geestelijk uitgeput
een zoveelste aderlating
uw vinger drukt mijn gezicht
bijna stuk
omringd door ziekelijk wit
uw handelingen uit angst
egocentrisch vernietigingsdrang
ik ben u bang
u smeekt ik fluister
en blijf een door ademhalen
wachtend u zult bedaren
bloedvriend dag en nacht
jackhals van het duister…
ik fiets een dijk
aan weerszijden de zee
waarvan de golven hoorbaar
beiden kanten de helling
aan slaan
zijwaarts duwt mij de wind
de handen stevig aan het stuur
trap ik de pedalen
die niet vloeiend draaien
vanwege een knik ik druk zwaarder
door mijn voet en schiet dan
even in het luchtledige enzovoort
en telkens waait mij een harde wind…
oh heer en meester
vergeeft mij mijn zonden
ik bega
gekweld zij die kwellen
een groot schuldig geweten
ik onderga
daden mijn ondeugd
onheilsgebaren
beslecht uw paden
ik loop
genadeloos vlam ik vuur
mijn vingers tot blaren
beklemd de dag des oordeels
ik neem verantwoording
geteisterd mijn ziel
want toegestaan mijn voordeel…