AAN DE DIJK
netgedicht
Aan de voet van de kraan, waar de dijk zijn rug kromt naar de Schelde,
zie ik verweerde bossen schemeren over het water, in het kille ochtendlicht.
Hier sta ik, stille getuige van tijd en tij.
De dijk, wachter tussen water en land, draagt de last van eeuwen;
verstilde marsen, sporen van nooit vergeten strijd.
Hier stond ik aan het roer, hier,…