Alle inzendingen van Marcus Meijer

Hoezo? Jij kan toch niet voor mij sterven. Hoezo? Ik sterf mijn hele leven al voor jou.…

Twee dingen herinner ik me van mijn moeder. Zij kon breien en tv kijken tegelijk. Truien en kunstschaatsen. Burda breipatronen gratis en Sjoukje Dijkstra. En als zij las tikte haar wijsvinger Onrustig tegen haar bovenlip Als wilde die zeggen: ‘hallo, kunnen wij niet beter breien en tv kijken’.…

Ik liep naast je rechtop, trots, door de laan aan de zonkant langzaam, je kon nog niet zo snel en je zei dat wij samen zouden gaan vanmiddag en ik heb op je gewacht ik hoorde je lachen met anderen en ik wist het zeker jij zou komen wij zouden gaan want jij had dat gezegd wij, jij en ik, samen, vanmiddag Ik heb zo lang op je gewacht…

vraag me niet waarom ik huil ik huil daarom daarom is geen reden geen reden dat ik huil dat ik huil vraag me niet waarom…

Je hebt nu wel twee dezelfde sokken aan. Wanneer niet? Toen niet. Toen op het terras met A je had toen twee verschillende sokken aan ik vond dat een goed teken, maar vraag me niet waarvan Waarvan? Al sla je me dood, maar wel een teken. Je spreekt poëzie Poëzie is om te spreken, dat is een openslaande porte-brisée deur De hele…

blijven slapen lekker blijven slapen de hele avond de hele nacht de hele ochtend en draai je nog eens om waarom de middag ook niet diep onder de deken onder de maan onder de zon de wereld buiten en jij die mij nooit meer wil zien laat staan binnenkomen buiten met de wereld met de zon met de maan de hele middag avond nacht ochtend…

ze straalde als de zon toen ik haar voor het eerst ontmoette en in haar omhelzing smolt ik als een sneeuwpop wellicht een tikkeltje jaloers wat al te bang dat zij mij zou bedriegen - maar ik wil haar echt met niemand delen - heb ik haar in de kelder opgesloten daar werd ze bleek en trillerig van en later zwart en zo onsamenhangend nu weigert…

Agamemnon zingt Elektra en sterft niet van euforie oog om oog met het levenloze lichaam van haar moeder verkreukeld aan haar voeten maar in het vacuüm van het besef dat haat waar wraaklust zich mee voedt liefde in verwarring is ontploft haar hart…

Zij keek mij als een zwerfhond aan waartegen ik gezegd had dattie lief was. Kauwgom is aan mij niet besteed ik houd niet van kleverige dingen en ben zuinig op mijn tanden zij zijn er klaar voor en wachten vroeg of laat komt er wel weer een strot langs om af te bijten liefst voor de ergste honger. Mijn dubbele tong weet niets van prins…

Zoals zwaartekracht geen kracht is en continue tijd illusie is het fort benoemd als ik van eigen makelij: gestolde levenslust in vergelijking. Buiten dat veilig kader - en waarom zou het veilig moeten zijn - de handen zonder houvast leeg en vierend in het open veld blijk ik de ander…

Al zou ik willen vergeten de wind fluistert de bomen ruisen de huizen, zelfs de huizen… hoe je op je tenen jouw lippen de mijne jouw lichaam tegen en nooit was ik lichter mijn naam vergeten sprakeloos je mond losgescheurd op je eigen benen gaan staan je eigen weg gegaan en ik hier naamloos woordeloos zwaar van het verlangen…