Alle inzendingen van Max van Mill

Die deur hoort open of dicht, leerde je me in jouw huis. Dicht, als ik er ben, en open wanneer niet. Ik leerde de routine van open en dicht. Tot het moment van verdwenen begrip. Met mij nog op de bank, deed je de deur dicht, maar je was er niet.…

Onder het loof van lage eiken, de bodem golvend als een duin vond ik je, je hoedje trots opgericht, als een lichtbruine tepel, glanzend in half licht, vochtig nog van morgendauw. Je lichaam daaronder, romig, met bruine sproetjes, gevoelig voor beroering, en het verborgen kleine knopje waar je lijfje ophoudt; dat trilt, als mijn vingers…

Toen je de pyramide besteeg, miste je mijn hand, je haren woeien los, maar mijn wang was er niet. Je kijkt over het land: in het oosten de rivier, in het noorden een vermoed Cairo; ver westelijk ben ik. Westelijk is het lichter, als bij jou al sterren flonkeren, gaat de zon bij mij nog niet onder, hij wacht op je.…

Boven geurige nevel van schuimbellen en bad-olie spiegelt witte wijn een eigen klein oppervlak Je hand liefkoost de voet van het glas je ogen staan zacht je mond is vochtig, wat open Onder de belletjes maakt je huid je rondingen heimelijk zichtbaar en tastbaar dichtbij Een kus en nog een; mijn lippen verdrijven water en proeven…