Alle inzendingen van Maarten

Ooit was er nog een poema opgedoken Waar komt men deze zomer nou weer mee? Drie letters in het gras bij Zierikzee Komkommertijd is blijkbaar aangebroken Omdat ik nu dit onderwerp belicht Is dit, ik geef het toe, een KUTgedicht…

Hoewel dit land mij steeds weer kan bekoren Valt wederom die brabbeltaal niet mee Van hasta, habla, blabla tot olé En ook die scherpe si-klank kwelt mijn oren Geef mij maar Nederlands, dat klinkt vertrouwd Ik krijg het hier helaas van Spaans benauwd…

Ze konden deze vondsten niet verklaren Romeinse schoenen van extreem formaat De wetenschappers wisten zich geen raad Ikzelf weet wél van wie die stappers waren... Zo'n megagrote schoen, vermoed ik dus Was vast van Keizer Pipo Claunius…

Als heel die NAVO-top is aangeschoven Dan gaat Den Haag op slot, het luchtruim dicht De strengste protocollen zijn verplicht Zelfs onze Rutte moet eraan geloven Hoewel hij het aanvankelijk maar niets vond Rijdt Mark straks op een kogelvrije fiets rond…

We zien hem opnieuw op zijn motorfiets scheuren Hij rent zich weer rot, voor gevaar op de vlucht En haalt capriolen uit hoog in de lucht De wereld vergaan? Dat laat Tom niet gebeuren Weer boordevol actie, explosies en schieten Dat Mission Predictable was weer genieten…

Er zijn veel ballen: kleurrijk, groot en klein Voor pingpong, tennis, hockey, voet- en handbal Je kent ook de biljartbal en de strandbal Ik denk dat er wel duizend ballen zijn En na een uitje vol baldadig handwerk Heeft Groningen zelfs ballen met een brandmerk…

Patrijspaté, foie gras of sushi maki Vergeet die magnum Piper-Heidsieck niet Schrijf zelf een vers, verras haar met een lied En chippendales die dansen in hun nakie Dus zoon of dochter, dit is hoe het moet Verwen vandaag je moedertje maar goed…

Mijn Koningsdag was heftig, mag je weten In feloranje feestpak uitgedost De hele dag uitbundig rondgehost Een versje schrijven was ik dus vergeten Gelukkig kon ik gister half bezopen Dit snelsonnet nog op de vrijmarkt kopen…

Ik heb voor Tata Steel geen centje achting Van stikstof, CO2 tot kwik en lood Hun uitstoot is al jaren veel te groot Een smerig staaltje van milieuverkrachting Maar deze lozing zal ik niet verwensen De uitstoot van zo'n 1600 mensen De mensen die hun baan nu gaan verliezen Die hebben juist geluk, is mijn idee Ze werken niet meer aan vervuiling…

Een skiër werd nerveus van hoge toppen En stond te trillen bovenaan de schans Door hoogtevrees had hij geen schijn van kans Ooit moest hij ook als wedstrijdsurfer stoppen Toen kreeg hij bij het zien van al die boards Geregeld last van flinke plankenkoorts…

In Utrecht krijgt het bord Prins Bernhardlaan Een informatiecode om te scannen Zo leer je Bernards nazitijdperk kennen Zijn NSDAP-kaart toont dat aan Die code hangt op best wel hoge plekken Je moet daarvoor je rechterarm goed strekken…

Een everzwijn, drie vossen en een schaap En zelfs de buurvrouw met haar kopje suiker Toch was het slechts bedoeld voor één gebruiker: Mijn eigenwijze lapjeskater Jaap Ik heb misschien, wanneer je mij het vraagt, Dat kattenluikje iets te groot gezaagd…

La la la la la la la la la la La la la la la la la la la la La la la la la la la la la la La la la la la la la la la la Een boodschap die ons zeker bij zal blijven Het is een vak zo'n fraaie songtekst schrijven…

Een linke speeltuinvondst uit WO II Wel 176 granaten Een arsenaal dat achter was gelaten Geruimd nu door de Britse EOD Ze moesten naar het zwembad bovendien Daar waren ook veel bommetjes gezien…

Mijn zonen kwamen zomaar naar beneden Ik had ze al in weken niet gezien De griep wellicht? Of uitdroging misschien? Het bleek een nog veel ernstigere reden Voor mij als vader is het een bekoring Zo'n wereldwijde gamersnetwerkstoring…

Ik sla de bal en rochel als een otter Mijn vrouw loopt ook te blaffen op de baan Nog 18 holes met hoge koorts te gaan Het putten gaat gepaard met flink gesnotter Zo staan wij op de green met zere kelen Ons jaarlijks potje griepgolf uit te spelen…

Zo snel er bij de Spelen werd gerend Gefietst, gezeild, gekanood en gezwommen Zo snel al die medailles niet meer glommen Verroest! Zo'n roestrecord is ongekend Tja, Frans metaal was nooit van hoog niveau Dat zie ik elke dag aan mijn Peugeot…

De kat begint benauwend te miauwen Mijn dochter sluit zich op in de wc Mijn vrouw belt al bij voorbaat 112 Bespeur ik hier een niet zo groot vertrouwen? Daar sta ik met m'n batterij aan tangen Ik ga een leertje in de kraan vervangen…

Eerst hielp hij Donald Trump te triomferen Nu wroet hij in de Duitse politiek En steunt een radicale rechtse kliek Ik boycot Elon Musk, dat zal hem leren Mijn Tesla doe ik weg, ik ga wel lopen En zal geen Axe Musk bodyspray meer kopen…

Mijn zolderkamer tocht uit duizend kieren Die kou is niet zo erg maar dat geluid! Het jonge stel hiernaast leeft zich graag uit Ik hoor ze heel de nacht hun liefde vieren Vandaar dat ik vandaag maar iets aparts kocht: Zo'n extra dikke tochtstrip tegen hartstocht…

Een ezel met iets kribbigs in zijn stem Zei: vliegjes in mijn water doen me niks Noch zand of haren in mijn havermix Maar dit gaat hier te ver in Bethlehem Je snapt dat ik van schrik haast door de vloer zak Er ligt een krijsend kindje in mijn voerbak…

het zijn zulke vreemde tijden de dag verliest zich al vroeg in schemer terwijl bloemen zich verdringen in te kleine tuinen iets verderop loopt de jongen met het zuivere hart maar met een getekende grijns onverstaanbaar door de nieuwbouwwijk waar mensen als zwaluwen hun huizen binnen vliegen omgeven door geuren van vijf uur -------------…

tussenstation nu een hoeveelheid kou om in over te stappen op Nijmegen schutsluis tussen huis en huis tand op een tandwiel maar in vertraagder opgenomen dagen was die koude louterende grensformaliteit inwijdingsplechtigheid onheil rondom het Heilsfeit klaagmuur tussen trein en drempel het neon- gotische station en een rijtje heilige…

haar luiheid toont de zee pas onder de min twee haar golven komen dan tot rust bevroren deining kust de kust…

Ze braken het bos af: boom voor boom gingen ze tegen de grond, de dennen. Zo klein als ik was keek ik plotseling doodgewoon over hen heen. In het nieuwe licht rezen wijken op, wegen kwamen en gingen overal naar toe. Die sloeg ik dan ook in. De bomen achterna. ------------------------------- uit: 'Weg, wegen', 1985.…

We maken ons om veel dingen druk, die nodig zijn voor ons vermeend geluk, we stomm'len haastig door de wereld, 't leven, en trappen, wat begon te bloeien, stuk. ------------------------------------------ uit: Wij en Gij (kwatrijnen) (1947)…

vaker kan mijn fiets mijn handen aan het stuur niet missen dan dat ik met jou hand in hand loop tijdens schemeringen en we beiden verbonden zijn door de kortste ketting hoe vaak zou mijn wijsvinger op een lichtknop hebben gedrukt? dagelijks worden talrijke handelingen verricht door het mechaniek der ledematen terwijl onze gedachten elders…

Het verleden en de jeugd nu eindelijk afgelegd. De toekomst evenredig bijgesteld. Zal ik dan maar beginnen te leven? Je haalt je een verhaal in je hoofd waarin geloofd wordt, en dat in de tegenwoordige tijd verteld. Ten slotte is het allemaal net echt. Inademen, uitademen, hinderlijk eenvoudig, een autonome zenuwtrek. Dat heb ik toch maar…

In dit land is zo veel vochte lucht die angstige gebouwen plat op de grond drukt, zelfs in de stad. Zo weinig ruimte dat bedilzucht de mond vult met dikke tong. Diensten herkauwen een taaie norm van vormgeving en voorschrift alsof een aardbeving elke maandag verstoort. Huizen worden tot woningen omgetekend in broodpudding opgediend na de maaltijd…

Was ik maar een échte Zwaaiend in de wind Huppelend met vlechten Onbezonnen als een kind. De zon mijn bestaansrecht Kruin door stralen bemind. Grenzen voor mij verlegd Nu word ik niet getint. Mij is ontnomen het plezier Verruild voor kilte van cipiers Slecht zijn ze, slecht tot op het bot Trekken de kroon van mijn kop Opgesloten in een…