Alle inzendingen van Martin valk

Met het lot en maakbaarheid in een tijd die kortstondig is van aard... Weet men dat wat je hebt raak je zo weer kwijt. En is alles niets meer waard. Dan groeit het besef dat je van het leven er maar het beste van kan maken. Dit hier en nu op deze aarde, een planeet van onschatbare waarde.…

Parasols, windschermen, kinderen die spelen in het zachte zand. Zalige zilte zeewind waait over zee en strand door duinen omrand. Strandtenten vlak daarvoor, terwijl ik in de verte het ruisen van de golven hoor. Onderwijl zie ik surfers op schuimkragen razendsnel voorbij gaan. En boven zee meeuwen die scheerlings een duik nemen en zo een…

Een gebroken hart dat machteloos is door smart, ogen vol weemoed.…

Dit is het. Daar sta ik voor. Mijn woorden zijn direct, Zinnen kort. Niets meer te zeggen. Ik ga verder, ga door!…

Ik kies niet mijn weg, volg haar slechts, stil en verlaten. Terwijl ik staar in de verte, eenzaam en gelaten. Maar vol vertrouwen ga ik door met achter mij elk voetspoor dat geraakt in vergetelheid.…

Dakloos zwerft hij over straat. En ziet dan een doos waar al een ander in slaapt. Zo loopt hij verder door de nacht en heeft pech, want hij kan nu niet bij het Leger des Heils terecht. Later vindt hij een geschikte plek... Onder een viaduct en hoopt dat het de volgende keer wel lukt.…

Haar ogen spreken zoals haar hart dat doet. Zij laat haar hoofd niet zakken en breken haar gemoed. Zij is een vrouw vol kleur, zo compleet. Weg met dat leed! Zij weet als geen ander hoe zij verder moet. Twijfelt niet langer en alles wat zij doet is goed. Het vuur zal weer in haar branden. Haar lot ligt in haar handen... Eens…

Het is nacht, sterren fonkelen en het is bijna volle maan. Wij zijn nog wakker, zij lacht en kruipt dichter tegen mij aan. Morgen is ver weg, zover als een ster die staat in het raam. Zonder zorgen beleven we hoe het nu hier is en vragen ons niet af, hoe verder te gaan? Onder een zwart hemeldak voelen we ons op ons gemak. Met een gemoedsrust…

Men zoekt woorden en naar de betekenis ervan en valse hoop koestert men aldoor... Ogen kijken niet, maar staren naar iets dat men niet verklaren kan. Men zoekt het leven en misschien ook wel de moederschoot, terwijl de huid prangt om zich heen. En in het hart doet het pijn als bij geen een en zo balanceert men op de grens van zijn en…

Sterrenhemel, volle maan, het uitgestrekte meer verlicht... Roerloos zit je daar een gestalte, een gezicht turend over het water. Daarachter het bos, de duisternis ver weg van de stad met neonreclames, verlichting van huizen en lantaren- palen. Daar raak je soms vervreemd, liever ga je dan dwalen in je fantasieen, in jouw dromen en ideeen…

Samen aan zee op het strand. Hij houdt een vlieger vast in zijn hand. Rent, valt, huilt even. Kom, zegt zijn vader, wij proberen het nog een keer. Dan kijkt hij omhoog en ziet die kleurrijke vlieger in de lucht zweven. Daarna gaat hij liever mooie schelpen zoeken. En een zandkasteel bouwen langs de vloedlijn. Hij wil later met de…

Beklemd tussen vier muren in het geraamte van de tijd... Iedereen ademt zwaar en de leegte tussen de botten is als verzuring in de nerven van bladeren. Langzaam, maar zeker sterft ieder wezen, de ziel krimpt eerst ineen en ieder ding waar zoveel waarde aan werd gehecht verandert in steen. De liefde die broos is wordt verpletterd in een…

Jouw gezicht op een foto die ik vond. Lachend, terwijl jij daar levensecht voor mij stond. Te leven begon jij, te leven voor mij. De kilte verdween daardoor om mij heen. Een warme gloed ging door mijn lichaam van top tot teen. Die foto bracht bij mij veel te weeg. En even later was er een stilte die alles over steeg...…

Boodschap van de Paus. Die van liefde en vrede. Zegening van God.…

Toen samen met jou. Rode lippen, gras zo groen. Zorgeloos die tijd.…

Overal waar wij naar toe gaan en vandaan komen zijn we gericht op een doel. Bezigheden soms een heleboel, deze nemen ons in beslag. En wij staan er niet echt bij stil, nog geen uur, noch dag. Doch ze gaan voorbij en veelal achteraf merken wij dat we een eind verder zijn in de tijd. Maar wel na het een en ander te hebben bereikt...…

Een pastoor uit Kerkrade. Ging bij zichzelf te rade. En had door dat hij op jeugdige jongens viel. Hij was, zo gezegd, tevens een pedofiel. Maar ook de eerwaarde kreeg genade.…

Het koper opgepoetst en dan het adembenemende geluid van een blaasinstrument dat zijn weerga niet kent. Mysterieuze klanken, iedere toon van een saxofoon maakte iets los bij mij en daarbij kwamen mijn diepste zielenroerselen vrij.…

Een beeld dat verwatert en het moment dat in vergetelheid geraakt. Zij gaan voorbij als een zucht die wordt geslaakt.…

Veel weten wij op allerlei gebied, maar het is dat wat je ziet... Techniek, economie en natuurkunde. De ontwikkeling gaat steeds verder. Onze wijsheden liggen telkens in een nieuw verschiet. De toekomst kunnen wij bijna voorspellen en straks neemt de technologie onze bezigheden over. Hoeven we alleen nog maar wat achterover te hellen…

De schoenmaker blijft bij zijn leest. Maar is ruim van geest en onderwijl het schoeisel zat. Hij kiest het ruime sop en vaart later als marinier op een fregat.…

Even luieren. Aan de kant van het water. Dan weer aan de slag.…

Hij zit met ezel en palet in de zon. Vol overgave brengt hij de verf aan op het doek. Deze lentedag is voor hem een inspiratiebron. Hij zet zijn bewondering op het linnen, de bomen, de bloemen, de vogels, de natuur die hij adoreert. Ieder dag is er voor hem één om opnieuw te beginnen en waar hij veel van leert. Hij hanteert verschillende…

Woorden verliezen hun betekenis, mensen hun gezicht... Zij klampen zich vast aan een laatste strohalm en hebben weliswaar hun hoop op de toekomst gericht. Hun leven heeft zijn glans verloren. Men verliest elkander uit het oog. En is nog bij elkaar als zon en regen, maar dan zonder regenboog.…

Zij is charmant, aantrekkelijk, slank, rondborstig en knap is haar gezicht. Haar ogen zijn licht blauw en groot. En wanneer je met haar praat merk je al gauw zij is slim en geraffineerd. Ze geeft zich dan ook niet gauw bloot. En heeft, zoals zij zelf beweert, al veel van het leven geleerd.…

Het hart miskend, ogen onbegrepen. Ieder zoekt warmte en genegenheid. En benepen zonder echt vertrouwen zoeken velen naar een luisterend oor. Maar dat helaas soms moeilijk is te vinden. Doch als men iemand vindt die open staat voor zijn verhaal, op een zelfde golflengte zit met wederzijds begrip, en het gemoed is aangesterkt dan geldt voor…

Vreemd verlangen, onverklaarbaar gevoel. Duister en helder van binnen met altijd voor ogen een doel. Gemengde gevoelens, gekleurde gedachten... Soms een hard gelag, zo voel je zwakte en dan weer kracht. Maar telkens word je je meer bewust van het gene je ervaart. En de werkelijkheid krijgt betekenis voor mij zo waar.…

Een licht brandt bij het ontluiken van de nacht. Schemerlicht op de vensterbank. Zij is het die wacht op hem. Op zijn sterke armen om haar heen, zijn stem. Hij heeft avonddienst en kan elk moment thuis komen. Haar man, een uit duizend dromen. Daar hoort zij de deur die in het slot valt en hoe een enkele tree van de trap vertrouwelijk…

Rustig is het in huis en op straat. De zon schijnt vanachter hoge populieren, terwijl wolken gestaag voorbij drijven. Een behaaglijk gevoel nestelt zich onder mijn huid. Daar waar het leven steeds opnieuw ontspruit. Het bloed vers stromend door mijn aderen, de wereld lacht mij toe, vrede en welbehagen bekruipen mij zomaar zonder reden…

Alle geuren, kleuren en woorden laten mij achter in vergetelheid door het onkenbare omrand. Zintuigen verdoofd, leeg in mijn hoofd, maar met alle kracht in mij voel ik me op een dag weer vrij zodat alles betekenis krijgt... En dit kan met geloof en vertrouwen worden bereikt.…