Alle inzendingen van Maria Wassermann

Ik zie een uitweg, althans dat denk ik. Een uitweg uit het alledaagse. Ik vind de moed, althans dat hoop ik. De moed die nodig is voor een nieuwe start. Ik denk dat ik, maar ik weet niet zeker, het risico zal nemen. Ik geloof dat ik, dat hoop ik echt, herboren kan worden. Nooit meer omkijken naar het verleden.…

Hoe lang kan een afgezette koning blijven regeren? Op deze vraag geeft men geen antwoord. Als ik vertrek, waarom blijf jij mij dan commanderen? Jij zwijgt en kijkt, schuw uit je ogen, op mij neer. Diep van binnen weet ik waarom. Omdat jij het zo gewend bent, Omdat jij het mij en jezelf hebt aangeleerd, Omdat ik het schijnbaar toe moet laten…

Hoeveel houdt u van een gedachte? Meer dan van een levend mens? Hoeveel eert u een waanbeeld? Meer dan alle prestaties van alle personen om u heen? Hoelang blijf ik voor u een schim? Hoelang blijf u mij nou negeren? Hoelang moet ik blijven bidden, tot dat u mij ook zal eren?…

Vechten moet ik, vechten zal ik Strevend naar een onhaalbaar ideaal Spreken moet ik, spreken zal ik Ik hoop om gehoord te worden Hopen blijf ik Mijn daden spreken voor zich Zij vloeien uit mijn doel, zij vloeien uit mijn geweten Rechten heb ik, plichten heb ik Zolang ik leef, ik zweer bij God Ik zal vechten totdat er vrede komt…

Mijn ziel is gevangen in een duistere grot In het labyrint zoek ik een uitweg Maar ik dol maar rond Ik zie het licht en voel de warmte Een innerlijke stem wijst mij de weg Maar ik wil niets zien, ik wil niet luisteren En ik blijf maar dwalen In die koude, eenzame, donkere grot…

Ik wacht op iets nieuws, wacht op iets anders, iets beters Ik wacht, weet niet hoelang ik al wacht, weet niet hoelang ik nog moet wachten Mijn gedachten wisselen af, verlangens vervagen, veranderen, verdwijnen en worden vervangen Ik wacht, maar ik weet niet waarop ik wacht Ik wacht, maar ik weet niet op wie ik wacht…

Haastig raast een trein voorbij. Over het dak vliegen straaljagers en bommenwerpers. Hele dorpen worden verwoest. In de dorpen waar nog mensen leven, Grijpt het Kwaad de macht. Vrouwen en meisjes worden verminkt en verkracht. Kinderen gekruisigd en mannen onthoofd of levend verbrand. Er vinden openbare lijfstraffen en executies plaats.…

Ik ken geen plek, waar ik kan schuilen Ik weet niet waar ik veilig ben Ik weet niet hoe ik mij moet gedragen Ik weet niet of ik mag zijn wie ik ben De mens wilt orde, de mens wilt tucht. De staat wilt gelijkheid onder zijn burgers. Massa en uniformiteit De burger, echter, wilt iets anders. Hij streeft naar individualisme en zeggenschap…

Een trein raast met grote snelheid het landschap voorbij Achter het raam staart een meisje In gedachten verzonken Op de achtergrond klinken stemmen en het gerinkel van mobiele telefoons Het is niet meer wat het was, Het zal nooit meer terugkomen De stad is een machine Onpersoonlijk en dynamisch Men weet één ding zeker: 'We leven…

Als kind liep ik door de straten van de oude stad En bezocht ik De tempel van het verleden Ik herinner me dat Oude mensen naar het altaar stapten Om hun schepper te eren, zij baden, smeekten en dankten in vreemde talen die ik toen nog niet verstond. Nu begrijp ik wat ze wilden, Nu versta ik de vreemde talen Nu loop ik door die oude…

Ik ben zo bang voor de gevolgen, Maar ik wil weg Ik vrees de toekomst, het onbekende, Maar het lijden van dit moment is voor mij ondragelijk Ik spaar mijn moed en mijn krachten Ik zet de daad bij het woord Ik beloof je dat we gaan scheiden Ik heb mijn koffers al ingepakt…

Ik heb nooit de grond onder mijn voeten gevoeld Ik heb nooit hevig naar iets verlangd Ik bleef maar dwalen, de wind was mijn gids en reisgenoot Geen land was mijn land Geen stad schonk mij vertrouwen Ik heb nooit op mijn medemens kunnen bouwen, totdat ik jou zag Nu kan ik mijzelf huisvesten op een plek Nu kan ik mijn doel nastreven…

Een koud gevoel dat zich in de menselijke ziel verborgen houdt Een gevoel van walging, van argwaan en van zelfhaat Een koud gevoel dat zich verbergt in de schaduw van eer, trots en glorie Een gevoel dat onzichtbaar wil zijn, maar dat niet is Een koud gevoel van onmacht, dat de macht over de meester neemt Een gevoel dat ontstaat, wanneer…

Ik ben moe Moe van het feit dat Ik mijzelf moet verdedigen Moe van het feit dat Ik anders word aangekeken en aangesproken Moe van het feit dat ik niet kan vechten, te laf Of wel ga vechten, te agressief Moe van het feit Dat mensen niet willen zien wie ik eigenlijk ben, of wie mijn broeders zijn Moe van het feit Dat ik een…

Hoe lang zou ik nog van je houden? Dat weet ik niet. Hoe lang zal jij mij nog vermaken? Dat weet ik ook niet. Hoe lang blijven wij nog bij elkaar? Het hele leven is onzeker. Hoe lang blijf jij nog een egoïst! Zolang ik leef.…

Ik vraag mij af waarom je daar staat, waarom je staat te mopperen Ik vraag mij af waarom je naar mij staart met een afkeurende blik Ik vraag mij af waarom je zo op mij let, op mijn woorden, op mijn brieven en of ik wel de juiste weg afsla Ik vraag aan jou 'Waarom zijn wij getrouwd?'…

Ik had een droom Over een sjaal, die waaide weg Over een schreeuw, die weerklonk Over golven, die het zand overspoelden Over een zee die ruiste Ik had een droom Over bloemen, die geurden Over dieren, die dronken Over paden die elkaar kruisten Ik had een droom Over twee mooie ogen Over een vriendelijke lach Over een liefdeskus…

Ik wil liefhebben, Ik weet niet wie, ik weet niet hoe Ik wil getroost worden, Ik mag niet huilen, ik mag niet zwak zijn Ik wil schreeuwen, ik wil slaan Ik ben als een wild dier, die woedend in zijn kooi zit en wacht om uit te breken Ik wordt getreiterd, ik word verlamd Men is bang voor mij, Ik word opgesloten in een gesticht…

Fantasieloze kinderen, dwalend door het leven, lijken de moed al te hebben opgegeven Fantasieloze kinderen, als eeuwige toeristen, dwalend door hun eigen stad Ze verdwalen, ze vergeten de weg. Alleen kunnen ze geen stap ondernemen, ze zoeken altijd naar een helpende hand Fantasieloze kinderen verdwijnen langzaam in ’t zand…

Nooit gedacht dat ik zou wensen, dat ik een ander zou willen zijn. Nooit gedacht dat ik zou wensen, dat ik andere gedachten had. Nooit dat mijn herinneringen, mij zo zouden irriteren. Nooit gedacht dat ik zou willen, dat ik iemand anders was.…