Alle inzendingen van Maja Reinderman

diep gebed in lagen ratio schuilt het heidens bijgeloof redeloze troost van vaste rituelen wensen wint van weten ware wanhoop: het gebed der ongelovigen…

Liefde op het eerste gezicht... Ik geloofde niet dat het bestond maar al op de eerste dag dat ik je zag was ik op slag verliefd op jou. Wat ben je mooi! Zwartfluwelen ogen, lippen honingzoet, je haar een donker persianer van het zachtste soort en een koffiebruine huid. Steeds als ik je,soms na onbehaaglijk onverdraaglijk lange…

de tuin een winterse volière waar de vrijheid strakblauw boven hangt spreeuwen op en rond de waslijn met het vastgeknijperd pindamaal mussen, merels - op de muur, in de wilg, de coniferen - wachtend op hun beurt in de kamer voor het raam likkebaardt de kat…

Hou op, ik heb je wel gehoord Je brult alsof je wordt vermoord Jij hongerlap Kom hier en les je barre dorst Nu lig je vredig aan mijn borst Da's moederschap Stel dat je wiegje elders stond Dat Pappie vechten moest aan 't front Hoe zou dat zijn? Kanongebulder dat nooit zwijgt En jij en ik worden bedreigd Door mag're Hein Of als de honger…

Wat schreef ik graag een schrijnend vers vol smartelijke wanhoop en hopeloze hunkering; wat liet ik graag gevoelens overstromen, dichtend over 't onbereikbare; wat legd' ik graag mijn ziel in woorden bloot voor hem die ik niet krijgen kan; maar 'k heb geen toegang tot de goudmijn van 't gebroken hart; in mijn poëtisch keukentje…

fossiele resten van de wonden aan mijn ziel als scherpgekante stenen wachtend op de balsem der erosie ijskristallen snakkend naar het vuur dat ik zelf niet stoken kan gletsjer die geen waterval kan zijn ongeschreide tranen doen het meeste pijn…

Ik kies het ruime schuimende sop van synthetisch oceaanfris. Mijn huid en geest ontspannen zich in liters golvend geurgenot. Even denk ik niet aan verre medemensen verstoken van 't bacterievrije baad- en drinkgenot…

Waar het land uit zee ontsproot, waar men niet de ogen stoot maar tot verzien wordt genood; waar de wind nog vrijuit waait, wasgoed aan de lijnen zwaait, zonlicht blauwe broeken aait; waar men ruimtelijk geniet, 't platste platteland beziet, 't allerhollandste gebied; waar nog menig monument als historisch element spreekt van vroeger…

voor 't vegetarisch feestmaal liet ik een etmaal lang kikkererwten weken en pruimedanten wellen maar na het koken bleken pruimedanten die kikkererwten vergezellen niet te pruimen zinloos geweld…

Wie vindt nog poëzie in de prozaïsch rechte lijnen van poldervaart en polderweg? Waar romantiek moet wijken voor de wetten van 't verstand; de kortste weg meandert niet. Wie vindt nog schoonheid in dit nuchter land, getekend met een liniaal? Ik! rechtlijnig in denken en doen, rechtlijnig van figuur. Het vleesgeworden poldermodel…

Gestolde dromen uit mijn kindertijd Nu tastbaar maar toch onbereikbaar Een plotseling besef dat wonden openrijt Ik leed te veel aan weggooiwoede Vernielde poppenspul in koelen bloede Enkel mijn dromen bleken onverslijtbaar…

onder een korst van aangepastheid wemelen de wanen ongehoorde stemmen geven tegenstrijdige bevelen in een onderhuidse hel van onbenoemde angsten heerst de zwarte chaos uit de krater van de hersenpan erupteert de gloeiend hete woordenbrij gestolde hersenspinsels: het gedicht…

in hun aanwezigheid draag ik een manteltje van onbehagen woorden die afwezigen kwaadmoedig bespotten andermans muizenmankementen worden opgeblazen tot olifantsproporties mijn manteltje knelt onbehaaglijk, onverdraaglijk na mijn vertrek ben ik, afwezig, weerloos, aan de beurt…

Het was zo'n matte maandagmorgen De lucht hing laag en dreinde Ik liep op straat en druilde mee Een fietser zoefde zachtjes langs en naderde een bocht. Waaraan zag ik dat hij een vreemd'ling was? Aan de ranke rechte rug, de glimmend opgepoetste iets te hoge herenfiets, de ijsmuts op de ebbenhouten kop? Ik glimlachte; dat hij geen…

Als de laatste dennennaald verwijderd is van 't kamerbreed en het sprookjes-sneeuwtapijt verworden is tot modderkleed, als romantisch kaarsgeflonker vlekken naliet op 't dressoir en de geur van oliebollen hangt in 't hele huis nog zwaar, als door vuurwerk vingerloze handen alle zijn verbonden en de dodelijk verschrikte poes is toch teruggevonden…