Alle inzendingen van M

De kooi waaruit ik vlieg, is ons vertrouwde thuis. De wereld van waaruit, wij mensen leven. Onze kooi heeft me geleerd, hoe waardevol vrijheid is. Vrijheid deed me beseffen, wat de pijn van liefde is. Zoals pijn me liet voelen, wat de waarde is van geluk. Vanuit de vrije ruimte voel ik, dat onvoorwaardelijke liefde, de zin van ons aller…

Een arts in het Drentse Echten bleef maar snijden, klemmen en hechten maar zijn patiënt overleed en het eerst wat hij deed was zich inschrijven voor een studie rechten…

Ik zag onze toekomst zojuist, in onze vriendschap groeien. In ons beider punt van rust. Koffiedrinkend bij Boot, in het hart van Baarn. We spraken vertrouwelijk. Over liefde in ons leven. Over wat pure onzin is. Wat werkelijk waar. Ik proef goedheid in cappuccino. In ons vredig samen praten. In elkaar willen begrijpen. Zelfs in het samen…

Poëzie is niet zomaar een woord het vloeide voort uit poiesis het is de genesis van onze verbeeldingskracht de heilige graal van het mensenhart die de taal van ons allemaal mystieke macht schenkt en het brein doordrenkt van fantasie, hartstocht en drama De Mana van dichterlijk oraal kent geen strakke moraal en vloeit niet aflatend, universeel…

Wie zich mens wil voelen, is van harte van een partij, die ons aller leven dient. Alle planten. Alle dieren. Alles inclusief. We worden levenskunstenaars. Vrienden en vriendinnen. Politici veranderen. In biofielen. Samen leden van één Partij, die ondernemend liberaal, sociaal betrokken en dus, zéér democratisch is. Gelovig in geluk.…

Een zeebries zucht zijn adem uit Grillige boomtakken proberen tevergeefs tegen de richting van zijn zilte lied in te groeien De zon draait Schept een luid akoestisch geluid dat voor niemand ooit hoorbaar is geweest De schaduwen verschuiven en worden weer langer Hun dagelijkse dans traag uitvoerend Totdat totale duisternis als een doek voor…

De ideale vrouw die ik zoek, heb ik niet kunnen vinden. De ideale man die ik ben, evenmin. Vreemdelingen vond ik, die ik helemaal niet ken. De liefste vrouw, die ik een beetje ken, is de liefste moeder, voor onze kinderen. Mijn eigen moeder, hield echt van me, onvoorwaardelijk, zoals ik ben. Ideale mannen zijn trouw, zoals honden…

Leven is toch altijd weer een kunst Lijden is af en toe een punt Liefde is meestal een gunst Beleef alles zo intens als je kunt Ik weet dat ik er niks van wil missen!…

de dood zo nabij mensen voelen zich niet vrij toch, het hoort erbij…

Naar voorbijgaan verlang ik. Nu nog niet. Niet vandaag. Nog niet voorgoed. Voorbij donkere wolken gaan. Gedachten zien verdampen, tot zuivere levensenergie. Tot ware liefde. Voorbij zorgen, haat en pijn. Naar waar aards bewustzijn, ons aardse lichaam overleeft.…

Een onschuldige mug, die ik zojuist geslagen heb, bezorgt me schuldgevoelens. Bloed op de muur bewijst, dat ze me wèl gestoken had, maar haar schuld was dat niet. Door mijn opzettelijke toedoen, kan ze geen eitjes meer leggen. Mijn bloed is onontbeerlijk zoet. Ze is nu dood maar leeft nog. Voor straf geeft ze me jeuk. Slaap kan ik niet…

Eenzame gedachten loslaten. Alleen maar denken indien. Indien dat echt nodig is, misschien. Pieker alleen over piekeren. Laat gedachten waaien. Waaien met de wind. Laat je vlieger vliegen. Laat de vliegers los. Doe dat niet alleen. Laten we dat samen doen. Laat vliegers maar vliegen. Laat zeilers fijn zeilen gaan. Het maakt niet uit…

Ons lichaam vergeet niet, wat mensen vergeten zijn. Onze onvermoeibare harten, die moedig kloppen blijven. Hersenen beschermen ons. Kunnen voor ons denken. Ons korte leven lang. Denken we dat wij dat beheersen? Kunnen onze gedachten denken, dat we elkaar besturen kunnen? Dat het ons ego is? Eigenmachtig zijn. Mensen. Ik? Wij? Leven…

Het leven is als een film, poppenkast, of het theater met absurde gebeurtenissen, komedie en geweld waar elke situatie opgevoerd met onhandige acteurs een parodie wordt, of klucht, met onnozelheden en flaters Een 'echte' wereld bestaat uitsluitend in ieders eigen hoofd het is maar net wat en wie je naar behoefte gelooft…

Verlangen naar waar het anders is. Naar waar je zelf niet woont. Heimwee naar elders. Ver weg van huis. Ver weg van beslommeringen. Van spinsels in ons brein. Wat is het toch zalig, om hier niet te zijn. Wat is het toch goddelijk, om thuis te mogen blijven. Storende geluiden verstillen, in onze spontaan verstilde tuin. Wat is het toch…

Hoe velen wel hard roepen kunnen, maar echt niet uitverkoren zijn. Hoe je uitgeroepen leren kunt. Hoe we bewuster overleven. Oren die zichzelf niet horen. Ogen die zichzelf niet zien. Hoe de eersten, de besten, na hard te zijn gevallen, de laatsten ontmoeten. Zoals doven leren luisteren. Blinden met een voelend hart, uiteindelijk hebben…

Moeder de Vrouw is een begrip. Vader de man bestaat nog niet. Vader die Vriend is wèl. Vrouwen die ook moeders zijn, zijn trouw aan hun kinderen, die ze verzorgen willen. Vaders die mannen zijn, maken veel te veel zaad, een lang leven lang, dat ze lief verdelen. Soms winnen wij mannen de kost. Graag willen we verwekkers zijn. Dat is…

Nog sta ik op mijn beide benen. Toen hield ze me stevig vast, terwijl ik zelf lopen leerde. Ze was de eerste vrouw, die me toevertrouwde, aan ons beider leven. Ik hield van mijn moeder. Als enig kind natuurlijk. Als oude man vandaag. Elke dag opnieuw. Ondanks vader. Dankzij haar voel ik nu, wie ik altijd al was. Wie ik zijn wil. Haar…

De culturen, die we verslagen hebben. De vijanden, die we hebben gemaakt. Oorlog. Hebzucht. Slaverij. Waanzinnig geraas. Mensen die eerder leefden, konden het niet weten, Mensen van vandaag, snappen welzijn wèl. Gelukkig en helaas. Wij zijn zeer bewust geworden. We weten zoveel meer dan toen. We zijn veel wijzer vandaag. Wij weten…

Dagelijks drijven in mijn bad, is me gedragen voelen, door levenswater. Is me weer gekoesterd voelen, door mijn lieve moeder, die nu warm als water is. Levenswater is geborgen zijn, in goddelijke baarmoeders. Is waarin dichters drijven, zoals in diepe oceanen, wanneer ze dichten gaan.…

Mensen zijn geboren biologen, die lezen kunnen en schrijven. Velen worden autobiograaf. We leven ons leven samen, totdat er iets hapert. Natuurlijk zijn ook artsen biologen, die moedig hebben dóórgeleerd. Ze laten zien wat gaat haperen, wanneer we onnatuurlijk leven. Artsen helpen kundig herstellen, wat levensvreemde biologen, onmogelijk…

Hoe arm kunnen rijken worden, door nog rijker te willen zijn. Zie ons economisch groeien. Zie rijke mensen arm worden, dankzij zorgelijke bezittingen. Vanwege armzalige vertoningen, die gewoonweg lachwekkend zijn. Hoor ons optimistisch praten. Zie ons succesvol overdrijven. Zie hoe we de aarde bedreigen, terwijl we wijs kiezen kunnen.…

Een piraat in de Zuidzee was dronken met zijn schiettuig aan boord aan't pronken hij ontstak een lont aan een kanonnenkont en is met z'n viermaster diep gezonken…

Verdwijnen, in een spontaan gedicht. Schilderen, met woorden die blijven. Al schrijvend willen zien. Naar passerende hondjes kijken. Naar kauwen, vrienden, vrouwen, waarover ik mateloos fantaseer, omdat ik beminnen wil. Dat het niet jij of ik of wij, maar dat het de liefde is. Dat het diepe gevoelens zijn, die ons in leven houwen.…

Vele mensen denken graag, dat wat we denken leven is. Alle dieren denken denk ik, dat dat niet zo is. Dieren denken indien nodig. Zij leven net als ik denk ik, helaas niet leven kan. Dieren denken denk ik, dat teveel denken, depressies maakt. Wie wil proefdier worden? Wie wil huisdier zijn? Wie rund, big of rat? Wie hond of kat?…

Er was eens een man in Steutels die zocht al een week naar zijn sleutels plots sprong hij spontaan uit het bovenste raam en nu ligt hij vrij in de kreukels…

Achter ons dagelijkse nieuws, speelt goed nieuws zich af. In het brandpunt van het uur, dat kranten moeten missen. In Nieuwsuur leeft nieuws, zonder zweven of vergissen, zoals kijkers graag verstaan. Verborgen achter een vage mening, schuilen waarheden achter feiten. Door politici ons vurig toegezegd. Zoals ook experts geloven gaan. Nieuwsuur…

Durf ik door te dringen, voorbij onzinnig denken? Durf ik terug te keren, naar vanwaar ik kwam? Durf ik dwars op te stijgen, door al mijn angsten heen? Dwars door mijn vage vuren. tot waar illusies reiken. Durf ik samen te voelen. Durf ik alleen te gaan? Durf ik eenzaam in te zien, dat dood niet ons einde is? Dat sterven geen doel is…

Onze vader, nu gij in de hemel zijt de heer let op u, dus dat ge uitkijkt uw rijkdom is ons bekomen dus uw wil is geschied maar uw schulden nee, die willen we niet uw schuldeisers zijn kwaad want we hebben getost dat uw schuld aan hen nooit wordt afgelost ons leven op aarde is een hemelse dein zonder de beproeving nog langer…

Herinneringen vallen, als regen op het land. Verlangens stijgen op, tot voorbij de horizon, alwaar ze verdampen. Mensen kunnen stromen. Zijn levendig als stoom. Schijnbaar dood als ijs. We zijn levend water. We zijn druppels. Zijn oceanen. Jij en ik. We komen en we gaan weer. We zijn zeer veranderlijk. Tesamen zijn we één. Zijn voortbestaan…