Alle inzendingen van MG.

Er kan zoveel gebeuren, Ik kan maar zoveel dragen. Te veel is het soms, te veel voor mij. Schouders zakken in, ik stort in elkaar Na elke huilbui is zij daar, troost in haar aanwezigheid. Sterkte halen uit mijn eeuwigdurende hoop Ooit zal het beter gaan Verandering zal komen Ondanks alles, heb ik net zoals zij: negen levens…

In één zucht schuilen duizend gedachten van momenten waarop ik lachte van momenten vol verdriet soms weet ik het zelfs niet Voor elke dag komt een bedenking bij Vandaag is mijn gedachte "jij"…

De dagen vlogen één, twee, drie Het was zien en dan geloven horen en dan weten zwijgen en alleen maar voelen Jij was even daar, dan voorbij Niet meer samen Niet meer wij…

Gevangen achter waterval van tranen Ze zouden altijd moeten stromen maar dat doen ze niet … Gevangen in eeuwigdurend verdriet Gedruppel ontsnapt soms een lach Gevangen in gelukkige momenten Vastgeketend door besef droevige realiteit…

De zon schijnt de lucht is blauw ondanks de enkele wolken, denk ik alleen aan jou. Een frisse wind door mijn haar, neemt mijn gedachten mee naar waar? waar... geen wolken hoeven te zijn enkel jij ik zonneschijn…

En voor het eerst ooit weet ik niets ... Wat voel ik? Wat denk ik? Wat doe ik? Wie ben ik? Ik verdwijn helemaal in alles in gedachten Verloren gelopen, verdwaald ... Wachten op die iemand Hij die mij er uit haalt Dan even alles weer weten.. Dan even zoveel voelen.. Nooit lang, want wij kunnen niet stil blijven staan…

Je spookt door mijn hoofd, hebt een grip op mijn hart. Als ik niet beter wist, zou ik zeggen dat ik vervloekt was. Beter weet ik dus wel, daarmee dat ik ook zie .. Alles wat je doet met mij, is een act van magie.. Betoverd door de gedachte aan jouw ogen, de verbeelding van je lach.. Ik denk dat als wij nu samen zouden zijn, ik ONOVERKOMELIJK…

Elke traan, elke lach Alle pijn en tegenslag Alles wat is gebeurd Het leuke dat zich heeft voorgedaan zorgde voor de persoon die er vandaag zal staan…

Beiden zitten vast, hopend dat het niet zo moeilijk was .. Er lijken soms geen grenzen te zijn, toch het gevoel van opgesloten in iets klein. Hij doet en zegt Zij zegt en voelt Hij smacht naar meer .. Maar niet genoeg voor haar Zij wil alles, waarschijnlijk te veel ...…

Hij Jij Wij Wat, wie, waar ? Ik weet niets meer, voel me raar. Twijfels, pijn, blij, verdriet Het willen lief hebben lukt me niet Proberen en dan maar doen Niet vals spelen, geen twee gezichten Eerlijk zeg je, dat is waar. Wij zijn, is wel een soort van zwaar Graag zien, graag gezien worden. Moet ik kiezen? Wat zal het worden…

Ik voel me leeg als een landschap Iedereen weet wat of wie ik ben, maar ik zelf heb geen idee. Alles vliegt rondom mij, ik sta stil, Ben als en landschap dat liggen blijft, ook al rijdt een trein voorbij. Zoveel gebeurd Mijn gedachten volgen niet Ik denk aan vroeger aan alles en aan de liefde die ik achter liet…

Daar, is waar ik hoor, is thuis. Daar, is liefde, zijn wij. Daar leef ik. Daar, ben ik mij.…

Vogels zingen met hun gefluit, de wind streelt over onze huid, het gras kriebelt mijn gezicht, de zon staart terwijl je naast me ligt. We verdwijnen in een veld, enkel de leegte telt, verborgen door een berg van grassprietjes en zand, neem jij me mee naar sprookjesland…

Wat is realiteit tijd gaat zo snel voorbij Ik kijk links rechts Duizenden dingen passeren mij Niet stilstaan Geen gedachten Ik zijn en tegelijk mij De toekomst overkomt mij…

Laat me rennen, ik ben ziek van stil zijn moe van het stil staan. Laat me zijn, wie ik wil. Laat me kiezen, wat ik zal doen. Ik kan fouten maken ... Ik zou verkeerd kunnen zijn ... Maar uiteindelijk, ben ik toch ik?…

Sneeuwvlokken dwarrelen, alles is bevroren Tranen worden ijs, stoppen met stromen Gevoelens blijven steken, zoals voetstappen in sneeuw Een winterlandschap vol vragen, daar ga ik heen…

Ik sta stil Zie zoveel problemen, geen die ik ervaar Ik ben veranderd, had me afgezonderd Maar jij trekt me terug naar het gevaar Want de tranen en pijn in je ogen laten me opnieuw verdriet geloven…

Deze nacht keek ik en zag sterren, jouw lach Eerst keek ik en zag niet verblind door verdriet Samen is simpel Samen is fijn Ik ben anders door bij jou te zijn…

Het begon als vrienden Toen ging het naar beste Daarna werd het meer Ik was gelukkig Maar het mocht niet Mijn stemmetje verjoeg je weer Je beloften van vrienden blijven Daar niets van gemerkt Vriendschap verdreven door liefde Vind je dat zelf niet erg?…

Gevangen tussen twee Allebei gelijk Allebei fout geen kans tot ontsnappen als je van beiden houdt…

Daar zijn ze weer twijfels Ze komen als zonneschijn Laten me in vragen Maken me onzeker Waarom?…

Nooit in sprookjes geloofd maar toen stond hij daar De prins waarvan het voelt dat ik hem al jaren ken Ik voel iets, ik word blij Alles is anders nu even de hoop geen ijsprinses meer te zijn Hoop snel verloren Ik geloof nu wel in sprookjes maar niet in een 'happy end'…

Wanneer stilte komt kom jij voorbij Als ik alleen ben ben jij in gedachten bij mij Dan voel ik verdriet Dan voel ik gemis en pijn Dan pas besef ik wat je betekende voor mij…

Bijna begint mijn leven, mijn nieuwe tijd Het is gedaan met vroeger, Klaar met toen voor altijd Nu telt enkel nog straks later de toekomst Het gene nooit geweten, een andere wereld voor mij…

Weg Ik ben weg Weg uit je hart Weg van je liefde Hij is daar Ik ben klaar, ondergewaardeerd, altijd de fout Logisch dat je niet meer van me houdt…

Tranen komen tranen stromen Zonder reden meer en meer Blij is dan weer eens verdwenen Zo gaat het elke keer…

Ik ben van ijs, maar smelt niet Ik voel geen warmte Niets voel ik, en toch ben ik jouw warmte jouw alles jouw prinses Noem me liever ijskoningin ...…

Wie is dat, die dat ik word? Ik ken haar niet Ik herken mij niet Waar ben ik? Wat doe ik? Wat heb ik gedaan?…

Ik voel iets, liefde en verdriet, maar geen verdriet om liefde. Ik mis iets, maar weet niet wat. Ik ben in de war voel tranen en ben blij Wat scheelt er met mij?…

Ik ben ik Bij jou ben ik mij Jij doet me lachen maakt me blij Jij bent mijn liefde en deze liefde verandert mij…