We lagen in het gras.
Jij en ik
helemaal alleen.
Kijkend
naar de vlinders
en de bloemen.
Genietend
van de zon
en de rustige wind.
Hopend
op dat eeuwige moment.…
Het was de dag
dat je ogen blonken,
de dag
dat je glimlach straalde
en ik je mond voelde.
Het was de dag
dat je geen woorden gebruikte,
de dag
dat je handen ontdekten
en mijn hart sneller ging slaan.
Dat was de dag
dat ik wist
dat er ook in mij liefde ging groeien.…
'Waar is jouw hand?'
Jouw hand die mijn hand zocht
en hem voor eeuwig zou bij je houden.
'Waar zijn jouw ogen?'
Jouw ogen vol licht
die mij moed gaven.
'Waar is je glimlach?'
Je glimlach vol vreugde.
Je glimlach waar ik van hield.
Jij bracht mij in een andere wereld.
Een wereld met jouw ogen,
jouw handen en glimlach.
Nu ben ik…
Jouw liefde
is ze een leugen?
Je vertrouwde stem,
is het de wind die fluistert in mijn oren?
Je armen om me heen,
zijn het die van de onzichtbare?
Je tranen vloeiend op mijn lippen,
zijn het enkel regendruppels?
Jouw liefde
ze is echt
en ik heb jou gevonden...…
voor Stijn
Ik schreef je naam in het zand
en de wind woei het weg.
Ik schreef je naam in een boom
en de schors stierf af.
Ik schreef je naam in marmer
en de steen verbrokkelde.
Maar ik schreef je naam ook in mijn hart
en daar zal hij eeuwig blijven.…
Ik schreef je naam in het zand
en de wind woei het weg.
Ik schreef je naam in een boom
en de schors stierf af.
Ik schreef je naam in een steen
en de steen verbrokkelde.
Maar ik schreef je naam ook in mijn hart
en die zal er eeuwig blijven.…