Wat is een dag,een jaar, een mensenleven
Wie weet, waarheen de wolken dwalen
En wat de nieuwe morgen brengt?
Alle vogels zingen van de jongste lente
Maar Gij, zonder uur of schaduw
Gij die nimmer wederkeert...
Ik denk je alle dagen om mij heen
Deze woorden, dit hart, de blauwe hemel
waarin jij voorgoed verdween...…
Ik dwaal door regen en ochtendschemering
Tastbaar in mijn kleine woorden
De stilste straten van de slapende stad;
Zo begint de morgen vederlicht
En groeit de wereld om mij heen…
Draag mijn dierbare doden voor u uit
Draag mij in de schemering
Van't alledaags bestaan
Draag mij, als ik dans
in licht en schaduw
van voorgoed verloren jaren
Wij zien malkander terug
Boven het water, op de brug
Wie weet waarheen de wolken waaien?
Het Leven is een lange omweg naar de dood....…
Mijn Leven was een mooie dag
Tot ik jou tegenkwam
Sindsdien denk ik enkel aan de dood
en de kleine dagen van November
Dwarrelregen brengt mij thuis
Ik volg mijn hart en de jaren van het Stil Geluk…
Nu pas,weet ik ,waarom 't nooit meer Lente wordt
Bomen bloesemen niet,
Vogels zwijgen,
Zelfs de wolken houden halt,
Zwijg mij van hart en zon en maan;
Nu Gij der Eeuwigheid bent ingegaan...…
193
Bezig met laden