Alle inzendingen van Ladylove

liefdevol wrijft zij z'n haren uit zijn gezicht zijn ogen nog gesloten haar aandacht op hem gericht de ochtend rekt zich uit en doet de gordijnen verwarmen kust zij zachtjes zijn wang nestelt zich nog even in zijn armen tekent cirkels op zijn rug glimlacht hij haar tegemoet trekt hij haar dichter zo begint de zondag heerlijk…

als zij nog slaapt streelt hij lichtjes over haar wang blijven haar ogen nog even gesloten maar dat duurt niet lang dan ontwaakt zij langzaam met 'n prachtige warme lach trekt ze hem tegen zich aan en kust hem goedendag kriebelt de zon voorzichtig bij hen naar binnen welk 'n schoonheid zo deze vrijdag te mogen beginnen…

Voelbaar is de eenzaamheid die onafgestoft is blijven liggen op het kastje naast haar bed lege ogen door verdwenen hoop staren de koude leegte in terwijl 't zonlicht zich door 'n raam naar binnen wringt vergeelde ansicht uit het verleden staat onaangeroerd evenals de klok waarvan de wijzers allang bevroren zijn is de tijd…

de lucht is bewolkt vogelenzang sterft weg als plots de zon doorbreekt…

hoeveel tijd men is vergeven om hier op aarde te vertoeven te mogen genieten van het leven het is aan géén van ons maar aan god 't staat namelijk geschreven in het boek genaamd 'het lot' -------------------------------------------- *~ Voor Hans 4-9-1960 - † 24-12-2006 ~*…

heel bewust opende ik de deur naar mijn verleden 'n muffe geur van oude dingen die ik ongewild had gemeden 'n kaart van 'n oude vlam met 'ik ook van jou' daar ligt 'n agenda beplakt met mooie plaatjes van 'n vrouw herinneringen komen stilletjes aan weer naar boven al die onbereikbare liefdes 't is toch niet te geloven…

Nee ik zal niet meer aan je denken terwijl ik je op de drempel nog even uitzwaai je kijkt niet om want dat toont sporen van zwakte daarvoor is je rug te recht en loop je volgepropt met verwijten gehaast mijn leven uit…

zijn hand wrijft liefdevol over haar warme wang haar ogen kijken vragend van binnen is ze bang zachtjes neuriet hij 'n deuntje terwijl hij haar kalmeert ontnomen is haar vrijheid 't is de ziekte die regeert met 'n fijnzinnige glimlach steekt hij alle kaarsen aan legt zijn hoofd trouw naast het hare vastberaden dit monster te verslaan…

zijn ogen stralen maar d'r hart is leeg 't kwam door de uitslag die ze te horen kreeg zachtjes raakt ze jou lieflijk aan geknakt nog in de knop moet ze hem nu al laten gaan zo net nog in ons midden happend naar ijle lucht sluit 't bloempje z'n blaadjes blaast hij uit zijn laatste zucht…

op een roze wolk sinds het blije bericht 'n kindje in de maak onbekend nog het gezicht haar lichaam dat langzaam een verandering ondergaat verhalen die de ronde doen doet zij af als bakerpraat voelt ze hoe haar lichaam groeit genietend van ieder moment liefdevol wrijvend over haar buik die ze als geen ander kent koestert ze het leven…

bladzijden waaieren al in de wind vermengd met zand door voorbijgaand kind ligt het boek daar op zijn rug de snelheid der regels is vliegensvlug vergeten woorden door zon verlicht slaat plots 'n rukwind het boek hard dicht…

het huis staat er nog precies zoals zij het achterliet in haar jonge jaren de deur is nog steeds groen van kleur de raamkozijnen creme gordijnen vuilwit haar ouderlijkhuis die deur waarachter zich zoveel heeft afgespeeld even staat ze stil vliegen beelden voorbij en voelt ze zich nog even onbegrepen…

als ze na jaren weer de kamer inloopt ziet ze hoe de scherven stille getuigen zijn vergeelde gordijnen hangen roerloos vergeten door de tijd die naar binnen schijnt 'n spin heeft zich strategisch in de hoek genesteld ziet hoe zij de stofzuiger pakt en wacht op wat er komen gaat…

stem vertaald in kleur kiezen staat de burger vrij wie strijkt met de eer…

Is het allemaal niet zo zwart dat ze dreigt verloren te gaan haar hoofd nu totaal verward vage nevel is waarin ze drijft breekt haar in duizend stukken waardoor haar hart verstijft moeizaam sleept ze zichzelf voort draait rond in cirkels hulpgeroep in de kiem gesmoord…

rozenblaadjes strooit ze almaar in het rond kijk ze sierlijk dwarrelen zich neervleiend op de grond dan gaat ze rustig zitten er voorzichtig tussenin 'n glimlach rond haar lippen waant ze zich koningin zwart gelakte schoentjes glimmen in de zon haar gelaat gelijk 'n roosje zijdezacht haar roze japon…

Waarom ben ik gekomen ben ik naar je toe gegaan terwijl je voor altijd ligt te dromen bleek je lichtje nog steeds aan 'k heb de dood op schoot genomen haar gekoesterd en gewiegd vliegensvlug was zij verdwenen zie hoe schone schijn bedriegt links van mij zat 'n vlinder met de kleuren oranje zwart mooi te pronken als geen ander draag…

's morgens in alle vroegte om tien voor vijf zingen alle vogels de longen uit hun lijf 'n prachtig concert zonder begin of end in alle toonhoogtes zelfs zonder dirigent hebben ze gezamenlijk het hoogste woord totdat de stad ontwaakt en niemand ze meer hoort…

In de ban van 't veel te kleine kistje omarmd door 'n witte bloemenzee vermengd met tranen over het lot van 'n ziel die ons veel te vroeg ontnomen werd rest mij niets dan kippenvel…

langzaam bovengekomen gooit hij zijn wilskracht over de balk uitgeredeneerd de letters opgegeven tot het maken van een woord schijnt de opgedroogde horizon door 't uitgekauwde spinnenrag levenloos naar binnen zuigt al het leven uit hem als door de leegte omstrengeld in 'n vage mist draait z'n laatste peuk neemt 'n stevige…

eindelijk heeft zij haar noot gekraakt het kabinet gevallen onderhandelingen gestaakt dames konden niet meer samen door één deur uithuilen en opnieuw beginnen na het benoemen van 'n formateur…

Hoe hij ook probeerde te kijken door de glazen van haar bril De ervaringen en gevoelswaarden waren een heel verschil De verwaarlozing en liefdeloosheid waren zo duidelijk daar Waarom bleef zij zich zo verschuilen achter de waarheid van haar Nimmer heeft hij dat kunnen begrijpen totop de dag van vandaag Blijft het hoe, en…

Messen krassen over zijn dijen littekens op z'n ziel daar hij z'n gevoelens niet uiten kan heeft hij 'n scherp projectiel Hiermee kerft 'ie tot bloedens toe bonst zijn hart in z'n keel Wordt hij uiteindelijk weer rustig 't was hem allemaal even te veel…

twee voeten in het water gedachten in de wind zo vrij denk geen moment aan later alleen aan jou zo hier bij mij wil jouw handen voelen je vingers door mijn haar verdrinken in jouw ogen intens opgaan in elkaar vliegen zonder vleugels altijd blij van zin hou ik mijn ogen open anders mis ik het begin…

lig niet zo te gluren kijk mij niet zo aan oh wat lijk je mij toch heerlijk kan de verleiding niet weerstaan de kleur van liefde is degene die jij draagt verleidt mij schaamteloos zo heerlijk ongevraagd geef me aan je over kom ik langzaam dichterbij kan je geur al ruiken jij overheerlijk verse aardbei…

Met zijn kleine voetjes stapt hij vrolijk in 't rond In zijn hand 'n bakje voor de eitjes vindt hij er al snel één op de grond Kraait hij vrolijk en blij en verdwijnt het eitje stilletjes in zijn mond Met z'n pretoogjes en z'n mooie lach rent hij speurend verder alsof de Paashaas echt bestond…

Ik haalde de brief weer uit mijn jas alwaar de naam van 't restaurant op geschreven was Mijn hart bonkte in mijn keel " Ristorante Vigo Salvatore " de muziek was luid en klonk ceremonieel Nieuwsgierigheid duwde mijn voeten naar voren liep op de ingang af kon hierdoor de klassieke klanken beter horen Bij de deur kreeg ik een masker…

Mijn hart vol van verrukking verraadt mijzelf door mijn gezichtsuitdrukking De warmte die door m'n lijf raast gevoel van passie kan het niet geloven haast Dat 'n gedicht mij zo raken kan draai ik rondjes in de kamer wie zal mij ooit geloven dan Betoverd door vele woorden van weleer neemt het bezit van mij hij moest eens weten…

Zachtjes glijdt er een brief in de bus hij ruikt zelfs lekker lijkt heel bijzonder dus Met zorg haal ik de brief eruit loop dan de kamer in zink op de bank lekker onderuit Lees ik mijn eigen adres hardop 't is heel mooi geschreven zegel van Bea d'r op Geen afzender staat er op de achterkant van wie zal dit nou wezen wie is zo…

Heerlijk onderuit door warmte omringd Geur van lavendel waardoor de ziel zachtjes zingt Ogen gesloten gedachten op nul Handen masseren van tijd geen benul Kaarslicht met muziek zetten samen de sfeer Van zulk soort badpartijen wil ik alleen maar meer…