Alle inzendingen van Martin Kageling

Vlucht wilde ganzen geeft zo'n Vinex-locatie een vleugje Japan.…

De laatste tachtig werst reisde ik alleen te paard. Nacht nu, in de deur verschijnt niet zíjn silhouet, 'Is dokter Tsjechov thuis?' vraag ik aan zijn valet. Eén venster maakt de reis nu al de moeite waard. Want achter dat verlichte dakraam van zijn datsja ontstonden ze: verhalen; Drie Zusters, Oom Vanja – een lichte rechthoek in…

Dichters gaan niet dood maar zij vormen mettertijd een engelenkoor.…

I ERIK SATIE, GEZICHT OP HONFLEUR Het is niet zozeer verklankt illusionisme, dat op het oog en oor zo satierisch loom als een puur uit toon gedistilleerde droom eigenzinnig het gelispel van de vissen volgend met een vleugje oriëntalisme zwevend en levendig dan weer in toom gehouden door een strenge stroom even ongerijmd als buitenissig…

XI 'Rage, rage against the dying of the light'. Dylan Thomas Onder stil gestommel begint de aula leeg te stromen en na: 'En de dood wordt ontdaan van zijn macht' en na: 'Verglijd niet lijdzaam in die zachte nacht' zal Geron weldra in rook opgaan boven de bomen. Maar via de achterdeur verlaat hij met zijn wandelstok…

X. Ten slotte wordt elk mens in de loop der tijd vergeten, de indruk die hij maakte, raakt op een keer versleten, en geen vogel zingt meer vanaf nok of tak zijn naam – hoe graag had Geron niet 'Olivier Messiaen' geheten.…

IX. Als iemand hem met empathie, of zelfs enige vertedering, in onvoltooid verleden tijd, ziet stumperen langs de straat, daarna meewarig over 'oudjes' praat, wordt Geron kwaad: hoe hoger leeftijd, des te dieper die vernedering gaat.…

VIII. Gerons meeste vrienden bleken geen blijvers, zij reisden met hem mee voor onbepaalde tijd, maar hij was hen al bij de volgende halte kwijt – rest hem slechts een handvol dode schrijvers.…

VII. Zwaaiend met zijn beide nordic walkingstokken, als beoefent hij een martiale verdedigingssport, vertrekt Geron op pelgrimstocht. Wellicht wordt de wisse dood hierdoor nog even afgeschrokken.…

VI. Waar hij ultiem van het sublieme kon genieten, raakte Geron toch met het verglijden van de tijd, geleidelijk aan zijn ballast en zijn bombast kwijt – blijven enkel Basho's haiku en Bachs cellosuites.…

V. Aangezien Geron nog een tijdje mee moet, alvorens in eeuwig duister te verdwijnen, wapent hij zich tegen angst en weemoed met liefde voor zijn lief in tien kwatrijnen.*)…

IV. Zo benieuwd wanneer hij ooit aan zou komen, en waar, had Geron al vroeg de trein genomen, om halverwege deze dag weer te ontdekken dat hij enkel de reis had ondernomen in zijn dromen.…

III. Geron voelt zich maar een oude dwaas, zo dommelend en turend op een vlonder, dan heeft hij beet en blinkt het wonder – hij is de vis, het water en het aas.…

II. De zomer weet de laatste weken niet van wijken, en overrijp lijkt de najaarszon niet van de lucht, de zee slaakt aan de stranden nog een lome zucht, maar in het plantsoen gaat Geron over lijken.…

I. De grijze Geron is wel dood, maar nog niet heengegaan: toen hij geroepen werd te doof dit naar behoren te verstaan.…

(een haiku) Boven de heide met her en der een herder de mauve hemel.…

Je bent altijd op zoek naar iets beters, want je voelt je maar al te vaak down. Op je dak staat een weemoedig circus, met een tweeling (eeneiig) als clown. De verlichting is grauw als een schaduw, en de herfst weert zich buiten al flink, het tentzeil hangt slap als een vaatdoek, maar clowns wenen onder hun schmink. En jij zoekt maar door…

25 september 1932 – 4 oktober 1982 's Nachts neemt de tape van de recorderspoel in stilte wentelend, ondanks werelds gewoel, al de akkoorden op – even welgetempereerd als zijn geneurie en het kraken van zijn stoel.…

Sinds zijn masterbul voelt hij zich een verlichte: als hij voortaan in het leven op een raadsel stuit, dan komt hij en dan kijkt hij en rekent even uit, met vorsersblik over zijn bijziende vergezichten. Vol verstandhouding beschouwt hij het heelal, mij dan wijzend op 'de schoonheid van het getal', 'Formules, Martin,' stelt hij, 'dat zijn…

Ik stond in de achtertuin een sigaret te roken en kon van daar af in de verlichte kamer zien. Ik zag mijn dierbaren in een huiselijke kring, waar gelachen werd en geanimeerd gesproken. Totdat een kilte in me optrok uit het natte gras, en ik betwijfelde of ik hier nog aanwezig was, - of net was teruggekeerd om rond te spoken.…

De volgende gedichten kunnen passages bevatten van verontrustende aard. Ouderlijk toezicht is daarom gewenst. *** I Eens was er roestbruin van de Blauwe Tram, die reed tot aan het strand van Scheveningen. Moeders stem begon vaak over God te zingen. Vader nam de tram naar het kantoor van KLM. De KW-laan had een tuin…

Aloude haiku, bloesem daalt op de vijver – in diepe stilte.…

Een souvenir, hij moest er heel wat voor betalen, volgens de koopman was het een bijzonder boek en dat sprak hem aan, want hij was altijd op zoek naar mystieke profetieën of naar heilige verhalen. Huiswaarts ontrolt hij in zijn reiskoets de schriftuur en leest over een schaap dat zonder te verzetten, zich lijdzaam het slachtmes op de keel laat…

Kleopas, een der beide Emmaüsgangers: Woestijnwind maakt je soms onverwacht visionair, daarbij spelen natuurlijk ook deze verwarrende tijden een rol, als gerucht en waarheid niet te onderscheiden zijn – neem bijvoorbeeld dit: door het stof leek van ver een wandelaar te naderen over de trillende weg en er is reden om meer aandacht aan je omgeving…

Tegen de morgen ging het fakkellicht verwaaien, het ochtendgloren bracht verkoeling met zich mee, maar de stad zou pas ontwaken na een uur of twee, als het volk de huizen voor Pesach ging verfraaien. Een paar dronkaards naderden met veel lawaai en liepen hem eerst voorbij, maar veranderden van plan: 'Hoorde jij niet bij die man?' – 'Ik?…

Tijdens het avondmaal raakte hij vervreemd van het gezelschap van zijn twaalf getrouwen, dat hem niet troostte maar veeleer benauwde, aan tafel voelde hij zich onder hen ontheemd. Toen zij eensgezind samen zongen en baden, brak zijn lichaam, zijn bloed vloeide in het glas. Hij zei dat het de bedoeling van de vader was, dat een van hen hem die…

I Ook katten lijden wel eens aan een bad hair day – kotsen die dan uit. II Katten voor het raam bestuderen de wereld – en dromen verder. III Nu eens ravottend dan weer in slaap verzonken – negen levens lang.…

‘Leeg is het graf der jeugd,’ H. Marsman TEMPEL EN KRUIS (De Dierenriem IX) Zij zijn teruggegaan naar hun verleden, onder stoffig middaglicht in het lokaal. De gangen galmen na van hun kabaal. Gedroomd werd hier, gemind, gestreden. Op eertijds plechtstatige toegangstreden poseren zij (al lang niet meer allemaal) in volle zon, herhalen…

Langs deze wanden hangt van alles te gebeuren, weerspiegeling van een (of andere) werkelijkheid, maar tevens word je er van netvlies tot ziel geleid in een vrijgevochten dans van lijn en kleuren.…

Zo normaal mogelijk probeer ik te leven, zelden heb ik ter rechterzijde ingehaald, trouw mijn premies en heffingen betaald, en alles steeds naar waarheid opgegeven; probeer namen noch verjaardag te vergeten, baad, verschoon en scheer me steeds op tijd, vermijd altijd dat ik geduld en/of de kluts kwijt raak, raadpleeg daarbij geregeld mijn geweten…