(met dank aan Roger Wastijn)
wij zijn reizigers in de tijd
met bagage op de rug
we hebben maar een enkeltje
en er is geen weg terug
de zogenaamde tussentijd
van altijd onderweg
is niet veel meer dan vluchtigheid
waaraan men gaarne hecht
we zijn niets meer dan reizigers
op doorreis in de tijd
de één bereikt het morgenland
een ander…
daar stonden wij
samen op een
Amsterdams perron
te wachten
op de stoptrein
naar Amersfoort
hij dichter/schilder/violist
een vanouds bekende
ik de dichter/machinist
de nog immer onbekende
niet de moed hem
aan te spreken
want ik herinnerde
mij tijdig
dat C.Buddingh'
ooit eens schreef:
"goden stoor je niet"
en misschien is het…
ze had gevlogen
zei ze
als stewardess
met borden
glazen
en kopjes
door de lucht...
soms wanneer ze
ruzie maakt
met haar man
vliegen ze weer
de borden
glazen
en de kopjes
door de lucht...…
een anekdote uit 1958
uren hadden mijn ooms
staan dreggen
in de trekvliet
langs het jaagpad
tot eindelijk
na een heleboel niets
opa's fiets
aan wal werd gebracht
er ontsnapte
een zucht van verlichting
die golfjes deed opwaaien
over het water...
ondertussen
sliep mijn opa
zijn roes uit
-------------------------------------…
756
Bezig met laden