Alle inzendingen van Max

Gezegend zij de jeugd der ouderdom Als hij, gestreeld door jongevrouwen ogen Gekoesterd wordt door jonge vrouwenogen Hun speelse blikken die de zijne roven Hun woorden proeft van lippen al half geopend Gezegend zij hun tere tweede jeugd De surprise in haar vraag gedogend Haar ogen daarbij schaamtevol geloken Zijn antwoorden spontaan…

Hij was de zoon van een beroemde vader onze meester onze dode herder is verrezen niets dan leegte troffen zij bij die rots des anderendaags de vrouwen die de laatste zeven van zijn woorden hoorden, rouwen onze meester onze dode herder is aan mij verschenen, zoon van een beroemde vader…

- een groet voor Ad Kremer uit de hondenhemel - Ze zagen mij eerst voor een kuitbijter aan, een stoere Von Hapsburg, Maximiliaan dat werd al gauw Max, maar daar vond ik niks aan, geen Hector of Tarzan, in godshemelsnaam, maar hoe ik in 't ècht heette gaat geen hond aan... wel spitst' ik mijn oren bij "Maximiliaan…

Corinthische zuilen uit marmer gehouwen getooid met acanthus verheven en rank steunen de architraaf statig, eendrachtig, subliem van gestalte en slank Uit marmer gehouwen in eenheid verbonden ontmoeten twee zuilen in hendiadys elkaar op niveau in sereen trait d'union voor pikant rendez-vous vis-à-vis Getooid met…

Corinthische zuilen uit marmer gehouwen getooid met acanthus verheven en rank steunen de architraaf statig, eendrachtig, subliem van gestalte en slank…

In de diepste krochten der archieven van de abdij van Egmond aan de zee tussen eikenhout, niet te doorklieven, vond men na duizend jaar in goud op snee de beeltenis van twee beroemde Grieken gebroederlijk tezamen vastgelegd - iets waar in Ilias' hexameters geen woord, geen syllabe van werd gezegd in een schijnbaar onbewaakt moment…

De mintgroene dalen omsloten door heuvels van noordelijk Zweden in midzomernacht schijnen als rendieren- reeën te baden in 't gloedvolle magische schijnsel der nacht toppen en kammen verlenen de wanden een tondeldoosvuur als in sprookjes gedacht de jeugdige Thunberg zag met lede ogen het slinken der sneeuwranden als het bewijs…

Een stomme ledepop ab ovo een gedienstig marionet een eendimensie wajangpop in 't schimmenspel een silhouet nam dramales - een kloek besluit - ging zich documenteren kroop zonder masker in de huid wie hij moest imiteren wekt overtuiging met zijn stem in zijn one man show sessie, raakt al spiegelend de kern van zuivere expressie…

Wie net als ik beweren kan 'k heb eigenlijk geen 'vaderland' dit land waar 'k ben geboren, zoekt in de grondtoon van z'n wijs z'n eigen melodie wie onvervalst bezweren kan 'k heb feitelijk geen 'moederland', dit land waar 'k ben geboren, zoekt soortgenoten in z'n wijs van zuiv're harmonie dit land is niet mijn vader's land…

Na Ramsey, Vinkenoog en N. Perquin Komrij, Nasr en Naomi Esther Simon, Gerrit en ook Anne Vegter aan Tsead de eer des volks poëet te zijn voor 't Moederland; doch wie wij node missen is de vox populi van Driek van Wissen…

Een geel gevaarte monstert even aan vlak langs spoor zeven van Utrecht Centraal zie ze dringen tussen het metaal men perst zich tegen hen die naast hem staan op weg naar hun klimaatmanifestatie honderden studenten en scholieren in Noach's ark, symbool voor mens en dieren strijdend tegen zondvloed onzer natie deuren schuiven terug,…

Een zonderlinge zwaluw zweeft verloren en oeverloos van achteren naar voren maar zelden zinkt hij neer op zilte vloed en raakt na zeven weken ondervoed Tot leedwezen van zwaluwen die zweven toogt zijn ziel al tussen dood en leven tot een aasgier als bij toverslag hem in z'n vlucht neemt, op zijn laatste dag.…

Queen Mom wendt het gelaat, het maakt haar ziek zij grijpt de pen, 't wordt haar nu echt teveel dat scandaleus gescheld en gekrakeel die doven- en slechthorendenkliniek: "Van Tien Geboden noem 'k u minstens vier - vertrouw op wijsheid, handel naar vermogen streef naar consensus, houd het doel voor ogen beschimp elkander niet, respect past…

In het donker na het avondmaal nog voor het vallen van de lange nacht onzichtbaar onderling in gak-vocaal verband, gedurig vals en atonaal, kakofonie in ijle hemelzaal waar akoestiek de echo van de wind mijn hart doet juichen, 'k voel me weer een kind…

Met het verdwijnen der klassieke talen van het toneel, als afgedankte balen, werd doorgeknipt de band met de Annalen van Tacitus, de kunst van het vertalen Beken het maar, hun rol is uitgespeeld en roemloos weggemarginaliseerd, hen resteert geen eeuwge wederkeer hun exit nadert, dankzij ict. Al laat een reünie alleen de schijn zien…

Laag uit zee verheft zich op een rotsenrijke bodem de woudomzoomde Neritos als boegbeeld van je dromen ooit was dit je thuisland je vanzelfsprekende woning, vader van Telemachos o listenrijke koning. een kiel is nu je nieuwe grond, een deinend fundament, de hemel het plafond en wijd en zijd tot aan de kim een breed panopticum…

Etherisch stralend schijnsel door de hoge koepelring, een purpergouden glinstering, een glans van rose en violet. Gestolde wegen der verbeelding van religieuze voorstelling in glas-en-loden venstering- kristallen krans van een rozet. Glimp van oker schemering en vermiljoenen tempering van avonduren duistering - zuilomstuwde schildering…

Van binnen hebben ze zowat dezelfde lichaamsdelen Grosso modo hoor, niet tot in kleinste onderdelen Maar van buiten is 't als dag en nacht zoveel ze schelen - Haar ronde vormen geven charme, hij, natuurmisdeelde, Zal zonder warme charme eerder zelf zich gaan vervelen Met een vooraanstaand lid dat zijn postuur hem biedt aan…

Cultuurerfgoed der lage landen: geen imitatie lustwarande in 't Gooi, aan Vecht of Heuvelrug, maar een kasteel met ophaalbrug, manege en een volière 'n hortus en een orangère, een authentieke bibliotheek, daar waar men 't liefst in stilte leest en koopman-dominee ontweek: cultuur als adel van de geest.…

Droomverdrijvend dier wekt mij op jubeltonen om kwart over vier…

Als heuse, serieuze concurrent van 't mensenras, zo hogelijk geprezen, ontstaan uit veler denkexperiment op zoek naar het verklarend element der kosmos - harmonie van schijn en wezen, ben ik, kunstmatig evolutiewezen, als een deus ex machina verrezen - niet simpel maar complex intelligent. Als completerend pleegzorginstrument doe '…

Er raast een woede in mijn ziel, ik raak haast buiten zinnen, vol bitterheid klaag ik mijn nood, maar hou m'n woorden binnen: een schim ben ik, ontstaan uit stof, wat valt er nog te winnen? Een willoos blad, niet meer dan dat, een speelbal van de winden. Is het niet juist typerend voor een wijs, verstandig man, dat hij zich vaste grond…

- een lenteoffer - De zon bleef weg en klaterde van tijd tot tijd wat lentelicht zo door een wolkenholleken voor lieveckyn en elckerlyc op 't verse groen en sprankelings op gele boterblommekens. Een ganzendriehoek in de lucht en uit het schuchtre bomenbos lacht een ekster in zijn vlucht. Een jongen blaast zijn zeepsoppijp…

Exotische flora in zachte pasteltint strand in diepgroene kapen omzomend dichtbij, landinwaarts, de toppen van Kedah, rijzend uit bosrijke mantels als tempels van Boeddha op stijgende trappen, pagoden op Britse enclave met in de verte de wazige kustlijn van Atjeh, als fata morgana. Dat bacpackersstrand aan de Straat…

Stemmen waar we van hielden en koesterden als een ideaal, van hen die nu dood zijn, en van die ander zonder wie wij verder leven. Soms als we dromen spreken zij tot ons, soms hoort de geest hen, verzonken in diepe gedachten. En met die klanken keert dan even de poëzie weer van het eerste lied dat we leerden - als muziek in…

Wat is een mens, doorzengd van impulsen van misschien miljarden neuronen, magisch en mysterieus? Wat maakt hem tot mens - de elektrochemie van een netwerk axonen, synergisch en ingenieus? Zijn het eiwitsynthesen en rappe synapsen, duizelingwekkende noorderlichtflitsen, eigenzinnig maar bloedserieus? Wat is een mens die z'n mentale…

"Op vale, windgebeukte wegen Waaierend langs sloot en zand Onder wolken, striemen regen Dwars door 't vlakke Vlaanderland Leert men de Vlaamse Ronde kennen Van Wevelgem tot aan Ostende Maar pas door klimmen zal men wennen Aan de Pijl en de Ardennen Men rijdt zo lek op de kasseien De hel van 't noorden dwingt tot staan Een waar coureur…

In weiden, sloten, vaarten, dreven, Zijn het zwanen die verheven Boven 't ganzenvolk van leken Waardig op het water zweven Vaak voorzien van nageslacht Dat zij koesteren, dag en nacht Wachtend op wat komen gaat... Na het leed van kou, ontberen Van de warmte in hun veren Zijn zij ongekroond getuigen Hoe de peupeldieren spelen In een…

Wat ik van tijd tot tijd toch mis dat is, vast zeker en gewis, Jules Verne's diepzeegeschiedenis van onderzeeboot Nautilus Naar zeeën der verdoemenis en het verzonkene Atlantis dat aan 'n oceaan verwant is Een oorspronkelijk Platonisch rijk, ver weg van Sidon, Tyris, daar waar nu nog de Levant is, ouder dan Persepolis laat staan…

De wind, voortdurend onderweg Komt even neergestreken En spreidt een sluier van woestijnzand Uit de atmosfeer Meegevoerd van tussen rotsen Half geërodeerd Wolkenzamelaar van fijnstof Onder ozondeken De tuin, door bij en wesp genaakt Blijft nimmer meer dezelfde Niets bestaat dat niet eerst Door iets anders is geraakt…