De stilte valt zodra de peer loslaat
Zachtjes knapt de navelstreng
Geluid gezogen in vacuum
Dompelend in water, de broosheid van het bordes
Waarover in stilte rollende peren pantoffels
- Glijdend door de tussenhemel
- Losgerukte stoeptegels uit vernedering
- Ellendige cadaverbeelden uit marmer
Geen haar op mijn hoofd en een kale hoofd uit haar…
Raad mogen verordeningen geven
maar uw remedia staat hulpeloos
Sedert het beschrevene mij verkoos
word ik in afzondering verdreven
Zelfs zonlicht heeft verlaten dit gelaat
verloren heeft elke uitweg mijn pijn
Zoekend naar wat zand in deze woestijn
betreur ik alleen mijn verbannen staat
Verhoor mijn woordenloze gebeden
haar bijzijn doet…