Geef wat van je verdriet aan mij
ik zal het voor je dragen
Neem wat last van je schouders
en leg het op de mijne
Ontken niet datgene wat pijn doet
en laat het er zijn
Ik wil het voor je dragen
Geef wat van je pijn
aan mij…
Beetje bij beetje
valt het weg
Sluipend komt het
Je moet sterk zijn nu
maar ik weet dat je dat bent
Afwachten
niets dan afwachten
Rusteloos
In de nacht
zijn mijn ogen open
Starend in de duisternis
Maar ik weet
dat jouw innerlijke kracht
groter is
dan die van ons allemaal…
De gaten in mijn ziel zijn eindelijk gedicht
Ik voel me weer heel
hier met jou in mijn armen
Die altijd loerende angst is ver weg
met de wind meegegaan en zal nooit meer
terugkeren
Je fluistert een belofte in mijn oor..
De zwaarte die ik altijd voelde vervliegt
en maakt plaats voor
een alles overtreffende lichtheid
Ik voel me vrij…
Het verdriet dat nog ergens was
is nu oud en is alleen nog maar een fractie
van iets dat ooit verdriet genoemd mocht worden
Ik leef nu verder en laat los
Ik ga op in de dingen die zich voor doen
en probeer iets te schrijven dat het voorlezen waard is
Ik wacht nu elke dag op jou en schenk je een lach
als je er weer bent
Blijf mij vervullen…
Hoe zij vaart over zeeën van willekeur
De gespannenheid smoort haar in de kiem
Ik wou dat ik haar vertellen kon dat ze
soms even stil moet staan
Dat ze het krampachtig vasthouden van dingen die
belangrijk lijken maar uiteindelijk niet zijn even los laat
Door het doorrazen en te veel gedachten in haar hoofd
mist zij details die van schoonheid…
Ik kijk, ik tuur, ik staar uit het raam.
Ben bewust van mijn gevoelens
Voel me alleen in mijn bestaan.
Met mijn masker op
en bijbehorend pak
lijk ik o zo sterk,
maar eigenlijk ben ik zwak.
Niet bereid om te buigen
Nooit te nimmer zal ik zuigen
Sluit je uit
Afscheid
Zo die ben ik kwijt
Niets is wat het lijkt
Ben gekwetst…
Leren leven leiden als een liefdeslied
Is immers ieders illusie
Vredig voelen van verliefdheid
Maar niet elk woord in "de zin"
Begint met dezelfde letter
In de echte wereld.…
472
Bezig met laden