Netgedichten

netgedicht (nr. 74.722):

Met brandend hart

Welk mens klopt zijn eigen hart?
Waar komt die energie vandaan,
die ons hartebloed laat stromen?
Wie is het die het voor ons stolt?
Wat mensen denken dat het is,
is het zeker niet!

Het is een wonder dat ons beleeft.
Dat we wonderen zien en dienen,
is wat ik, Homo sapiens, dichter,
helemaal niet bevatten kan,
maar wèl kan proberen.
Proberen te doen.
Met liefhebben.
Moedig falen.
Nooit laten.

Liefde is een dichterlijk woord.
Trouwe liefde is levensgevoel,
dat eeuwige geliefden,
fel voelen branden,
in hun harten.

Woorden die liefde verwoorden,
kunnen liefde niet beschrijven.
Geleerden tasten in het duister. Dichters steken kaarsjes aan,
die ze gedichten noemen.

Velen schrijven het liefst,
in de holsten van nachten.
Ze doen dat bij een vlam,
die in alle harten brandt!