Ze braken het bos
af: boom voor boom
gingen ze tegen de grond,
de dennen.
Zo klein als ik was
keek ik plotseling
doodgewoon over hen heen.
In het nieuwe licht rezen
wijken op, wegen kwamen
en gingen overal naar toe.
Die sloeg ik dan ook in.
De bomen achterna.
-------------------------------
uit: 'Weg, wegen', 1985.…
Het verleden en de jeugd
nu eindelijk afgelegd.
De toekomst evenredig
bijgesteld. Zal ik dan maar
beginnen
te leven? Je haalt je een verhaal
in je hoofd waarin geloofd wordt, en dat
in de tegenwoordige tijd verteld.
Ten slotte is het allemaal
net echt.
Inademen, uitademen,
hinderlijk eenvoudig, een autonome
zenuwtrek. Dat heb ik toch maar…
In dit land is zo veel vochte lucht
die angstige gebouwen plat op de grond
drukt, zelfs in de stad. Zo weinig ruimte
dat bedilzucht de mond vult met dikke tong.
Diensten herkauwen een taaie norm
van vormgeving en voorschrift alsof
een aardbeving elke maandag verstoort.
Huizen worden tot woningen omgetekend
in broodpudding opgediend na de maaltijd…
Iemand is een verre stem
in een doos niet meer, een sterke hand
niet meer of een te strak gestrikte
schoen, een doorgestikt overhemd, iemand is
een niet verwijderde gemiste oproep
nog misschien, een ingeslikt signaal
dat trilt van een bericht, iemand is
zo te zien zo uit je telefoon,
je kunt bellen wat je wilt
of me nog meer vertellen
--…
Alles ligt klaar voor de wandelaar
De beek langs de weg, het seinhuis
het te smalle trottoir als gedachten
die je ontmoet en dan de jouwe
noemt, ook zonder kaart liggen ze daar
en wie de deur uitgaat ziet ze haast
voor ze ons omhelzen en wij denken
dat wij het doen terwijl de bomen minzaam
zwaaien. En wij doen het soms
maar meestal denkt het…
Ik kan veel
ik kan winkelend publiek laten lopen
ze zelfs laten marcheren - door stompende muziek
in hun buik te programmeren ik kan boodschappen
leggen in hun winkelwagentje dat dakloos na sluitingstijd
op straat is geparkeerd
en ik kan roofvogels uit de stad amuseren
met poezemuizen nagemaakt van spelen verfomfaaid
- gewapende scholieren hun…