Alle inzendingen van Marion

ze beweerden dat het leven een toverbal zou zijn voorzichtig lik ik het zoete rood geel en groen volgen opeens wordt alles grijs in mijn mond bah, wat vies de kikkerprins sabbelt op een gouden knikker…

op woensdag gaan we samen naar de bieb met mama en met beer we halen dan een prentenboek met heel veel mooie plaatjes papa brengt mij altijd naar bed hij leest voor uit het boek samen zingen we een liedje hij knuffelt mij en lacht beertje bromt zacht: kusje…

er was eens een man die zich vervreemd voelde bij de koppenwinkel had hij zijn oude hoofd af laten schroeven omdat hij jong wilde zijn de mensen lachten hem uit het was ook geen gezicht zo'n krakerig kreukellijf met een uitgestreken snoet na een jaar keerde hij terug vroeg om zijn eigen gezicht dat was echter al verkocht aan een rondreizend…

een ridder van twee jaar staat na zijn speurtocht stralend voor me een afgerukte bloem in zijn rechter knuistje “is voor Oma”…

de vele regen bracht iets moois we zagen het in Dwingeloo dwalend door bossen en heide zagen wij de paarse pracht kochten ook nog een potje honing…

er komen zeker dagen dat het mée laten stromen niet mijn koers zal zijn ik wil mij verzetten bij de eerste tekenen van ontrouw aan mijzelf zal de lucht betrekken krimpt de zon in mij zal ik moedig kunnen zijn niet schuilen in een bunker? de storm van verandering vraagt om standvastig zijn…

juli stroop ik af als nat en klam vel de zon verhulde zich in lange grijze dagen mijn armen reiken naar zonneloomheid overvloed van trage uren waarin ik zalig niets doe 's avonds onder de plataan zal ik sterren tellen…

de waanzin groeit ongezien in zijn hoofd als een grommende vulkaan na jaren ontploft hij in een offensief van dodelijke haat de zee kleurt rood door vermoorde kinderen die het leven omarmden…

schrille protestklanken schetteren hard: Tubataks, Tuut, Bàaah, Taks glimmende instrumenten ta-ra-ra-boem-di-ee lokken mensen in de straat achter honderdjarig vaandel loopt voltallige fanfare tambour maître slaat de maat…

plataanbladeren wuiven een nieuwe dag met speelse groet eenvoud van leven met een zondagochtendei op een bruine boterham in mijn ochtendjas kijk ik naar buiten en zie dat het goed is…

zelfs áchter prikkeldraad ben je als toeschouwer niet meer veilig voor de ultieme foto van de Tour zwenken zwalkers in wielen zal een tetanusprik van Hoogerland weer in de trui helpen?…

moerasgeesten met kwalijke dampen klampen zich vast hun sliertige tentakels kronkelen door gewoel van nachtelijk draaien oude spoken kruipen grijnzend uit een kast gedachtengroef kreunt…

ze lijkt een peinzend meisje ik vraag me af: wat doet ze hier weet je nog niet dat Engelen hun vleugels invouwen als een mens hen nodig heeft ze dimmen hun immense licht; te veel voor mensenogen…

Tienduizend tegen tweehonderd ------Een stoet in een zee Flessen vol haat -------Bloemen van hoop Vingers voor ‘fuck’ -------Handen van samen Schreeuw van ontkenning -------Eenvoud van zijn Ik gooi met planten en stenen --------Ik toon je mijn hart Dood aan de bedreiging --------Gun mij mijn bestaan Ik ben bang --------Onthef…

het duizelt mij als ik aan Karma denk onzichtbare draden van ooit ervaren levens steeds weer opnieuw dat draaiend rad waar ik in onwetendheid mijzelf gebonden weet kiekeboe zegt de ooievaar klap eens in je handjes…

een meerminvrouwe zoekt naar woorden in de woordenbron Melusine verwacht haar in haar ware gedaante duikt zij met voelende vinnen in een diepe poel de maan kust haar schouders als zij weer oprijst bomen staan beschermend rond bewogen water…

het wilde groeien van de meimaand heeft alles groen getooid fruitbloembloesem is bevrucht door gonzend bijenvolk appels en peren komen later weelde is zichtbaar overvloed van kleur de zomerzwaluw vliegt…

groen gelazuurd kijkt hij mij aan een Zweedse kikkerprins hij is zo zoet ik krijg zo'n zin om in hem te bijten in een versierde doos neem ik hem mee uit de Konditori…

vraag niet om tranen ze komen vanzelf emmers heb ik tot de rand gedruppeld gejankt, gekrijt geweend en wat niet al net als ik dacht het is voorbij kwam er opnieuw een zwarte wolk keukenrollen heb ik vol gesnotterd schoongespoeld ben ik van top tot teen hè, hè, dat lucht op…

nog steeds herken ik ze mensen, die zwalken geknakt door ondragelijkheid zware energie heb ik gegeten mijn cellen schreeuwden tanden knarsten door zoveel duisternis bijna gaf ik op houvast was verdwenen ik draaide mij om keek mijn angst aan zag dat hij liefde is…

de formulierenmaffia stelt steeds die vraag natuurlijk ken ik al jaren mijn geboortedatum als ik niet antwoord word ik bestempeld ben een verkeerd persoon bij alle loketten er wordt al gewerkt aan sierlijke oormerken opsporing verzocht kan dan naar huis gaan verder komen er ook nog onderhuidse implantaten aangebracht bij verse babies…

hoe ging het ook weer dat kinderliedje uit de oude doos over twee emmertjes water dat uit de dorpspomp kwam voor drinken en de was miljoenen mensen sterven nog in deze tijd door gebrek hieraan vervuilde rivieren onvoldoende sanitair zuiver water is daar niet…

vijf reeën snellen in sierlijke rij door Duunse Landen hun silhouetten verspringen vluchtig naar nevelige verte kleine bosschages om in te schuilen een veilig toevluchtsoord…

de kersenbloesem is geknakt door diepe rouw in een Japanse lente een bij zoemt vergeefs waar is zoete honing? ginds daalt hij neer voor nectar in papavers…

in mijn kamer staat een tas van waterdicht vouwkarton met een bosje tulpen na verlepping van de bloemen zie ik mogelijkheden als damesplaspuutje voortaan in de file houd ik bij watersnood mijn bodem droog…

opnieuw ben ik geschokt door de TV beelden van Christchurch in het hart van de stad beeft de kathedraal haar toren is ingestort wat is de reden dat mensen juist op die plek hun dood vinden? een jaar geleden zat ik daar in de zon onwetend van nu…

er waren eens twee tuinkabouters zij hadden malkander zo lief ze droomden van bloemen en bijtjes foei, zij had een rode muts bah, hij had een blauwe wat je zegt, foute boel hij woonde in 2 B, zij in not 2 B twee buurten met haat en doodslag waar velen gingen "scherven" Gnomeo & Juliet zochten asiel in het land van de paarse mutsen…

soms hoor ik korrels specie schuiven tussen de stenen van buitenmuren vooral 's nachts maken ze lawaai in het duister schuifel ik op zoek naar sluimering…

de theemeester zoekt zorgvuldig blaadjes uit in het gekookte water komt de essentie vrij van geur en smaak nauwlettend kijkt hij naar zijn welkome gast soms zijn tien druppels toereikend voor de dorst méer zal hij niet schenken…

hij hangt niet op de haak waar ligt ie toch de huissleutel? inmiddels schrik ik niet vraag welke broek je aanhad vandaag beteuterd toon je mij de vindplaats van deze dag: je ochtendjas…