kleur gaat bekennen…

in gedachten verzonken dobbert ze over het zilte nat vol hersenspinsels welke haar een zee aan opties geven om te bespiegelen kabbelend inzicht haar rijkdom doch nimmer alleen *~ Tekening gemaakt door Suzan Alink ~*…

het uitzicht tuurt in de verte wolken drijven langzaam over tot het pad wegebt in vergetelheid vreemde vogel vliegt geruisloos op de tonen van de wind atmosfeer gelaten de openstaande deur geeft doorkijk naar 'n sereen achterland dat er teruggetrokken bij ligt…

in de vorm van het boetekleed ligt daar de mantel des doods geduldig en breed uitgemeten loop er met 'n grote boog omheen daar het mijn tijd niet is ik pas…

achteraan zitten in die veel te grote klas kijk ik naar de klok wens dat het half vier was dan zo snel mogelijk naar mijn te kleine fiets voordat ze er aankomen als eerste zijn, is tenminste iets trappen zo hard als ik kan rij steevast door rood licht moet ik razendsnel thuis zijn en gooi de deur keihard dicht…

ondoorgrondelijk de taal welke hemellichamen schrijven met 'n sierlijke schildersstreek wiegende cypres in maanlicht steekt hoog boven de verafgelegen stad uit houdt zijn kobalt ons in de ban sedert zonsondergang ~* Geinspireerd door De sterrennacht is een schilderij van de Nederlandse postimpressionistische kunstschilder Vincent van…

laat het maar los mijn lief doe je ogen nu maar toe de wereld wacht wel even mijn lief want je bent ontzettend moe morgen kun je weer verder mijn lief zo strijdbaar als jij bent wil je niemand pijn doen mijn lief dat is aan vissen inherent…

't Haagse stadhuis is spierwit en niet grijs hoog en strak genaamd het IJspaleis Buiten spuiten fonteinen zomaar uit het niets liep Hulshoff's kelder onder geinig toch zoiets De Haagse tramtunnel ook 'n verhaal op zich duurde zeven lange jaren voordat dat zwembad was gedicht Ook hebben wij nou tieten tieten van Den Haag belemmeren…

met hoeveel kleuren ik ook schilderde moest het roder met paars om angstvallig vast te houden aan wat teloor ging overtuigd van ons zijn kneedde en modelleerde ik tot de oplossing willoos verpulverde onder mijn handen reikte ze toen naar de schaduw van de maan alwaar ik blaren danste op mijn voeten om het leed te stillen…

volleyballen, korfballen, voetballen, tennisballen, golfballen, biljartballen, het geen niet impliceert dat ze ook ballen zijn want de grootste lopen rond bij hockey met een hete aardappel in de keel en daarbij gebruiken zij 'n puck…

op het eerste gezicht is het gelaat gespannen slaat het nieuws een gat hersenen draaien overuren balancerend op flinterdun koord meestert de onzekerheid putten we elan uit Moeder Aarde waaruit de Lente ontspringt en niets is wat het lijkt…

juist als zonnestralen mij ten dans vragen fladdert er gehaast een kleine vos voorbij Dag Jan !…

een bijzondere glimlach sprankelende ogen een warm hart op zomaar een zondag een open gesprek goed stel hersenen en aan humor zeker geen gebrek op zoek naar die klik vele mensen tegengekomen gesproken en ontmoet maar nog niet zo één als ik 'k zou je graag beter leren kennen je stem willen horen en wie weet... je ooit heerlijk te…

Op haar teentjes staand laat zij zich in éne vieren voelt ze de wind door haar haren hoor haar toch eens gieren Beentjes strekken zich ver vooruit dan gebogen en weer terug handjes houden zich stevig vast pretoogjes met 'n rechte rug Zo schommelt zij zorgeloos de hele zomer heen en weer lacht het leven haar vrolijk toe het kleine meisje…

hoe dicht kan ik je laten komen ietsje dichter of nog dichterbij van goede vriendschap kan ik alleen maar dromen dat ligt niet aan jou nee dat ligt bij mij vele malen mijn hoofd gestoten want ik wilde oh zo graag heb veel geleerd van idioten kan het bij jou wel dat blijft de vraag…

Heftig zoenend op het drukke station velen lopen langs van en naar het perron Al die drukte gaat aan ons voorbij veilig omsloten is jouw hand in die van mij Vele lieve blikken vliegen over en weer voel de vlinders dansen smaakt het zo naar meer Het moment aangebroken om uit elkaar te gaan gewapend met 'n glimlach loop ik er opgetogen…

omarmd door de mist ontwaakt de wereld in al haar schoonheid wiens geheimen goed bewaard zijn gebleven in de schoot van moeder aarde die zich ontpopt vanuit haar cocon en wegvliegt als 'n beeldschone vlinder…

Nee het leven is niet eindig er is meer dan dat je ziet ook jouw ziel zal verder groeien al doet verlies ons veel verdriet zie de schepen in de verte in de grote oceaan straks zijn zij een vergezicht maar zeker niet vergaan achter de horizon ligt het verscholen paradijs ooit zullen we elkaar weerzien als ik klaar ben voor die lange reis…

warm zijn mijn lippen koud is jouw gezicht kus ik zachtjes je voorhoofd maar jouw ogen blijven dicht fluister ik lieve woorden strijk langzaam over je haar ik zal je missen lief laat los, ga nu maar gauw…

de berg die ooit zo hoog leek lijkt te verkleuren terwijl de eens zo wilde rivier vol tranen overgaat in 'n kabbelend beekje sneeuwklokjes steken parmantig hun nek uit, het lijkt alsof die schoonheid hem wakker schudt uit zijn langdurige winterslaap…

langzaam tel ik de uren af totdat we jou ter aarde bestellen de tekst die ik leren moet staat in schril contrast tot lessen die jij leren gaat achter de einder de zandloper heeft gesproken…

trieste berichten omvouwen deze morgen zo vrolijk als de zon schijnt doen de grijze wolken toch anders vermoeden zo naar buiten kijkend rollen tranen langzaam in een koud kopje thee…

in vele talen hebben we getekend langs velen manen vielen er genoeg sterren zonnestralen droogden onze vreugdetranen eindeloos de nachten waarin we mijmerden rennend door de duinen alwaar het helmgras wuifde maakten konijnen dat ze wegkwamen door 't zand bonkten onze harten als één, ogen die in elkaar opgingen jouw gedachten werden de mijne…

Is het toeval dat juist op deze dag, alleen vier jaar later, jij jouw schoonvader kwam halen nu gedenken we jullie samen en missen jullie dubbel zoveel Tot ooit ~ 2004~2009~2010~ ~* Voor Gabriel *~…

murw geslagen staar je in het niets adem je de kilte terwijl stilte je omarmt wordt die lieflijk als een deken om je heen gedrapeerd blijven ogen nog lang ontroostbaar…

voel me in de wilgen vang me met de wind laten we donderjagen als 't onbevangen kind voel me in het zonlicht ruik me in de zee in liefde worden herenigd ga jij nu alvast maar mee voel me in de regen schilder me in het gras ook al zal niets zo blijven en nooit meer worden zoals het was voel me zonder woorden koester mooie tijden met…

veilig weggekropen, tegen de verwarming maak je je klein. opdat de wereld jou niet ziet mocht je eindelijk wenen vol heimelijk zielenleed dat je altijd stevig wegpoetste alsof het dan verdwijnen zou…

vechtend tegen de tijd die er geen minuut minder om geeft haast ik me om in te halen wat verloren bleek en kwam bedrogen uit…