En zie
netgedicht
En zie de lichtval op mijn handen
hoe zij breekt op heldere snaren
De aarde strak, haar vezels trillend
een lied dat echoot in verborgen wonden
Geklank van helden, stil en stervend
verstrooid als korrels in de tijd
Hun schaduwen dansen, vaag getekend
schimmen in het avondlicht
Beelden kloppen, ijl van dromen
gedachten stromen als gesmolten…