Alle inzendingen van Martin

In het park vlakbij de Euromast. Je ruikt weer de geur van gras alsof het er nooit eerder was. Je bent bevrijd van elke last. Je loopt er niet alleen. Er zijn nog meer mensen op de been. Een treurwilg, een berk en een oude eik, de mensen voelen zich de koning te rijk. Het is volle maan, mensen komen en gaan. Sommigen lopen langzaam,…

Een oude man wandelt, mompelt, strompelt. Hij kijkt naar de hemel... Voelt zich onbehagelijk, maar volgt de weg die hij is ingeslagen. Zijn adem zwaarder, grauwer zijn gelaat. Zwijgzamer dan weleer, de tijd prangt en hij die eenzaam sterven zal op een dag dat hij er naar verlangt.…

Zonnebloem in de nacht troosteloos en grijs. Verliest al haar kracht en pracht. Terwijl de maan schijnt voelt zij zich verdrietig en nietig onder het zwart hemelrijk. Maar kijk in de morgenstond als het al weer licht wordt en de zon opkomt is zij reeds in de wolken. En haar vreugde is dan met geen woorden te vertolken.…

Boerin Henrieke staat blozend en blond Te midden van vee weg te kwijnen Ze kijkt naar Bert’s hand op ’n koeienkont En ziet hem er zelfs in verdwijnen Wanneer ben ik een keer? Denkt ze vol nijd Belt naar Yvonne en houdt haar betoog: “Ik vind bij die veearts geen intimiteit Heb jij niet voor mij nog een gynaecoloog?”…

De net bestolen Kunsthal heeft gemeld De oude schilderijen te vervangen Door op een lege plek nieuw werk te hangen Maar welk nieuw werk wordt er niet bij verteld De stap is klein van feestje naar penarie En van Picasso naar een doek van Hari…

Mij niet bewust van enige gevaren Toog ik dus onlangs voor een feest naar Haren Zoals zo vaak met dorpen in het Noorden Verwachtte ik van God verlaten oorden die Sfeer, rumoer en energie ontberen Maar het bleek anders na mijn arriveren Want wat een bruisend dorpje trof ik aan De straten bleken vol publiek te staan En grote groepen waren aan…

Ík kies ervoor tot bouwval te vervallen Gestut door looprek en een houten poot. Geen wondermiddel tegen jicht en wallen. Alleen Viagra voor de allerhoogste nood. Jíj kiest ervoor je smoeltje te verbouwen Terwijl de tijd geen vat heeft op je lijf. Je achterkant en gevel zijn om van te houwen En menig man vindt jou een zalig tijdverdrijf.…

Dit is het jongetje Bange Bas Die vreselijk bang voor onweer was. Zeven volle dagen in de week, Als moeder naar het weerbericht keek, Gruwelde hij van weerman Frits. Zag hij overal een bliksemflits. Bas was bang, zo vreselijk bang, Want onweer duurt altijd zo lang. Van donkere wolken en grijze luchten Moet hij dan ook heel erg zuchten. Moet…

Ik weet niet, nee ik weet niet wat ik doe of wat ik moet. Het maakt niet uit wat ik doe zonder jou. Ik heb altijd van je gehouden maar het gaat niet langer zo. Dus ik ga, we zijn elkaar al zolang kwijt. Hoor de vogels, ze fluiten, het leven gaat wel door. En de merel fluit nog steeds z’n hoogste lied. Dus ik ga, met een traan, ik kan je beter…

Zeg, luister Enzo nog eens doorzagen over hertjes al 't andere is te min alleen ik zag haar geweitje bij de lichtjes op het einde van de stad dekte deze toe nam haar mee en vooruit, ik was haar eerste toch zeker van die dag twee zagen de stoten en ja Enzo, ze lachte en knikte mee…

hallo lief leventje macht van beide kanten speel ik het nu netjes en verdeel ik het goede zonder pijn want bij zoete dromen rol ik me in mijn lakens vast en ben ik een meneertje die er zonder tast mag zijn…

Je mist meer Dan je meemaakt Helemaal Niet erg ---------------------------- uit: Verzameld werk, 2002…

stop de stilte in een klinkend woord dat men zachtjes zingend in de verten hoort uit de lage luchten van een stil verdriet dat veel verder dan de wanhoop ziet…

welk woord schrijft stilte met een vaste hand klemt dromen vast boven het lome ledikant spelt dan het klinken in zachte zinnen neer en laat het leven zwijgend zweven als het goed gekleurde zeer…

zo stopt de nood in weke woorden die het dichte zingen van het duister hoorden in een droef en wrang refrijn o lege stilte ik ben zwak en klagend klein…

de stille gedachten in een klein gebied waarop men levende letters in het leven ziet stroomt langzaam samen tot een klinkend rijm aan de gedroomde grenzen van het zwijgend zijn…

bezing de stilte in een klinkend lied dat dromend naar de einder ziet met klinkers uit een zwart heelal waarmee ik zwijgend zingen zal…

de dag komt in gezongen woorden die een klacht in klank verstoorde met een droef en dralend lied dat men klinkend in de verten ziet…

nu stopt de stilte in een zachte snik waarmee ik gekleurde woorden in een regel schik om te stollen in bezongen tijd die de zwoele klank uit taal bevrijd…

de stilte zwijgt niet in een klinkend woord dat men schreeuwend in de verten hoort aan de grenzen van het vloeiend lied dat zin na zin in klacht gebied…

spreek uit nood in weke woorden die de regels van de dromen stoorden met gekleurde beelden in de zon waarmee ik uit de lage leegte klom…

zuig het kwaad uit nieuwe wonden waarmee wij zwichtend in het leven stonden om te zoeken naar een klinkend rijm in de vaste kaders van het zwelgend zijn…

breek de stilte van een zwarte nacht waarin men blozend naar het maanlicht lacht om een stolling van het zijn in een regel vol venijn…

ik zoek naar woorden die niet komen als te mooie beelden in te zwarte dromen ik moet maar rusten aan de kant waar het woord verwatert waar het woord verzandt…

ik vul de leegte met een warm woord dat men zingend zingen hoort uit de zwoele monden van de tijd die de taal met klank bevrijd…

de wind plaatst woorden in het nieuwe geluid waarmee ik gekleurde beelden in de leegte duid om te zingen in een dromend lied dat men klinkend in de luchten ziet…

niets ziet mij niets sluipt naar een ander toe niets laat mij leven waarin ik iets voor iemand doe…

revolutionairen van de jaren zestig rijden nu op elektrische fietsen bij voorkeur grijs van kleur hebben een lelijke grijze vrouw die ook elektrisch fietst ergeren zich aan bladeren die van bomen vallen aan hondenpoepjes kijken rijdende rechter zijn eigenlijk al dood. Martin Wings zie ook: www.martinwings.nl…

het gebed dat steeds moet klinken laat ons dromend in de dagen zinken zo vol van vrede zonder pijn ziet men het licht met de woorden samenzijn…

breek de tijd in nieuwe uren die langer dan een lichtjaar duren in de gesloten ruimte van het zwart heelal waarin ik klinkend zingen zal…