op hoge stelten door het donker
wachten tot de zon doorbreekt
de wolken uit elkander schuiven
en zelfs het roodste rood verbleekt
al bij het allereerste straaltje
gooi je je kop in je kippennek
schud je al je veren los
en opent zelfvoldaan je bek
het geluid zit verborgen in de diepte
tot jij het naar buiten zwaait
onrustig ga je weer zitten…
het waait
regent
stormt
binnen is het warm
en kil
ik wil naar buiten
laat de regen razen
spoel het van me af
sla me tegen de ruit
en
til me op
laat me gaan
een beetje regen
kan ik heus wel aan…