met open dak rijden wij op de kust af
met open geest nemen wij de tijd op
in ons bewustzijn
ons bestaan is op een hoogtepunt
iedereen is nog onwetend
sommigen weten al wat de kleuren betekenen
kunnen berekenen de cijfers van leven
daar de kust
jij kust me
gekko
de zee
ons origineel stekkie
een plek van rust en bewust bestaan
de drang op…
het geluid komt dichterbij
dichtbij in vorm van gezoem
wat zal het zijn
een bij
die kan eigenlijk niet vliegen
volgens wetten in aerodynamisch letters
de mug mischien
nee die komt altijd na half tien
de zoem der geweten
dat lijkt jou te hebben ontweken
maar waken de wachters wel
er is toch een verband
tussen hemel en hel
gevallen om weer…
toen je afscheid nam
was je op de vlucht
waarheid verstopt
doel mislukt
lopen in de spinselnacht
hak geluid weerkaatst
echo op asfalt
terug val
of antwoord
laat me vallen
ontwaak in mij
je maakt me kapot
maar toch voelt het goed
jou haat maakt mij zelfs blij
verlaat spinselstaat
ga mee
het is laat
elf uur elf
hoe lang
moet het bloed…
al zo lang zijn jij en ik een
niemand zo hard
zo gemeen
maar toch zijn wij een
zou je graag vergeten in de nacht
samen met al de ellende
die jij naar me toe bracht
jou kleur is altijd wit
en men rookt of snuift
ja witte sloper
doel op jou
verloor het werk
en vrouw
witte sloper ben u trouw
al laat de portemonnee het niet toe
het gevoel…
Agamemnon
zingt Elektra
en sterft niet van euforie
oog om oog met het levenloze lichaam
van haar moeder verkreukeld aan haar voeten
maar in het vacuüm van het besef
dat haat
waar wraaklust zich mee voedt
liefde in verwarring is
ontploft haar hart…
Zij keek mij als een zwerfhond aan
waartegen ik gezegd had dattie lief was.
Kauwgom is aan mij niet besteed ik houd niet
van kleverige dingen en ben zuinig op mijn tanden
zij zijn er klaar voor en wachten vroeg of laat
komt er wel weer een strot langs om af te bijten
liefst voor de ergste honger.
Mijn dubbele tong weet niets
van prins…
Zoals zwaartekracht geen kracht is
en continue tijd illusie
is het fort benoemd als ik van eigen makelij:
gestolde levenslust in vergelijking.
Buiten dat veilig kader
- en waarom zou het veilig moeten zijn -
de handen zonder houvast leeg
en vierend in het open veld
blijk ik de ander…
Al zou ik willen vergeten
de wind fluistert
de bomen ruisen
de huizen, zelfs de huizen…
hoe je op je tenen
jouw lippen
de mijne
jouw lichaam
tegen
en nooit was ik lichter
mijn naam vergeten
sprakeloos
je mond
losgescheurd
op je eigen benen
gaan staan
je eigen weg
gegaan
en ik hier
naamloos
woordeloos
zwaar van het verlangen…
488
Bezig met laden